M. Londers déclare, à titre personnel, que la Cour de cassation estime que la proposition de loi spéciale constitue effectivement un bon compromis, car les juges de l'ordre judiciaire y retrouvent une part de la préoccupation exprimée ci-dessus, et ce grâce aux deux exceptions prévues à l'obligation de poser une question préjudicielle, d'une part, l'exception de « l'acte clair » et, d'autre part, l'hypothèse dans laquelle la violation d'un droit fondamental aurait déjà fait l'objet d'un jugement, soit d'une juridiction internationale, soit de la Cour constitutionnelle.
In persoonlijke naam verklaart de heer Londers dat het Hof van Cassatie van oordeel is dat het voorstel van bijzondere wet inderdaad een werkbaar compromis is omdat de rechters van de rechterlijke orde daarin iets terugvinden van de bovenvermelde bekommernis. Daaraan wordt tegemoetgekomen door de twee uitzonderingen op de verplichtingen tot prejudiciële vraagstelling : enerzijds, de uitzondering van de « acte clair » en anderzijds, de uitzondering van het geval dat er omtrent de schending van een grondrecht reeds een uitspraak zou zijn, hetzij van een internationaal rechtscollege, hetzij van het Grondwettelijk Hof.
