Traduction de «handboek » (Français → Néerlandais) :

À noter également qu’en publiant son « Handboek forensisch onderzoek », l’Institut national de Criminalistique et de Criminologie (INCC) a réalisé une première en Belgique.
Vermeldenswaard is ook het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) dat met de publicatie van hun ‘Handboek forensisch onderzoek’ voor een primeur in België zorgde.

Les deux créanciers ne doivent pas nécessairement avoir le même débiteur, il suffit que le gage soit commun (R. Dekkers en A. Verbeke, Handboek Burgerlijk Recht, Deel III, Intersentia Antwerpen 2007, n° 611).
Beide schuldeisers moeten niet noodzakelijk dezelfde schuldenaar hebben, het volstaat dat het pand gemeenschappelijk is (R. Dekkers en A. Verbeke, Handboek Burgerlijk Recht, Deel III, Intersentia Antwerpen 2007, nr. 611).

Cet article est de stricte interprétation et n'est donc pas étendu aux autres membres de la famille (L. STICHELBAUDT, "Handboek van de Burgerlijke stand", Brugge, Die Keure, 1958, p. 38, n° 29).
Dit artikel wordt strikt toegepast en wordt aldus niet uitgebreid tot de overige leden van de familie (L. STICHELBAUDT, "Handboek van de Burgerlijke stand", Brugge, Die Keure, 1958, p. 38, nr. 29).

Celui qui sauve un bien juridique au détriment d'un autre bien, qui est de moindre valeur, n'agit pas illégitimement pour autant que le comportement délictuel en question soit le seul moyen de préserver le bien juridique plus important (Dupont, L. et Verstraeten, R., « Handboek Belgisch Strafrecht », Acco, p. 229).
Wie een rechtsgoed redt, ten koste van een ander, doch minder waardevol, rechtsgoed, handelt niet wederrechtelijk, voorzover het delictueel gedrag het enige middel was om het hoger rechtsgoed te vrijwaren (Dupont, L. en Verstraeten, R., Handboek Belgisch Strafrecht, Acco, blz. 229).

(2) Alen, A. Handboek van het Belgisch Staatsrecht, Kluwer Anvers 1998, no 626.
(2) Alen, A., Handboek van het Belgisch Staatsrecht, Kluwer Antwerpen 1998, nr. 626.

Voir: Ph. Colle, Handboek Bijzonder Gereglementeerde Verzekeringscontracten, Intersentia, Anvers, 2005, p. 2, n 2.
Zie : Ph. Colle, Handboek Bijzonder Gereglementeerde Verzekeringscontracten, Intersentia, Antwerpen, 2005, blz. 2, randnr. 2.

C'est ce que laisse également supposer une doctrine déterminée (Verstraeten, R., Handboek strafvordering, Maklu, 2007, p. 110-111) qui stipule, en ce qui concerne la transaction, que celle-ci peut être considérée comme un « mécanisme de règlement administratif de la procédure pénale ».
Zulks laat ook bepaalde rechtsleer (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Maklu, 2007, p. 110-111) vermoeden waar wordt gesteld dat wat de minnelijke schikking betreft, zij naar haar uiterlijke kenmerken kan worden beschouwd als een " administratief afhandelingsmechanisme van de strafvordering " .

a) Par le terme « mesures de contrainte », la doctrine entend : des mesures pour lesquelles ­ sauf le cas de flagrant délit ­ l'ordre du juge est nécessaire en vertu de la loi et par lesquelles, sans l'autorisation de l'intéressé, il est porté atteinte à ses droits et libertés personnels (cf. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1993, nº 447 et 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Anvers, Maklu, 1991, 624 et 631).
a) Met de term « dwangmaatregelen » wordt in de rechtsleer bedoeld : maatregelen waarvoor ­ behoudens het geval van heterdaad ­ krachtens de wet het bevel van een rechter noodzakelijk is en waarbij zonder toestemming van de betrokkene inbreuk wordt gemaakt op zijn persoonlijke rechten en vrijheden (vgl. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1993, nr. 447 en 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Antwerpen, Maklu, 1991, 624 en 631).

(86) R. VERSTRAETEN, Handboek Strafvordering, Maklu, 2006, 71, avec renvoi à Cass., 2 février 1982.
(86) R. VERSTRAETEN, Handboek Strafvordering, Maklu, 2006, 71, met verwijzing naar Cass., 2 februari 1982.

En effet, l'acte irréfléchi ou la faute grave du mineur ne peut être personnellement imputé(e) aux parents (Colle, Ph., Handboek bijzonder gereglementeerde verzekeringscontracten, Antwerpen, Intersentia, 2005, nr. 158).
De roekeloze daad of de grove fout van de minderjarige kan immers de ouders niet persoonlijk toegerekend worden (Colle, Ph., Handboek bijzonder gereglementeerde verzekeringscontracten, Antwerpen, Intersentia, 2005, nr. 158).