Vertaling van "elle se demande comment trouver " (Frans → Nederlands) :

Elle se demande comment trouver rapidement un médecin sachant parler anglais et comment se procurer les fonds et documents de voyage nécessaires pour s’acheter un billet retour lorsqu’elle sera rétablie.
Ze vraagt zich af hoe ze snel een Engelstalige dokter kan vinden en aan het bedrag en de reisdocumenten kan komen die ze nodig heeft voor de retourvlucht na haar herstel.

Toutefois, il se demande comment faire. En effet, il ne parle pas espagnol et doute qu’il puisse trouver rapidement un travail dans le petit village où vit Natalia.
Hij vraagt zich echter af of dat wel zal lukken, want hij spreekt geen Spaans en twijfelt eraan of hij snel werk kan vinden in het dorpje waar Natalia woont.

Elle se demande comment rendre ces conditions efficaces, afin qu'elles soient prises en compte.
Zij vraagt zich af hoe die voorwaarden doeltreffend kunnen worden gemaakt zodat er rekening mee wordt gehouden.

Elle souhaite que l'on fasse explicitement référence aux droits et libertés prévus dans la Constitution et les diverses conventions internationales relatives aux droits de l'homme, mais elle se demande comment le législateur peut faire une distinction entre les lois qui ont été confrontées à la Constitution et les autres.
Zij wenst een uitdrukkelijke verwijzing naar de rechten en vrijheden voorzien in de Grondwet en de verschillende mensenrechtenconventies maar zij vraagt zich af hoe de wetgever een onderscheid kan maken tussen wetten getoetst aan de grondwet en andere.

Elle constate toutefois que les femmes sont généralement stressées car elles se demandent comment la personne en question s'acquittera de ses tâches.
Ze stelt echter vast dat de vrouwen in het algemeen gestresseerd zijn omdat ze zich afvragen of de persoon in kwestie haar taak goed vervult.

Elle se demande comment on va convaincre les bourgmestres ou les conseils de police d'investir dans le système ASTRID, et voudrait savoir dans quelle mesure ce système va participer au CIIAT.
Zij vraagt zich af hoe men de burgemeesters of de politieraden ertoe zal overhalen te investeren in het ASTRID-systeem, en vraagt in welke mate dt systeem een onderdeel van het ICISM zal vormen.

« Les articles 827, 1017 et 1022 du Code judiciaire, pris isolément ou non, ne créent-ils pas une discrimination entre la partie qui succombe sur le fond et qui a droit si elle le demande et à condition de se trouver dans les conditions pour ce faire à une diminution ou à une absence de payement d'une indemnité de procédure (en l'hypothèse d'une application de l'article 1017 du Code judiciaire vu la qualité des parties) et la partie qui se désiste de l'instance et qui ne peut, si l'interprétation selon laquelle l'article 1022 du Code judiciaire et l'arrêté royal y lié ne s'appliquent pas à l'hypothèse du désistement est retenue, revendiquer pareil droit, ce qui revient à poser la question de savoir si la partie qui se désiste est une partie qui, au sens de l'article 1022 du Code judiciaire, succombe ou non, impliquant un régime unifié ou non, selon la réponse qu'apportera la Cour ?
« Geven de artikelen 827, 1017 en 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet afzonderlijk gelezen, geen aanleiding tot discriminatie tussen de partij die ten gronde in het ongelijk is gesteld en die recht heeft, indien zij erom verzoekt en mits zij voldoet aan de voorwaarden daartoe, op een vermindering of een ontstentenis van betaling van een rechtsplegingsvergoeding (in geval van toepassing van artikel 1017 van het Gerechtelijk Wetboek, gezien de hoedanigheid van de partijen) en de partij die afstand doet van het geding en die, indien wordt geopteerd voor de interpretatie volgens welke artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en het eraan verbonden koninklijk besluit niet van toepassing zijn op het geval van afstand van geding, geen aanspraak kan maken op zulk een recht, wat neerkomt op de vraag of de afstanddoende partij een partij is die, in de zin van artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, al dan niet in het ongelijk is gesteld, hetgeen een al dan niet geüniformeerde regeling impliceert, naar gelang van het antwoord dat het Hof zal geven ?

À la lumière de cette analyse, elle a demandé aux États membres de faire rapport sur «les législations nationales en vigueur conférant le caractère d’infraction pénale à l’utilisation de services qui font l’objet d’une exploitation liée à la traite des êtres humains; les personnes précisément incriminées; le fait d’envisager, ou non, l'incrimination de toutes les formes d’exploitation; le fait que la loi exige, ou non, de prouver la connaissance du fait que la personne est victime de la traite et comment cela influence l’applicabilité de la loi; les mesures prises pour que le public ait connaissance de la législation, afin de garantir une meilleure application; les données statistiques disponibles sur les poursuites et les condamnations et les obstacles rencontrés; en l’absence de législation nationale en vigueur, les raisons et les autres solutions mises en place pour respecter l’obligation d'envisager l'incrimination; la manière dont l’incidence de telles lois est évalué et si des suggestions pertinentes sont émises; les processus de consultation mis en place et si une évaluation ou une recherche sur de telles lois a été commandée».
Met het oog op deze analyse heeft de Commissie lidstaten gevraagd om verslag uit te brengen omtrent "Bestaande nationale wetgeving houdende strafbaarstelling van het gebruikmaken van diensten die het voorwerp zijn van uitbuiting van mensenhandel; wie exact strafbaar zijn gesteld; of men strafbaarstelling van alle vormen van uitbuiting voorziet; of de wetgeving vereist dat het element van wetenschap dat de persoon het slachtoffer is van mensenhandel bewezen wordt en hoe dit van invloed is op de toepasbaarheid van de wetgeving; welke maatregelen genomen zijn om te zorgen dat de bevolking zich van de wet bewust is, voor een betere uitvoering ervan; beschikbare statistische gegevens over vervolgingen en veroordelingen en welke obstakels men daarbij is tegengekomen; indien er geen bestaande nationale wetgeving is, wat de redenen hiervoor zijn en welke alternatieven aanwezig zijn om tegemoet te komen aan de verplichting of strafbaarstelling te overwegen; hoe zij de werking van dergelijke wetten beoordelen en of zij relevante suggesties hebben; welke raadplegingsprocessen aanwezig zijn en; of zij opdracht hebben gegeven tot een evaluatie van en onderzoek naar dergelijke wetten".

en continuant à promouvoir des outils pour améliorer l'accès en ligne aux œuvres européennes, parmi lesquels la constitution de catalogues de films européens prêts à être utilisés afin que les services de vidéo à la demande (VOD) possèdent un catalogue bien géré de films provenant de différents producteurs, le développement de plateformes d'octroi de licences afin de faciliter l'octroi de licences pour des œuvres dans des pays où elles ne sont pas sorties en salles ou lorsqu'il n'existe pas de distributeur national; et une plus grande utilisation d'identifiants standard des œuvres. L'utilisation d'identifiants communs facilitera la recherche des titulaires de droits ainsi que l'octroi de licences; en favorisant un accès plus large aux œuvres européennes et en surmontant les barrières linguistiques grâce à un financement plus efficace du sous-titrage et du doublage (y compris une base de données en ligne); en investissant dans un agrégateur européen pour permettre aux utilisateurs de trouver plus aisément les offres légales de films en ligne; en promouvant l'utilisation de données et d'outils automatisés pour la recommandation de contenus afin d'accroître et d'élargir le public des œuvres européennes; en collaborant avec l'industrie cinématographique afin de promouvoir la visibilité des films européens et en analysant les moyens d'élaborer des stratégies conjointes de promotion des coproductions européennes; et en finançant, en 2017, des catalogues de films européens à des fins éducatives pour présenter la diversité et la qualité des films européens à de jeunes publics; en étudiant de nouveaux modèles économiques, à commencer par le secteur de l'animation européenne , en examinant comment améliorer encore la diffusion internationale des productions animées télévisuelles et cinématographiques et favoriser le développement de ce secteur.
de instrumenten waarmee de online toegang tot Europese werken wordt verbeterd verder te bevorderen, bijvoorbeeld door catalogi met direct beschikbare Europese films samen te stellen om video-on-demanddiensten (VOD) te voorzien van een goed beheerde catalogus met films van verschillende producenten, en licentieverleningshubs te ontwikkelen ter ondersteuning van de licentieverlening voor werken in landen waar ze nog niet in de bioscoop zijn uitgebracht of waar geen nationale distributeur is; op grotere schaal gebruik te maken van gemeenschappelijke identificatiecodes, waardoor de houders van auteursrechten gemakkelijker kunnen worden gevonden en de licentieverlening vlotter kan verlopen; bredere toegang tot Europese werken te bevorderen, en taalbarrières aan te pakken door middel van efficiëntere financiering van ondertiteling en nasynchronisatie (met inbegrip van een onlinedatabank); te investeren in een Europese aggregatiedienst zodat mensen online makkelijker toegang krijgen tot een legaal aanbod van films; het gebruik van gegevens en geautomatiseerde instrumenten voor aanbevolen content bevorderen, om zo een nieuw en ruimer publiek voor Europese werken te ontwikkelen; samen te werken met de filmindustrie om de vindbaarheid van Europese films te bevorderen en gezamenlijke strategieën voor het bevorderen van Europese coproducties te verkennen; financiering in 2017 van catalogi met Europese films voor educatieve doeleinden om de diversiteit en kwaliteit van Europese films aan jongeren voor te stellen; en nieuwe bedrijfsmodellen te onderzoeken, te beginnen met de Europese animatiesector door te bespreken hoe animatiefilms en animatie voor televisie nog beter kunnen worden verspreid en hoe de sector kan groeien.