Le traitement des irrégularités communiquées et l’examen des communications spéciales transmises, notamment pour la période de programmation 1994-1999, ont fait apparaître le caractère disproportionné de la charge administrative des États membres résultant de l’application aux faillites simples des dispositions de l’article 5, paragraphe 2, des deux règlements, compte tenu du fait qu’il est très improbable que le défaut de recouvrement dans pareils cas résulte d’une faute ou d’une négligence de la part des autorités de l’État membre.
Uit de ervaring met de behandeling van de gemelde onregelmatigheden en uit het onderzoek van de ingediende speciale kennisgevingen, met name voor de programmeringsperiode 1994-1999, is gebleken dat de administratieve last voor de Commissie bij de toepassing van de bepalingen van artikel 5, lid 2, van beide verordeningen op faillissementen onevenredig groot is, aangezien het zeer onwaarschijnlijk is dat het feit dat de bedragen in die gevallen niet terug kunnen worden gevorderd te wijten is aan een fout of een nalatigheid van de autoriteiten van de lidstaat.