Vertaling van "février 1998 recueil " (Frans → Nederlands) :

Ainsi, la Cour européenne des droits de l'homme a jugé : « La Cour rappelle que les obligations positives inhérentes à un respect effectif de la vie privée ou familiale peuvent impliquer l'adoption de mesures visant au respect de la vie privée jusque dans les relations des individus entre eux (X et Y c. Pays-Bas, arrêt du 26 mars 1985, Série A n° 91, p. 11, § 23, et Botta c. Italie, arrêt du 24 février 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). A cet égard, il est vrai que la notion de vie privée peut, selon les circonstances, englober l'intégrité morale et physique de la personne, qui elle-même peut s'étendre à des situations de privation de liberté. En l'espèce, le requérant se plaint du manque de protection par l'Etat face au tabagisme passif. En relation avec l'objet de cette requête, la Cour, outre le constat d'absence de réaction uniforme face au tabagisme passif parmi les Parties contractantes, se doit de rappeler qu'il ne lui appartient pas d'imposer aux Etats un comportement précis à observer dans chaque secteur de la société. Plus particulièrement, il convient de signaler qu'il n'existe pas d'uniformité vis-à-vis du traitement accordé au tabagisme dans les centres pénitentiaires. En effet, des situations telles que celle du requérant, qui dispose d'une cellule individuelle, coexistent avec d'autres où des prisonniers fumeurs et non-fumeurs sont contraints à partager la même cellule. De plus, la Cour signale que certaines Parties contractantes limitent la surface des parties communes où il est autorisé de fumer. En revanche, d'autres Etats n'ont fixé aucune limitation pour les fumeurs dans les centres pénitentiaires. En ce qui concerne l'Espagne, la salle de télévision est le seul espace commun où les détenus peuvent fumer. A la lumière de l'absence d'une communauté de vues entre les Etats membres concernant le tabagisme et la réglementation du droit à fumer dans les centres pénitentiaires, et compte tenu des circonstances particulières de l'espèce, la Cour concl ...
Zo oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens : « Het Hof herinnert eraan dat de positieve verplichtingen die inherent zijn aan een daadwerkelijke eerbiediging van het privé- of gezinsleven de aanneming kunnen impliceren van maatregelen tot eerbiediging van het privéleven tot in de sfeer van onderlinge verhoudingen tussen individuen (X en Y t. Nederland, 26 maart 1985, Serie A, nr. 91, p. 11, § 23, en Botta t. Italië, 24 februari 1998, Recueil 1998-I, p. 422, § 33). In dat opzicht is het juist dat de notie privéleven naar gelang van de omstandigheden de morele en fysieke integriteit van de persoon kan omvatten, die zich zelf kan uitstrekken tot situaties van vrijheidsberoving. Te dezen klaagt de verzoeker een gebrek aan bescherming door de Staat aan tegen passief roken. In verband met het onderwerp van dat verzoekschrift dient het Hof, naast de vaststelling dat er onder de lidstaten geen eenvormige reactie is ten opzichte van het passief roken, eraan te herinneren dat het niet aan het Hof toekomt de Staten een precieze gedragslijn te doen aannemen in alle sectoren van de maatschappij. Meer in het bijzonder dient te worden opgemerkt dat er geen eenvormigheid is ten opzichte van de wijze waarop wordt omgegaan met het passief roken in penitentiaire centra. Situaties zoals die van de verzoeker, die over een individuele cel beschikt, doen zich voor naast andere situaties waarbij rokende en niet-rokende gevangenen dezelfde cel moeten delen. Bovendien merkt het Hof op dat sommige verdragsluitende Staten de oppervlakte beperkten van de gemeenschappelijke ruimten waar mag worden gerookt. Andere Staten, daarentegen, hebben geen enkele beperking gesteld op het roken in penitentiaire centra. Wat Spanje betreft, is de televisiezaal de enige gemeenschappelijke ruimte waar gevangenen mogen roken. In het licht van de ontstentenis van een gemeenschappelijke visie tussen de lidstaten over het roken en de reglementering van het recht om te roken in penitentiaire centra, en ...

(17) Voir, mutatis mutandis, Niemietz c. Allemagne, arrêt du 16 décembre 1992, série A no 251-B, p. 33, § 29, et Botta c. Italie, arrêt du 24 février 1998, Recueil des arrêts et décisions 1998-I, p. 422, § 32.
(17) Zie, mutatis mutandis, Niemietz v. Duitsland, arrest van 16 december 1992, serie A nr. 251-B, blz. 33, § 29, en Botta v. Italie, arrest van 24 februari 1998, Recueil des arrêts et décisions 1998-I, blz. 422, § 32.

La loi du 4 février 2010 relative aux méthodes de recueil de données par les services de renseignement et de sécurité (M.B. 10.03.2010) a institué, par son article 17 insérant un article 43/1 dans la loi du 30 novembre 1998 organique des services de renseignement et de sécurité, une Commission administrative qui est chargée de la surveillance des méthodes spécifiques et exceptionnelles auxquelles pourront recourir les services de renseignement et de sécurité afin de recueillir les données nécessaires à l'exécution de leurs missions.
De wet van 4 februari 2010 betreffende de methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (B.S. 10.03.2010) heeft, bij artikel 17 dat een artikel 43/1 invoegt bij de wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst, een bestuurlijke commissie opgericht die belast is met het toezicht op de specifieke en uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten om de informatie te verzamelen die nodig is om hun opdrachten uit te voeren.

Si la Cour a d'abord souligné, dans plusieurs affaires, que dans une procédure se déroulant devant un tribunal statuant en premier et dernier ressort, une audience doit avoir lieu à moins que des circonstances exceptionnelles justifient de s'en dispenser (voir, entre autres, les arrêts Hakansson et Sturesson, précité, § 64, Fredin c. Suède (n° 2), 23 février 1994, § § 21-22, série A n° 283-A, et Allan Jacobsson c. Suède (n° 2), 19 février 1998, § 46, Recueil 1998-I), elle a par la suite précisé que l'existence de pareilles circonstances dépend essentiellement de la nature des questions dont les tribunaux internes se trouvent saisis, et non de la fréquence des litiges où celles-ci se posent.
Hoewel het Hof aanvankelijk in verschillende zaken heeft onderstreept dat, in een procedure voor een rechtbank die in eerste en in laatste aanleg uitspraak doet, een hoorzitting moet plaatshebben tenzij uitzonderlijke omstandigheden verantwoorden dat daarvan wordt afgezien (zie onder meer de arresten Hakansson en Sturesson, voormeld, § 64, Fredin t. Zweden (nr. 2), 23 februari 1994, §§ 21-22, serie A nr. 283-A, en Allan Jacobsson t. Zweden (nr. 2), 19 februari 1998, § 46, Recueil 1998-I), heeft het daarna gepreciseerd dat het bestaan van dergelijke omstandigheden hoofdzakelijk afhangt van de aard van de vragen die aan de interne rechtbanken worden voorgelegd, en niet van de frequentie daarvan.

Appel aux candidats pour la Commission administrative chargée de la surveillance des méthodes spécifiques et exceptionnelles de recueil de données par les services de renseignement et de sécurité La loi du 4 février 2010 relative aux méthodes de recueil de données par les services de renseignement et de sécurité (Moniteur belge 10.03.2010) a institué, par son article 17 insérant un article 43/1 dans la loi du 30 novembre 1998 organique des services de renseignement et de sécurité, une Commission administrative qui est chargée de la surveillance des méthodes spécifiques et exceptionnelles auxquelles pourront recourir les services de renseignement et de sécurité afin de recueillir les données nécessaires à l'exécution de leurs missions.
Oproep tot kandidaten voor de bestuurlijke Commissie door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten belast met het toezicht op de specifieke en uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens De wet van 4 februari 2010 betreffende de methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Belgisch Staatsblad 10.03.2010) heeft, bij artikel 17 dat een artikel 43/1 invoegt bij de wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst, een bestuurlijke commissie opgericht die belast is met het toezicht op de specifieke en uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten om de informatie te verzamelen die nodig is om hun opdrachten uit te voeren.

Appel aux candidats pour la Commission administrative chargée de la surveillance des méthodes spécifiques et exceptionnelles de recueil de données par les services de renseignement et de sécurité La loi du 4 février 2010 relative aux méthodes de recueil de données par les services de renseignement et de sécurité (Moniteur belge 10 mars 2010) a institué par son article 17 insérant un article 43/1 dans la loi du 30 novembre 1998 organique des services de renseignement et de sécurité, une Commission administrative qui est chargée de la surveillance des méthodes spécifiques et exceptionnelles aux quelles pourront recourir les services de renseignement et de sécurité afin de recueillir les données nécessaires à l'exécution de leurs missions.
Oproep tot kandidaten voor de bestuurlijke Commissie door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten belast met het toezicht op de specifieke en uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens De wet van 4 februari 2010 betreffende de methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten (Belgisch Staatsblad 10 maart 2010) heeft, bij artikel 17 dat een artikel 43/1 invoegt bij de wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst, een bestuurlijke commissie opgericht die belast is met het toezicht op de specifieke en uitzonderlijke methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten om de informatie te verzamelen die nodig is om hun opdrachten uit te voeren.

3. La loi du 30 novembre 1998 organique des services de renseignement et de sécurité, modifiée par la loi du 4 février 2010 relative aux méthodes de recueil des données par les services de renseignement et de sécurité, accorde à la Sûreté de l’État la compétence d’accéder à des systèmes informatiques (hacking).
3. De wet van 30 november 1998 houdende regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, gewijzigd door de wet van 4 februari 2010 betreffende de methoden voor het verzamelen van gegevens door de inlichtingen- en veiligheidsdiensten, kent aan de Veiligheid van de Staat de bevoegdheid toe om zich toegang te verschaffen tot informaticasystemen (hacking).

L’utilisation de « spysoftware » par le Service Général du Renseignement et de la Sécurité (SGR) est permis dans le cadre de l’application d’une méthode exceptionnelle de collecte d’informations comme prévu par la loi relative au services de renseignement et de sécurité du 30 novembre 1998, modifiée fondamentalement par la loi du 4 février 2010 relative aux méthodes de recueil de données par ces services.
Het gebruik van “spysoftware” door de Algemene Dienst Inlichting en Veiligheid (ADIV) is toegelaten in het kader van de toepassing van een uitzonderlijke methode voor het verzamelen van gegevens zoals voorzien in de wet van 30 november 1998 houdende de regeling van de inlichtingen- en veiligheidsdienst, grondig gewijzigd door de wet van 4 februari 2010 betreffende de methoden van het verzamelen van gegevens door deze diensten.

[7] TPI, arrêt du 27 février 1997, Fédération Française des Sociétés d'Assurances (FFSA) et autres contre Commission, affaire T-106/95, [1997], recueil II-229; confirmé par la CJCE, Ordonnance du 25 mars 1998, affaire C-174/97 P, [1998], recueil I-1303; TPI, arrêt du 10 mai 2000, SIC - Sociedade Independente de Comunicação SA contre Commission, affaire T-46/97 [2000], recueil II-2125
[7] Gerecht van eerste aanleg, Arrest van 27 februari 1997, Fédération Française des Sociétés d'Assurances (FFSA) e.a. tegen Commissie, Zaak T-106/95, [1997] Jurispr. II-229; bevestigd in Beschikking van het Hof van 25 maart 1998, Zaak C-174/97 P, [1998] Jurispr. I-1303; Gerecht van eerste aanleg, Arrest van 10 mei 2000, SIC - Sociedade Independente de Comunicação SA tegen Commissie, Zaak T-46/97 [2000] Jurispr. II-2125.