C’est ainsi que l’adoption le 6 mai 1999 à la majorité simple par un Parlement expirant de l’accord interinstitutionnel reprenant les dispositions financières arrêtées dans les "conclusions" du Conseil européen de Berlin a abouti à limiter pour six années à la fois le niveau global des crédits susceptibles d’être votés par amendement au projet de budget sur la base de l’article 272 du Traité et la liberté laissée aux parlementaires de faire porter leurs amendements sur les dépenses non obligatoires de leur choix.
Zo heeft de goedkeuring op 6 mei 1999 met gewone meerderheid van stemmen door een zieltogend Parlement van het Interinstitutioneel Akkoord over de financiële bepalingen die in de "conclusies" van de Europese Raad van Berlijn waren goedgekeurd, er niet alleen toe geleid dat het algemene niveau van de kredieten, die waarschijnlijk zouden zijn goedgekeurd via amendering van de ontwerpbegroting op basis van artikel 172 van het Verdrag, over een periode van 6 jaar, werd beperkt maar ook dat de vrijheid van de leden van het EP werd beknot om de niet-verplichte uitgaven van hun keuze te amenderen.
