Vertaling van "notification entre autorités " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

modèle d'accord entre autorités compétentes | modèle d'accord/d'arrangement entre autorités compétentes
model voor een overeenkomst tussen bevoegde autoriteiten

Accord entre la Communauté européenne et le Royaume de Danemark sur la signification et la notification des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile et commerciale
Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en het Koninkrijk Denemarken betreffende de betekening en de kennisgeving van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken

Le répertoire central comportera un système de renvoi entre les notifications par membre et par obligation.
In het centraal register worden kennisgevingen per Lid en per verplichting geregistreerd, met onderlinge verwijzingen

protocole réglant la collaboration entre Child Focus et les autorités judiciaires
protocol tot regeling van de samenwerking tussen Child Focus en de gerechtelijke instanties

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Il convient donc de mettre en place un système de notification entre autorités compétentes pour s’assurer qu’un tel document d’enregistrement, ou document d’enregistrement universel, n’est pas soumis à l’examen ou à l’approbation de l’autorité compétente chargée d’approuver le prospectus, et que les autorités compétentes restent responsables de la seule partie constitutive du prospectus qu’elles ont approuvée, y compris lorsqu’un supplément est établi ultérieurement.
Daarom moet een systeem van kennisgeving tussen bevoegde autoriteiten worden ingevoerd om ervoor te zorgen dat dat registratiedocument, of universeel registratiedocument, niet wordt onderworpen aan een controle of goedkeuring door de bevoegde autoriteit die het prospectus goedkeurt, en dat de bevoegde autoriteiten alleen verantwoordelijk blijven voor het onderdeel van een prospectus dat zij hebben goedgekeurd, ook ingeval er nadien een aanvulling van het prospectus wordt opgesteld.

Les dispositions normatives des articles 2 à 12 concernent la responsabilité des personnes morales en cas de corruption d'un agent public étranger (article 2), les sanctions pénales et autres (article 3), la compétence des États pour connaître des infractions à la Convention (article 4), la mise en oeuvre d'enquêtes et des poursuites par les États parties (article 5), les délais de prescription applicables à la corruption d'un fonctionnaire étranger (article 6), l'établissement par des États parties, du délit de corruption d'un fonctionnaire étranger comme infraction principale aux fins de l'application de leur législation relative au blanchiment des capitaux (article 7), l'obligation pour les États parties de fixer des normes comptables visant à combattre la corruption d'un fonctionnaire étranger par les entreprises (article 8), l'entraide judiciaire (article 9), l'extradition (article 10), la notification des autorités nationales compétentes pour les relations entre les États découlant de l'application de la Convention (article 11) et la surveillance de l'application de la Convention (article 12).
De normatieve bepalingen in de artikelen 2 tot 12 betreffen de aansprakelijkheid van rechtspersonen in geval van corruptie van een buitenlands ambtenaar (artikel 2), de strafrechtelijke en niet-strafrechtelijke sancties (artikel 3), de bevoegdheid van de Staten om kennis te nemen van schendingen van het Verdrag (artikel 4), de tenuitvoerlegging van onderzoek en vervolging door de Verdragsluitende Staten (artikel 5), de verjaringstermijnen van corruptie van een buitenlands ambtenaar (artikel 6), de vaststelling door de Verdragsluitende Staten van corruptie van een buitenlands misdrijf als hoofdmisdrijf met het oog op de toepassing van hun wetgeving inzake het witwassen van geld (artikel 7), de verplichting voor de Staten om boekhoudkundige normen te bepalen ter bestrijding van corruptie van een buitenlands ambtenaar gepleegd door bedrijven (artikel 8), rechtshulp (artikel 9), uitlevering (artikel 10), de aanwijzing van de nationale autoriteiten bevoegd voor de relaties tussen de Staten die voortvloeien uit de toepassing van het Verdrag (artikel 11) en de voortgangscontrole op de toepassing van het Verdrag (artikel 12).

Vu le protocole d'accord du 11 mars 2008 conclu entre le gouvernement fédéral et les autorités visées aux articles 128, 130 et 135 de la Constitution concernant la notification internationale de la Belgique dans le cadre du Règlement sanitaire international (RSI), le protocole d'accord complémentaire au Protocole d'accord du 11 mars 2008 conclu entre le gouvernement fédéral et les autorités visées aux articles 128, 130 et 135 de la Constitution concernant la notification internationale de la Belgique dans le cadre du Règlement sanitaire international (RSI) du 24 février 2014, et l'amendement au Protocole d'accord du 11 mars 2008 conclu entre le gouvernement fédéral et les autorités visées aux articles 128, 130 et 135 de la Constitution concernant la notification internationale de la Belgique dans le cadre du Règlement sanitaire international (RSI) du 30 mars 2015;
Gelet op het protocolakkoord van 11 maart 2008 gesloten tussen de federale regering en de overheden bedoeld in de artikelen 128, 130 en 135 van de Grondwet betreffende de internationale notificatie door België in het kader van het Internationaal Gezondheidsreglement (IHR), het aanvullend protocolakkoord bij het protocolakkoord van 11 maart 2008 gesloten tussen de federale regering en de overheden bedoeld in de artikelen 128, 130 en 135 van de Grondwet betreffende de internationale notificatie door België in het kader van het Internationaal Gezondheidsreglement (IHR) van 24 februari 2014, en het amendement bij het Protocolakkoord van 11 maart 2008 gesloten tussen de federale regering en de overheden bedoeld in de artikelen 128, 130 en 135 van de Grondwet betreffende de internationale notificatie door België in het kader van het Internationaal Gezondheidsreglement (IHR) van 30 maart 2015;

Dans un délai de trente jours civils après réception de cette notification, les autorités compétentes peuvent s'opposer à l'utilisation de la dérogation si les transactions entre les contreparties ne satisfont pas aux conditions énoncées à l'article 3, sans préjudice du droit des autorités compétentes de faire opposition après l'expiration de cette période de trente jours civils lorsque lesdites conditions ne sont plus remplies.
Binnen 30 kalenderdagen na ontvangst van die kennisgeving kunnen de bevoegde autoriteiten bezwaar maken tegen het gebruik van deze vrijstelling indien de transacties tussen de tegenpartijen niet voldoen aan de voorwaarden van artikel 3, onverminderd het recht van de bevoegde autoriteiten om na de verstrijking van deze periode van 30 kalenderdagen bezwaar aan te tekenen indien aan die voorwaarden niet langer wordt voldaan.

(2) L'autorité compétente de l'État requérant et l'autorité compétente de l'État requis peuvent correspondre entre elles, directement et dans leurs langues respectives, pour toutes communications complémentaires relatives à la notification des actes.
(2) Ter zake van alle bijkomende mededelingen omtrent de betekening van de stukken, geschieden de contacten tussen de bevoegde overheid van de verzoekende Staat en de bevoegde overheid van de aangezochte Staat rechtstreeks en in hun eigen landstalen.

191. En raison des grandes différences qui existent entre les législations au sujet des méthodes employées pour mettre en place les structures et exercer le contrôle de l'adoption internationale, il a été admis dès le début des travaux qu'« il serait probablement très malaisé d'en coordonner l'utilisation dans le texte d'une convention, à moins que celle-ci n'établisse un système d'Autorités centrales comme il est prévu dans la Convention de La Haye du 15 novembre 1965 relative à la signification et la notification à l'étranger des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale, à la Convention de La Haye du 18 mars 1970 sur l'obtention des preuves à l'étranger en matière civile ou commerciale et, en particulier, dans la Convention de La Haye du 25 octobre 1980 sur les aspects civils de l'enlèvement international d'enfants (appelée ci-après la Convention de La Haye sur l'enlèvement d'enfants) et leurs équivalents européens et américains (la Convention Européenne du 20 mai 1980 sur la reconnaissance et l'exécution des décisions en matière de garde des enfants et le rétablissement de la garde des enfants et la Convention interaméricaine du 15 juillet 1989 sur le retour international des mineurs) où sont définis certains pouvoirs et obligations spécifiques de ces Autorités centrales ».
191. Wegens de grote verschillen tussen de wetgevingen op het stuk van de methodologie om structuren op te zetten en toezicht uit te oefenen op interlandelijk adoptie, werd bij de aanvang van de werkzaamheden het volgende gesteld : « het zou wellicht moeilijk zijn het gebruik ervan te coördineren in een verdragstekst, tenzij in die tekst zou worden voorzien in een stelsel van Centrale Autoriteiten, zoals het geval is in het Verdrag van 's-Gravenhage van 1965 inzake de kennisgeving en de betekening in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in handelszaken en in burgerlijke zaken, het Verdrag van 's-Gravenhage van 18 maart 1970 inzake de verkrijging van bewijs in het buitenland in burgerlijke zaken en in handelszaken en, in het bijzonder, het Verdrag van 's-Gravenhage van 25 oktober 1980 inzake de burgerrechtelijke aspecten van internationale ontvoering van kinderen (hierna het Verdrag van Den Haag over de ontvoering van kinderen genoemd), alsmede in de Europese en Amerikaanse equivalenten ervan (het Europees Verdrag van 20 mei 1980 betreffende de erkenning en de tenuitvoerlegging van beslissingen inzake het gezag over kinderen en betreffende het herstel van het gezag over kinderen en het Interamerikaans Verdrag van 15 juli 1989 inzake de internationale terugkeer van minderjarigen), waarin sommige specifieke bevoegdheden en verplichtingen van de Centrale Autoriteiten zijn omschreven.

EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 32010R0584 - EN - Règlement (UE) n ° 584/2010 de la Commission du 1 er juillet 2010 mettant en œuvre la directive 2009/65/CE du Parlement européen et du Conseil en ce qui concerne la forme et le contenu de la lettre de notification normalisée et de l’attestation OPCVM, l’utilisation des communications électroniques entre autorités compétentes aux fins de la notification, ainsi que les procédures relatives aux vérifications sur place et aux enquêtes et à l’échange d’informations entre autorités compétentes (Texte présentant de l’intérêt pour l’EEE) // RÈGLEMENT (UE) n - 584/2010 DE LA COMMISSION - juillet 2010 // LETTRE DE NOTIFICATION // ATTESTATION OPCVM
EUROPA - EU law and publications - EUR-Lex - EUR-Lex - 32010R0584 - EN - Verordening (EU) nr. 584/2010 van de Commissie van 1 juli 2010 tot uitvoering van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de vorm en inhoud van de gestandaardiseerde kennisgeving en icbe-verklaring, het gebruik van elektronische communicatie tussen bevoegde autoriteiten voor kennisgevingsdoeleinden, alsook procedures voor onderzoeken en verificaties ter plaatse en de uitwisseling van informatie tussen bevoegde autoriteiten (Voor de EER relevante tekst) // VERORDENING (EU) Nr. 584/2010 VAN DE COMMISSIE // van 1 juli 2010 // KENNISGEVING // ICBE-VERKLARING

le contenu détaillé des informations dont l’État membre exige l’inclusion dans la partie B de la lettre de notification visée à l’article premier du règlement (UE) no 584/2010 de la Commission du 1er juillet 2010 mettant en œuvre la directive 2009/65/CE du Parlement européen et du Conseil en ce qui concerne la forme et le contenu de la lettre de notification et de l’attestation normalisées destinées aux OPCVM, l’utilisation des communications électroniques entre autorités compétentes à des fins de notification et les procédures de vérification sur place, d’enquête et d’échange d’informations entre autorités compétentes
gedetailleerde inhoud van de door een lidstaat vereiste informatie die moet worden opgenomen in deel B van de kennisgevingsbrief als bedoeld in artikel 1 van Verordening (EU) nr. 584/2010 van de Commissie van 1 juli 2010 tot uitvoering van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de vorm en inhoud van de gestandardiseerde kennisgeving en icbe-verklaring, het gebruik van elektronische communicatie tussen bevoegde autoriteiten voor kennisgevingsdoeleinden, alsook procedures voor onderzoeken en verificaties ter plaatse en de uitwisseling van informatie tussen bevoegde autoriteiten]