En adoptant l'article 37 de la loi du 29 mars 1962, le législateur a pour la première fois instauré un droit généralisé à une indemnisation des dommages résultant de la planification spatiale subis par un propriétaire lorsqu'un plan d'aménagement définitivement entré en vigueur instituait une interdiction de bâtir ou de lotir et mettait un terme à l'utilisation ou à la destination normale du bien.
De wetgever voerde met artikel 37 van de Stedenbouwwet voor het eerst een veralgemeend recht op planschadevergoeding in, ingevolge waarvan een eigenaar recht had op een planschadevergoeding wanneer een definitief van kracht geworden plan van aanleg een bouw- of verkavelingsverbod instelde en een einde maakte aan het gebruik of de normale bestemming van het goed.