En l'espèce, le juge a quo considère que l'action dirigée contre l'assureur est fondée sur le droit propre de la personne lésée, conféré par l'article 86 de la loi du 25 juin 1992 précitée, et se prescrit donc par cinq ans en vertu de l'article 34, § 2, de la loi du 25 juin 1992, tandis que l'action dirigée contre le locataire se fonde sur l'article 1733 du Code civil, et se prescrit donc par dix ans en vertu de l'article 2262bis du Code civil.
Te dezen oordeelt de verwijzende rechter dat de vordering die is gericht tegen de verzekeraar, is gebaseerd op het bij artikel 86 van de voormelde wet van 25 juni 1992 verleende eigen recht van de benadeelde persoon, en dus krachtens artikel 34, § 2, van de wet van 25 juni 1992 verjaart door verloop van vijf jaar, terwijl de vordering die is gericht tegen de huurder is gebaseerd op artikel 1733 van het Burgerlijk Wetboek, en dus krachtens artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek verjaart door verloop van tien jaar.