Ce fait est mis en évidence par José Carlos Capel [«El pan. Elaboración, formas, mitos, ritos y gastronomía» (Le pain. Fabrication, formes, mythes, rites et gastronomie), Barcelone, Montserrat Mateu, 1991], critique gastronomique, qui a étudié et diffusé les habitudes alimentaires espagnoles, qui affirme que la «dénomination pain paysan est utilisée pour désigner les miches qui, en raison de leur apparence et de leurs caractéristiques gustatives, tentent de rivaliser, généralement sans succès, avec l’excellent pain catalan».
Dat wordt duidelijk aangetoond door José Carlos Capel [„El pan. Elaboración, formas, mitos, ritos y gastronomía” (Het brood. Bereiding, vormen, mythen, riten en gastronomie), Barcelona, Montserrat Mateu, 1991], gastronomisch criticus die de Spaanse eetgewoonten heeft bestudeerd en verspreid en die bevestigt dat de „benaming „boerenbrood” wordt gebruikt voor broden die op basis van hun uiterlijke aspect en hun smaakkenmerken, de concurrentie proberen aan te gaan — in het algemeen zonder succes — met het excellente Catalaanse brood”.
