Vertaling van "juge constitutionnel serait " (Frans → Nederlands) :

Dans ces conditions, si une loi belge devait mettre en oeuvre un acte de droit dérivé européen qui violerait un droit fondamental protégé par la CEDH, le juge belge, en ce compris le juge constitutionnel, serait tenu d'interroger la Cour de Justice pour savoir si l'acte européen est conforme aux traités internationaux et plus particulièrement à l'article 6, § 2, nouveau, du Traité sur l'Union européenne.
Als een Belgische wet dus een norm van Europees afgeleid recht uitvoert en daarbij een grondrecht zou schenden dat beschermd wordt door het EVRM, dan is de Belgische rechter, en dus ook de grondwettelijke rechter, verplicht het Hof van Justitie te vragen of de Europese rechtsnorm verenigbaar is met de internationale verdragen en meer in het bijzonder met artikel 6, § 2, nieuw, van het EU-Verdrag.

L'article 1675/19, § 3, du Code judiciaire, selon lequel la décision par laquelle le juge, sur requête du médiateur de dettes, délivre un titre exécutoire pour la provision qu'il détermine ou pour le montant des honoraires, émoluments et frais qu'il fixe, n'est susceptible ni d'opposition ni d'appel, ne crée pas une discrimination, au regard des articles 10 et 11 de la Constitution, le cas échéant lus en combinaison avec l'article 23, alinéa 3, 1°, de la Constitution, entre, d'une part, le médiateur de dettes qui, conformément à l'enseignement de l'arrêt n° 85/2010 rendu le 8 juillet 2010 par la Cour constitutionnelle, est admis à interjeter un appel contre une décision combinée qui impose un plan de règlement judiciaire et qui statue sur la demande de taxation des honoraires, émoluments et frais du médiateur de dettes, d'autre part, le médiateur de dettes qui ne serait pas admis à interjeter un appel contre une décision portant exclusivement sur la question de la taxation des honoraires, émoluments et frais ?
Voert artikel 1675/19, § 3, van het Gerechtelijk Wetboek, volgens hetwelk de beschikking waarbij de rechter, op verzoek van de schuldbemiddelaar, een bevel tot tenuitvoerlegging geeft voor het voorschot dat hij bepaalt of ten belope van het bedrag van de erelonen, emolumenten en kosten dat hij vaststelt, niet vatbaar is voor verzet of hoger beroep, geen discriminatie in in het licht van de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in voorkomend geval in samenhang gelezen met artikel 23, derde lid, 1°, van de Grondwet, tussen, enerzijds, de schuldbemiddelaar die, overeenkomstig de lering uit het arrest nr. 85/2010 gewezen op 8 juli 2010 door het Grondwettelijk Hof, hoger beroep vermag in te stellen tegen een gecombineerde beschikking waarbij een gerechtelijke aanzuiveringsregeling wordt opgelegd en waarin uitspraak wordt gedaan over het verzoek tot begroting van de erelonen, emolumenten en kosten van de schuldbemiddelaar, en, anderzijds, de schuldbemiddelaar die geen hoger beroep zou mogen instellen tegen een beschikking die uitsluitend betrekking heeft op de begroting van de erelonen, emolumenten en kosten ?

4. Même si un tel avis parlementaire était jugé constitutionnel (quod non), non discriminatoire (quod non) et ne portait pas atteinte à la protection de la vie privée (quod non), cela serait impossible du point de vue pratique étant donné qu'en instaurant un délai supplémentaire de deux mois pour exprimer cet avis, le mouvement diplomatique annuel se retrouverait confronté à une contrainte législative procédurale irréaliste.
4. Zelfs indien zo'n parlementair advies grondwettelijk geoorloofd zou zijn (quod non), niet discriminatoir zou zijn (quod non) en geen afbreuk aan de bescherming van de privacy zou doen (quod non), zou het bovendien praktisch onwerkbaar zijn, aangezien het, door het instellen van een supplementaire termijn van 2 maanden om dat advies te geven, de jaarlijkse diplomatieke beweging in een procedureel onrealistisch wettelijk keurslijf zou steken.

Selon le Conseil des ministres, il n'appartiendrait pas à la Cour constitutionnelle de procéder à cette appréciation, sauf si les droits de mise au rôle limitaient a priori le droit d'accès au juge à un point tel que la procédure serait inconciliable avec l'article 6 de la Convention européenne précitée, ce qui, selon lui, ne serait pas le cas en l'espèce.
Zulk een beoordeling zou volgens de Ministerraad niet aan het Grondwettelijk Hof toekomen, behoudens wanneer de rolrechten het recht op toegang tot de rechter a priori dermate zouden beperken dat de rechtspleging onmogelijk bestaanbaar zou zijn met artikel 6 van het voormelde Europees Verdrag, wat te dezen volgens hem niet het geval zou zijn.

Concernant l'introduction de la notion de « fraude fiscale grave, organisée ou non » dans le Code pénal, le Conseil d'Etat a observé dans son avis : « Reste à savoir si la modification envisagée peut se concilier avec le principe de légalité en matière pénale, que garantissent notamment les articles 12, alinéa 2, et 14 de la Constitution, 7, paragraphe 1 , de la Convention européenne des droits de l'homme et 15, paragraphe 1, du Pacte international relatif aux droits civils et politiques. [...] [...] La possibilité de faire dépendre la peine infligée ou l'incrimination de la gravité d'un comportement introduit un élément d'imprévisibilité dans la législation pénale. Compte tenu de la jurisprudence précitée de la Cour constitutionnelle et de la Cour européenne des droits de l'homme, ainsi que des précisions qu'apporte l'exposé des motifs, on ne peut toutefois soutenir purement et simplement que la modification envisagée viole le principe de légalité en matière pénale. Certes, dans l'arrêt 136/2004, la Cour constitutionnelle a jugé que la qualification d'une infraction comme une ' violation grave des règles urbanistiques essentielles en matière d'affectation qui résultent du plan d'exécution spatial ou du plan d'aménagement ' se heurte au principe de légalité en matière pénale, mais la Cour constitutionnelle a entre-temps assoupli sa jurisprudence; l'arrêt 125/2005 en matière d'infractions terroristes a ainsi jugé que l'utilisation des termes ' gravement ', ' massives ' et ' considérables ' n'était pas contraire au principe de légalité en matière pénale. Néanmoins, il serait plus conforme à ce principe d'inscrire dans le Code pénal même des critères permettant de déterminer si les faits commis peuvent être regardés comme une ' fraude fiscale grave ' » (ibid., pp. 23-26).
In zijn advies merkt de Raad van State over de invoering van de notie « ernstige fiscale fraude, al dan niet georganiseerd » in het Strafwetboek op : « De vraag rijst of de voorgenomen wijziging de toets kan doorstaan aan het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel dat onder meer is gewaarborgd bij de artikelen 12, tweede lid, en 14 van de Grondwet, 7, lid 1, van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en artikel 15, lid 1, van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten. [...] [...] Door de mogelijkheid van het opleggen van een straf, respectievelijk de strafbaarheid te laten afhangen van de ernst van een gedraging, komt een element van onvoorzienbaarheid in de strafwetgeving voor. Gelet op de hiervoor aangehaalde rechtspraak van het Grondwettelijk Hof en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens en op de verduidelijkingen die in de memorie van toelichting worden verschaft, kan evenwel niet zonder meer worden voorgehouden dat de voorgenomen wijziging het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel schendt. Weliswaar heeft het Grondwettelijk Hof in arrest 136/2004 geoordeeld dat de misdrijfomschrijving ' ernstige inbreuk op de essentiële stedenbouwkundige voorschriften inzake de bestemming krachtens het ruimtelijk structuurplan of plan van aanleg ' strijdig is met het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel, maar sindsdien is de rechtspraak van het Grondwettelijk Hof versoepeld; zo werd in arrest 125/2005 inzake terrorismemisdrijven het hanteren van de begrippen ' ernstig ', ' grootschalig ' en ' aanzienlijk ' niet in strijd bevonden met het strafrechtelijk legaliteitsbeginsel. Desondanks zou het toch meer in overeenstemming met dat beginsel zijn mochten in het Strafwetboek zelf criteria worden opgenomen aan de hand waarvan kan worden beoordeeld of de gepleegde feiten al dan niet kunnen worden beschouwd als ' ernstige fiscale fraude ' » (ibid., pp. 23-26).

À propos de ce point de désaccord, la Cour constitutionnelle estime qu'il ne serait pas correct que les parties invoquent uniquement une disposition conventionnelle et ignorent en parfaite connaissance de cause une disposition constitutionnelle dont elles savent que l'interprétation que la Cour constitutionnelle en fait ne les agréerait pas, pour amener le juge à rendre, sur la base de la convention, qui définit différemment des droits fondamentaux similaires, un arrêt différent de celui qu'il aurait rendu s'il avait été tenu compte de la Constitution.
De visie van het Grondwettelijk Hof met betrekking tot dit verschilpunt is dat het niet correct zou zijn, dat de partijen zich alleen maar zouden beroepen op een conventionele bepaling en zeer bewust niet op een grondwetsbepaling, omdat zij kennis hebben van de interpretatie van die grondwetsbepaling door het Grondwettelijk Hof die hen niet welgevallig is, om de rechter ertoe te bewegen om op basis van het verdrag, dat gelijkluidende grondrechten anders omschrijft, tot een andersluidend arrest te komen dan het geval zou zijn indien de Grondwet erbij zou betrokken worden.

Serait, en conséquence, atteint le résultat que la Cour constitutionnelle a précisément jugé inconstitutionnel dans son arrêt n° 145/2004, précité.
Daarmee zou overigens precies het resultaat bereikt worden dat het Grondwettelijk Hof in voornoemd arrest nr. 145/2004 als ongrondwettig heeft beschouwd.

Cet auteur ajoute que raisonner autrement aboutirait à la conséquence inadmissible que, faute de pouvoir faire application de cette disposition constitutionnelle, serait légal devant une instance administrative statuant sur recours ce qu'un juge, appliquant l'article 159, devrait déclarer illégal.
De auteur voegt eraan toe dat een andere redenering zou leiden tot het ontoelaatbare gevolg dat wat voor een overheidsinstanties die zich uitspreekt over een bezwaar wettig is, door een rechter op basis van artikel 159 onwettig zou worden verklaard.

La question préjudicielle porte sur la compatibilité avec les articles 10 et 11 de la Constitution, lus isolément et en combinaison avec d'autres dispositions constitutionnelles et conventionnelles, des dispositions en cause « en ce que ces dispositions emportent qu'un justiciable n'est pas recevable à soumettre à l'appréciation d'un juge un grief concernant une inégalité de traitement commise lors de l'élaboration d'un acte administratif ratifié par décret, alors qu'il serait toutefois recevable à soumettre à l'appréciation du juge une inégalité de traitement résultant d'un acte administratif [non] ratifié par décret ou d'une disposition ayant force de loi ».
De prejudiciële vraag betreft de bestaanbaarheid met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, op zichzelf genomen en gelezen in samenhang met andere grondwettelijke en verdragsrechtelijke normen, van de in de vraag bedoelde bepalingen « doordat deze bepalingen meebrengen dat de grief van een rechtsonderhorige inzake een ongelijke behandeling bij de totstandkoming van een administratieve akte die decretaal bekrachtigd wordt, niet op ontvankelijke wijze kan worden ter beoordeling voorgelegd aan de Rechter, waar een ongelijke behandeling door een niet decretaal bekrachtigde administratieve akte of door een bepaling met kracht van wet wel op ontvankelijke wijze ter beoordeling kan worden voorgelegd aan de Rechter ».