Elles nous apprennent toutefois : (1) que l'adoption d'un ratio de solvabilité de 33 % est probablement la seule option budgétaire réaliste, (2) que l'option consistant à ramener le ratio à 20 % entraînerait un surcoût (encore beaucoup) plus important; (3) que l'incidence budgétaire serait sans doute relativement moindre pour le revenu garanti aux personnes âgées, cette catégorie comprenant une proportion plus importante de propriétaires exempts de charges d'emprunts hypothécaires.
Wel leren de verschillende simulaties : (1) dat waarschijnlijk enkel de introductie van de 33 %-betaalbaarheidsgrens budgettair haalbaar kan zijn; (2) dat vooral het verder drukken van de woonkost tot 20 % een (nog veel) zwaardere meerkost met zich meebrengt; (3) dat de budgettaire weerslag voor het gewaarborgd inkomen voor bejaarden waarschijnlijk relatief lager zal uitvallen gelet op het hogere aandeel bejaarde eigenaars zonder hypothecaire leninglast.