Les résolutions des Nations unies de 1959, 1961 et 1965, tout en déplorant les événe- ments, les souffrances du peuple tibétain, les mesures prises pour détruire le " particularisme culturel et reli- gieux" se bornaient à réclamer le respect des droits de l'homme et des libertés fondamentales.
Hoewel ze de gebeurtenissen, het lijden van het Tibetaanse volk, de maatregelen tot uitroeiing van het " cultureel en religieus particularisme" betreuren, beperkten de Verenigde Naties-resoluties van 1959, 1961 en 1965 zich tot een oproep tot eerbiediging van de mensenrechten en de fundamen- tele vrijheden.
