Traduction de «février 2005 avait instaurée » (Français → Néerlandais) :

Il a constaté le 18 janvier 2005 que la Grèce n’avait pas mené d’action suivie d’effets en réponse à cette recommandation, et il a adopté le 17 février une décision enjoignant à la Grèce de prendre des mesures pour remédier à cette situation.
Op 18 januari 2005 heeft de Raad besloten dat Griekenland geen effectief gevolg aan deze aanbeveling had gegeven en op 17 februari heeft hij een beschikking vastgesteld waarin Griekenland wordt aangemaand maatregelen te nemen om deze situatie te verhelpen.

La situation budgétaire en 2002 n'a pas évolué conformément à la mise à jour du programme de stabilité (2002-2005) qui avait été examinée par le Conseil le 12 février 2002 [9].
De ontwikkeling van de begroting verliep in 2002 niet in overeenstemming met het geactualiseerde stabiliteitsprogramma 2002-2005, dat op 12 februari 2002 [9] door de Raad werd beoordeeld.

Bien que la question fasse référence à un droit propre à l'excusabilité conféré au conjoint et à l'ex-conjoint du failli par l'article 82, alinéa 2, en cause, modifié par la loi du 18 juillet 2008 (alors que cette loi se borne à étendre à l'ex-conjoint la règle que la loi du 2 février 2005 avait instaurée en faveur du conjoint et ne modifie donc pas la situation de celui-ci) et que la motivation du jugement a quo se réfère à l'hypothèse du divorce (alors qu'en l'espèce, le juge a quo est saisi par la veuve d'un failli déclaré non excusable), cette question peut être entendue comme portant sur la différence de traitement que l'article 82, alinéa 2, instaurerait entre le conjoint ou l'ex-conjoint du failli, d'une part, et le failli, d'autre part, en ce que la déclaration d'inexcusabilité a une incidence automatique sur la situation des premiers alors que seul le second est en mesure de faire valoir son point de vue devant le juge qui statue sur son excusabilité.
Hoewel de vraag verwijst naar een eigen recht op verschoonbaarheid dat wordt toegekend aan de echtgenoot en de voormalige echtgenoot van de gefailleerde bij het in het geding zijnde artikel 82, tweede lid, zoals gewijzigd bij de wet van 18 juli 2008 (terwijl die wet zich ertoe beperkt de regel die de wet van 2 februari 2005 ten gunste van de echtgenoot had ingevoerd, uit te breiden tot de voormalige echtgenoot, en dus niet de situatie van de echtgenoot wijzigt), en hoewel de motivering van het verwijzingsvonnis verwijst naar het geval van echtscheiding (terwijl te dezen een zaak bij de verwijzende rechter wordt aanhangig gemaakt door de weduwe van een gefailleerde die niet verschoonbaar werd verklaard), kan die vraag in die zin worden begrepen dat zij het verschil in behandeling betreft dat artikel 82, tweede lid, zou invoeren tussen de echtgenoot of voormalige echtgenoot van de gefailleerde, enerzijds, en de gefailleerde, anderzijds, doordat de niet-verschoonbaarverklaring een automatische weerslag heeft op de situatie van de eerstgenoemden, terwijl alleen de laatstgenoemde zijn standpunt kan doen gelden voor de rechter die zich uitspreekt over zijn verschoonbaarheid.

Nonobstant l'article 4 de la décision 2005/681/JAI, par lettres du 12 décembre 2012 et du 8 février 2013, le Royaume-Uni a informé le CEPOL qu'il avait décidé unilatéralement qu'il ne souhaitait plus en accueillir le siège sur son territoire.
Niettegenstaande artikel 4 van Besluit 2005/681/JBZ, heeft het Verenigd Koninkrijk bij brieven met datum van 12 december 2012 en 8 februari 2013, de EPA geïnformeerd dat het unilateraal had besloten dat het de EPA niet langer op zijn grondgebied wenst te ontvangen.

L'extension des effets de l'excusabilité au conjoint qui est personnellement obligé à la dette du failli avait été instaurée par la loi du 2 février 2005 non pour éviter une discrimination sur le plan de la solidarité née du mariage, mais parce que, en cas de communauté de biens, les revenus d'une nouvelle activité professionnelle du failli entrent dans le patrimoine commun (article 1405, alinéa 1, du Code civil).
De uitbreiding van de gevolgen van de verschoonbaarheid tot de echtgenoot die persoonlijk aansprakelijk is voor de schuld van de gefailleerde, werd bij de wet van 2 februari 2005 ingevoerd, niet om discriminatie te vermijden op het vlak van de solidariteit die uit het huwelijk is ontstaan, maar omdat, in geval van gemeenschap van goederen, de inkomsten uit een nieuwe beroepsactiviteit van de gefailleerde in het gemeenschappelijke vermogen terechtkomen (artikel 1405, eerste lid, van het Burgerlijk Wetboek).

L'auteur de la plainte a fourni d'autres informations et observations dans une lettre du 10 février 2005 dans laquelle il affirmait que le gouvernement italien avait refinancé la mesure au paragraphe 211 de la loi no 311/2004 (loi des finances 2005) et demandait à la Commission d'ouvrir une procédure formelle d'examen.
De klager heeft verdere informatie en opmerkingen ingediend bij schrijven van 10 februari 2005. Daarin verklaarde hij dat de Italiaanse regering de maatregel van artikel 1, lid 211, van wet nr. 311/2004 (begrotingswet 2005) had geherfinancierd en vroeg hij de Commissie een formele onderzoekprocedure in te leiden.

Lors de l’heure des questions du 23 février 2005, l’auteur de la présente question a demandé au Conseil de bien vouloir rappeler aux Israéliens que M. Mordechai Vanunu avait été enlevé illégalement - en fait littéralement kidnappé - sur le sol européen, qu’il avait été jugé en Israël pour des faits qu’il aurait commis il y a vingt ans et qu’il serait donc fallacieux de prétendre qu’il détient encore des secrets pouvant nuire à Israël.
In mijn vraag tijdens het Vragenuur van 23 februari 2005 verzocht ik de Raad de Israëli's erop te wijzen dat de heer Mordechai Vanunu op illegale wijze uit Europa was verdwenen, en in feite is gekidnapt om in Israël terecht te staan wegens vermeende misdrijven die hij twintig jaar eerder zou hebben bedreven, en dit alles op grond van de bespottelijke gedachte dat hij nog steeds in het bezit zou zijn van geheime informatie die schadelijk zou kunnen zijn voor Israël.

Lors de l'heure des questions du 23 février 2005, l'auteur de la présente question a demandé au Conseil de bien vouloir rappeler aux Israéliens que M. Mordechai Vanunu avait été enlevé illégalement – en fait littéralement kidnappé – sur le sol européen, qu'il avait été jugé en Israël pour des faits qu'il aurait commis il y a vingt ans et qu'il serait donc fallacieux de prétendre qu'il détient encore des secrets pouvant nuire à Israël.
In mijn vraag tijdens het Vragenuur van 23 februari 2005 verzocht ik de Raad de Israëli's erop te wijzen dat de heer Mordechai Vanunu op illegale wijze uit Europa was verdwenen, nl. feitelijk is gekidnapped om in Israël terecht te staan wegens vermeende misdrijven die hij twintig jaar eerder zou hebben bedreven, en dit alles op grond van de bespottelijke gedachte dat hij nog steeds in het bezit zou zijn van geheime informatie die schadelijk zou kunnen zijn voor Israël.

Art. 2. L'âge de la prépension sectorielle instaurée par la convention collective de travail du 4 mars 1985 (arrêté royal du 4 juillet 1985), prolongée pour les années 1987-1988 par la convention collective de travail du 20 février 1987 (arrêté royal du 10 septembre 1987), pour les années 1989 et 1990 par la convention collective de travail du 20 décembre 1988 (arrêté royal du 8 mars 1989), pour les années 1991, 1992, 1993 par la convention collective de travail du 6 mars 1991 (arrêté royal du 23 septembre 1992), pour les années 1994, 1995, 1996 par la convention collective de travail du 26 mai 1993 (arrêté royal du 25 mars 1994), pour les années 1997 et 1998 par la convention collective de travail des 17 avril et 29 avril 1997 (arrêté royal du 16 novembre 1999), pour les années 1999 et 2000 par les conventions collectives de travail du 10 mai 1999 et du 24 juin 1999 (arrêté royal du 5 novembre 2002), pour les années 2001 et 2002 par la convention collective de travail du 19 avril 2001 (arrêté royal du 17 décembre 2003), pour les années 2003 et 2004 par la convention collective de travail du 19 juin 2003 (arrêté royal du 12 mai 2004), et pour les années 2005 et 2006 par la convention collective de travail du 19 mai 2005, enregistrée sous le numéro 75070/CO/130, est maintenu par la présente convention collective de travail à 58 ans jusqu'au 30 juin 2007.
Art. 2. De leeftijdsgrens voor het sectoraal brugpensioen dat werd ingevoerd door de collectieve arbeidsovereenkomst van 4 maart 1985 (koninklijk besluit van 4 juli 1985), verlengd voor de jaren 1987-1988 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 20 februari 1987 (koninklijk besluit van 10 september 1987), voor de jaren 1989 en 1990 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 20 december 1988 (koninklijk besluit van 8 maart 1989), voor de jaren 1991, 1992 en 1993 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 6 maart 1991 (koninklijk besluit van 23 september 1992), voor de jaren 1994, 1995 en 1996 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 26 mei 1993 (koninklijk besluit van 25 maart 1994), voor de jaren 1997 en 1998 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 17 april en 29 april 1997 (koninklijk besluit van 16 november 1999), voor de jaren 1999 en 2000 door de collectieve arbeidsovereenkomsten van 10 mei 1999 en 24 juni 1999 (koninklijk besluit van 5 november 2002), voor de jaren 2001 en 2002 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 19 april 2001 (koninklijk besluit van 17 december 2003), voor de jaren 2003 en 2004 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 19 juni 2003 (koninklijk besluit van 12 mei 2004), en voor de jaren 2005 en 2006 door de collectieve arbeidsovereenkomst van 19 mei 2005, geregistreerd onder het nummer 75070/CO/130, wordt door deze collectieve arbeidsovereenkomst behouden op 58 jaar tot op 30 juni 2007.

En tant que la partie requérante allègue que les dispositions attaquées iraient à l'encontre de l'arrêt n° 72/2005 du 20 avril 2005, dans lequel la Cour, au sujet de la déclaration libératoire unique instaurée par la loi du 31 décembre 2003, a considéré que cette mesure ne pourrait raisonnablement se justifier que si elle avait un caractère unique, il convient de constater que la régularisation fiscale diffère de la déclaration libératoire unique, aussi bien sur le plan de son champ d'application que sur le plan des revenus à déclarer et du taux d'imposition.
In zoverre de verzoekende partij aanvoert dat de bestreden bepalingen in strijd zouden zijn met het arrest nr. 72/2005 van 20 april 2005, waarin het Hof met betrekking tot de bij de wet van 31 december 2003 ingevoerde eenmalige bevrijdende aangifte heeft overwogen dat die maatregel slechts redelijkerwijs zou kunnen worden verantwoord indien hij een eenmalig karakter zou hebben, dient te worden vastgesteld dat de fiscale regularisatie verschilt van de eenmalige bevrijdende aangifte, zowel wat het toepassingsgebied, wat de aan te geven inkomsten als wat het belastingtarief betreft.