Traduction de «décision du jury du concours selon laquelle » (Français → Néerlandais) :

Dès lors, la décision du jury du concours selon laquelle la requérante n’était pas admise à l’épreuve orale, adoptée à la suite de la demande de réexamen introduite par la requérante le 10 juillet 2009 et communiquée par lettre de l’EPSO du 23 juillet 2009, s’est substituée à la décision initiale du jury, communiquée par lettre de l’EPSO du 2 juillet 2009, et constitue en l’espèce l’acte faisant grief en ce qui concerne la non-admission de la requérante à participer à l’épreuve orale du concours (ci-après la « décision de non-admission à l’épreuve orale »).
Het besluit waarbij de jury van het vergelijkend onderzoek heeft geweigerd om verzoekster toe te laten tot het mondeling examen, dat is genomen na het door verzoekster op 10 juli 2009 ingediende verzoek om een heronderzoek en dat is meegedeeld bij brief van EPSO van 23 juli 2009, is dus in de plaats gekomen van het oorspronkelijke besluit van de jury dat bij brief van EPSO van 2 juli 2009 is meegedeeld, en vormt in casu dus het bezwarend besluit wat haar geweigerde toelating tot het mondeling examen van het vergelijkend onderzoek betreft (hierna: „besluit om haar niet tot het mondeling examen toe te laten”).

Le ministre assortit cette décision de la condition générale selon laquelle le condamné ne peut pas commettre de nouvelle infraction.
De minister verbindt aan deze beslissing de algemene voorwaarde dat de veroordeelde geen nieuwe strafbare feiten mag plegen.

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62011FJ0127 - EN - Arrêt du Tribunal de la fonction publique (assemblée plénière) du 12 février 2014. Gonzalo De Mendoza Asensi contre Commission européenne. Fonction publique - Concours général - Avis de concours EPSO/AD/177/10 - Non-inscription sur la liste de réserve - Motivation de la décision du jury du concours - Communication des sujets d’une épreuve - Stabilité du jury de concours. Affaire F-127/11.
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 62011FJ0127 - EN - Arrest van het Gerecht voor ambtenarenzaken (voltallige zitting) van 12 februari 2014. Gonzalo De Mendoza Asensi tegen Europese Commissie. Zaak F-127/11.

« Fonction publique – Concours général – Avis de concours EPSO/AD/177/10 – Non-inscription sur la liste de réserve – Motivation de la décision du jury du concours – Communication des sujets d’une épreuve – Stabilité du jury de concours »
„Openbare dienst – Algemeen vergelijkend onderzoek – Aankondiging van vergelijkend onderzoek EPSO/AD/177/10 – Niet-plaatsing op de reservelijst – Motivering van het besluit van de jury van het vergelijkend onderzoek – Verstrekking van de examenopgaven – Stabiliteit van de jury van het vergelijkend onderzoek”

S’agissant, en premier lieu, des décisions de jury de concours, il ressort d’une jurisprudence constante, que la décision par laquelle un jury de concours refuse l’admission d’un candidat aux épreuves, après avoir procédé, à la demande de l’intéressé, au réexamen de sa candidature, se substitue à la décision précédemment arrêtée par le jury et ne peut être considérée comme purement confirmative de celle-ci (arrêt du Tribunal de première instance du 11 février 1992, Panagiotopoulou/Parlement, T-16/90, point 20).
Wat in de eerste plaats besluiten van de jury van een vergelijkend onderzoek betreft, volgt uit de vaste rechtspraak dat het besluit waarbij de jury van een vergelijkend onderzoek weigert om een kandidaat tot de examens toe te laten, nadat zij op verzoek van de betrokkene zijn aanmelding opnieuw heeft onderzocht, in de plaats komt van het eerder door de jury genomen besluit en niet kan worden aangemerkt als een besluit dat het eerder genomen besluit alleen maar bevestigt (arrest Gerecht van eerste aanleg van 11 februari 1992, Panagiotopoulou/Parlement, T-16/90, punt 20).

En l’espèce, la décision de non-admission à l’épreuve orale constituant une décision de jury de concours susceptible, en tant que telle, d’être attaquée devant le Tribunal sans réclamation administrative préalable, le délai de recours de trois mois établi à l’article 91, paragraphe 3, du statut, majoré du délai de distance forfaitaire de dix jours en vertu de l’article 100, paragraphe 3, du règlement de procédure, a commencé à courir à partir de la notification, à une date indéterminée, de cette décision par lettre du 23 juillet 2009 mais, au plus tard le 28 juillet 2009, date de la note intitulée «R[éclamation]» dans laquelle la requérante reconnaît en avoir pris connaissance, et a expiré le 7 novembre 2009.
Daar het besluit om verzoekster niet tot het mondeling examen toe te laten een besluit van de jury is waartegen als zodanig zonder voorafgaande administratieve klacht beroep kan worden ingesteld bij het Gerecht, is de in artikel 91, lid 3, van het Statuut vastgestelde beroepstermijn van drie maanden, op grond van artikel 100, lid 3, van het Reglement voor de procesvoering vermeerderd met een forfaitaire termijn wegens afstand van tien dagen, in casu beginnen te lopen vanaf de kennisgeving, op een onbepaalde datum, van dit besluit bij brief van 23 juli 2009, maar ten laatste op 28 juli 2009, de datum van de nota genaamd „Klacht” waarin verzoekster verklaarde kennis te hebben genomen van dat besluit, en is deze verstreken op 7 november 2009.

Outre les informations visées au paragraphe 15 de l'article 46, les demandes faites en application de l'article 55 doivent contenir certaines informations complémentaires: une description des biens à confisquer, y compris, dans la mesure du possible, le lieu où ceux-ci se trouvent et, selon qu'il convient, leur valeur estimative; un exposé des faits sur lesquels se fonde l'État Partie requérant qui soit suffisant pour permettre à l'État Partie requis de demander une décision de confiscation sur le fondement de son droit interne; et en cas de décision de confiscation à exécuter, une copie légale de la décision de confiscation de l'État Partie requérant sur laquelle la demande est fondée, un exposé des faits et des informations indiquant dans quelles limites il est demandé d'exécuter la décision, une déclaration spécifiant les mesures prises par l'État Partie requérant pour aviser comme il convient les tiers de bonne foi et garantir une procédure régulière, et une déclaration selon laquelle la décision de confiscation est définitive.
Naast de in lid 15 van artikel 46 bedoelde gegevens moeten overeenkomstig artikel 55 ingediende verzoeken een aantal extra gegevens bevatten : een beschrijving van de goederen die moeten worden verbeurdverklaard, daaronder begrepen voorzover mogelijk de plaats waar deze zich bevinden en indien nodig de geschatte waarde, alsmede een uiteenzetting van de feiten waarop het verzoek berust van de verzoekende Staat die partij is, die toereikend is om de aangezochte Staat die partij is de mogelijkheid te bieden krachtens zijn nationaal recht een bevel tot verbeurdverklaring uit te vaardigen; en in geval van een bevel tot verbeurdverklaring dat ten uitvoer moet worden gelegd, een wettelijk toelaatbaar afschrift van het door de verzoekende Staat die partij is, uitgevaardigde bevel tot verbeurdverklaring waarop het verzoek berust, een uiteenzetting van de feiten en gegevens betreffende de mate waarin om tenuitvoerlegging van het bevel wordt verzocht, een verklaring met vermelding van de maatregelen genomen door de verzoekende Staat die partij is om de derden te goeder trouw op passende wijze te waarschuwen en een regelmatige procedure te waarborgen, alsmede een verklaring op grond waarvan de beslissing tot verbeurdverklaring definitief wordt.

Le jour où est communiquée à l'interné la décision selon laquelle est octroyée une des mesures visées à l'article 17, § 1 , ou selon laquelle est octroyée ou refusée la libération sous conditions ou la libération définitive, la commission ou, en cas d'urgence, son président ou, en cas de recours, la commission supérieure, informe la victime par lettre de cette décision ainsi que des éventuelles conditions imposées dans son intérêt dans la mesure où elle souhaite encore en être informée.
Op de dag van de kennisgeving aan de geïnterneerde van de beslissing waarbij een van de maatregelen bedoeld in artikel 17, § 1, wordt toegekend of waarbij de invrijheidstelling onder voorwaarden of de definitieve invrijheidstelling wordt toegekend of geweigerd, deelt de commissie of, in spoedeisende gevallen, haar voorzitter, of in geval van hoger beroep, de hoge commissie, dit feit en de eventueel in het belang van het slachtoffer opgelegde voorwaarden per brief mee aan dit slachtoffer voor zover het nog wenst geïnformeerd te worden.