Ma deuxième question est la suivante: ne pensez-vous pas que la psychologie de la forteresse assiégée en Israël, qui a constitué dans le passé un moteur de sa politique étrangère, est nettement moins justifiée aujourd’hui parce que la menace est nettement moins grande de la part de régimes démocratiques et aussi parce que les démocraties ne se font pas la guerre?
Mijn tweede vraag is deze: denkt u ook niet dat de psychologie van het belegerde fort, die in het verleden de drijvende kracht achter het buitenlands beleid van Israël was, nu veel minder goed gefundeerd is, omdat de dreiging vanuit wat nu democratische regimes aan het worden zijn veel minder groot is geworden en ook omdat democratieën geen oorlog tegen elkaar beginnen?