Traduction de «juge a quo pouvait raisonnablement » (Français → Néerlandais) :

Eu égard à ce qui précède, la partie requérante devant le juge a quo pouvait rédiger ses mémoires en allemand.
Gelet op hetgeen voorafgaat, vermocht de verzoekende partij voor de verwijzende rechter haar memories in het Duits te stellen.

Il ressort de la motivation de la décision de renvoi que le juge a quo souhaite savoir « si la distinction entre les services payants et les services non payants repose sur un critère objectif et est raisonnablement justifiée, notamment à la lumière de l'objectif de l'article 134 de la loi du 13 juin 2005 relative aux communications électroniques, qui consiste à promouvoir la sécurité routière ».
Uit de motivering van de verwijzingsbeslissing blijkt dat de verwijzende rechter wenst te vernemen « of het onderscheid tussen betalende en niet-betalende diensten op een objectief criterium berust en redelijk verantwoord is, mede in het licht van de doelstelling van art. 134 Wet van 13 juni 2005 betreffende de elektronische communicatie, meer bepaald de bevordering van de verkeersveiligheid ».

Au regard de l'objectif poursuivi par le législateur, qui est, comme il est dit en B.5.3, de compenser la perte pour le Trésor liée à l'existence de commissions secrètes constitutives d'une fraude fiscale, il n'est pas raisonnablement justifié que, dans l'interprétation soumise par le juge a quo, la disposition en cause puisse aboutir à ce que ni le contribuable à l'origine de la commission secrète ni le bénéficiaire de celle-ci ne soit imposé lorsque l'administration fiscale est empêchée de vérifier que ces paiements ont bien subi le régime fiscal approprié dans le chef du bénéficiaire et que, partant, le fisc n'a pu procéder à l'imposition effective dans le chef de ce dernier.
In het licht van het door de wetgever nagestreefde doel dat erin bestaat, zoals vermeld in B.5.3, het verlies te compenseren, voor de Schatkist, dat verbonden is aan het bestaan van geheime commissielonen die neerkomen op fiscale fraude, is het niet redelijk verantwoord dat, in de door de verwijzende rechter voorgelegde interpretatie, de in het geding zijnde bepaling ertoe kan leiden dat noch de belastingplichtige die aan de oorsprong ligt van het geheime commissieloon, noch de verkrijger ervan wordt belast wanneer de belastingadministratie wordt verhinderd na te gaan of die betalingen bij de verkrijger wel hun geëigend fiscaal stelsel hebben ondergaan en, bijgevolg, of de fiscus die laatste daadwerkelijk heeft kunnen belasten.

L'arrêt du Conseil d'Etat dont il est question devant le juge a quo pouvait faire l'objet d'un pourvoi en cassation dans les limites prévues par les articles 158 de la Constitution et 33 des lois sur le Conseil d'Etat coordonnées le 12 janvier 1973, ainsi que d'une demande en révision et en rétractation, dans les limites fixées respectivement par l'article 31 des mêmes lois et par l'article 17 de la loi spéciale du 6 janvier 1989 sur la Cour constitutionnelle.
Het arrest van de Raad van State waarvan sprake voor de verwijzende rechter kon, binnen de grenzen bepaald bij artikel 158 van de Grondwet en bij artikel 33 van de gecoördineerde wetten van 12 januari 1973 op de Raad van State, het voorwerp uitmaken van een voorziening in cassatie alsook, binnen de grenzen die respectievelijk zijn vastgelegd bij artikel 31 van dezelfde gecoördineerde wetten en bij artikel 17 van de bijzondere wet van 6 januari 1989 op het Grondwettelijk Hof, het voorwerp uitmaken van een vordering tot herziening en intrekking.

L'objectif d'une harmonisation progressive des statuts des ouvriers et des employés jugée préférable par le législateur à une brusque suppression de la distinction de ces catégories professionnelles, spécialement dans une matière où les normes peuvent évoluer grâce à la négociation collective, ne justifie plus, dix-huit ans après que la Cour eut constaté que le critère de distinction en cause ne pouvait plus être considéré comme pertinent, que certaines différences de traitement, comme celles qui sont invoquées devant le juge a quo, puissent encore être longtemps maintenues, perpétuant ainsi une situation d'inconstitutionnalité manifeste ».
Het doel van een geleidelijke harmonisatie van de statuten van de arbeiders en de bedienden waaraan de wetgever de voorkeur heeft gegeven boven een plotselinge afschaffing van het onderscheid tussen die beroepscategorieën, inzonderheid in een aangelegenheid waar de normen kunnen evolueren ten gevolge van collectieve onderhandelingen, verantwoordt niet langer, achttien jaar nadat het Hof heeft vastgesteld dat het in het geding zijnde criterium van onderscheid niet meer pertinent kon worden geacht, dat sommige verschillen in behandeling, zoals die welke voor de verwijzende rechter zijn aangevoerd, nog geruime tijd kunnen worden behouden, waardoor een toestand van manifeste ongrondwettigheid zou worden bestendigd ».

Au regard de l'objectif poursuivi par le législateur, la différence de traitement est raisonnablement justifiée et n'a pas d'effets disproportionnés, dès lors que la demanderesse devant le juge a quo qui, en l'espèce, ne peut bénéficier de l'allocation d'insertion bénéficie de l'aide sociale accordée par le CPAS, prestation qui entre dans le champ d'application de l'article 69, b), précité, de la Convention OIT.
Ten aanzien van het door de wetgever nagestreefde doel is het verschil in behandeling redelijk verantwoord en heeft het geen onevenredige gevolgen aangezien de eiseres voor de verwijzende rechter, die de inschakelingsuitkering te dezen niet kan genieten, de door het OCMW toegekende maatschappelijke dienstverlening geniet, een verstrekking die onder het toepassingsgebied van het voormelde artikel 69, b), van het IAO-Verdrag valt.

Etant donné que l'article 235bis mentionne comme seules sanctions possibles l'irrecevabilité ou l'extinction de l'action publique (article 235bis, § 5) et la nullité « de l'acte qui en est entaché et de tout ou partie de la procédure ultérieure » (article 235bis, § 6), le juge a quo pouvait raisonnablement considérer que la juridiction d'instruction qui constate le dépassement du délai raisonnable pouvait prononcer l'irrecevabilité ou l'extinction de l'action publique.
Aangezien artikel 235bis als enige mogelijke sancties de onontvankelijkheid of het verval van de strafvordering (artikel 235bis, § 5) en de nietigheid « van de handeling die erdoor is aangetast en van een deel of het geheel van de erop volgende rechtspleging » (artikel 235bis, § 6) vermeldt, vermocht de verwijzende rechter redelijkerwijze ervan uit te gaan dat het onderzoeksgerecht dat de overschrijding van de redelijke termijn vaststelt, de onontvankelijkheid of het verval van de strafvordering kon uitspreken.

En considération du fait que les magistrats visés par l'article 147, alinéa 2, sont des juges professionnels et que ceux visés par l'article 153 sont des juges qui exercent cette fonction en complément à d'autres activités professionnelles, le législateur a pu soumettre les premiers à une mobilité plus étendue que celle qu'il pouvait raisonnablement exiger des seconds.
Rekening houdend met het feit dat de magistraten bedoeld in artikel 147, tweede lid, beroepsmagistraten zijn en die welke bedoeld zijn in artikel 153 rechters zijn die dat ambt uitoefenen ter aanvulling van andere beroepsactiviteiten, vermocht de wetgever de eerstgenoemden te onderwerpen aan een grotere mobiliteit dan die welke hij redelijkerwijs kon eisen van de laatstgenoemden.

Dès lors que la réponse à la première question fait apparaître que le législateur pouvait, sans méconnaître les dispositions constitutionnelles visées par le juge a quo, accorder le taux le plus élevé du revenu d'intégration dans les conditions fixées par la disposition en cause et traiter différemment le conjoint ayant un enfant mineur non marié à charge et le conjoint d'un étranger ne répondant pas à la condition de nationalité ou de statut prévue à l'article 3, 3°, de la loi en cause, la réponse à la seconde question ne présente pas d'utilité pour la solution du litige soumis au juge a quo.
Aangezien uit het antwoord op de eerste vraag volgt dat de wetgever, zonder de door de verwijzende rechter bedoelde grondwettelijke bepalingen te schenden, het hoogste tarief van het leefloon vermocht toe te kennen onder de voorwaarden die in de in het geding zijnde bepaling zijn vastgesteld en de echtgenoot met een ongehuwd minderjarig kind ten laste anders vermocht te behandelen dan de echtgenoot van een vreemdeling die niet voldoet aan de voorwaarden inzake nationaliteit of statuut bepaald in artikel 3, 3°, van de in het geding zijnde wet, heeft het antwoord op de tweede vraag geen belang voor het oplossen van het aan de verwijzende rechter voorgelegde geschil.