En particulier, la nouvelle disposition destinée à prendre en considération les «réformes structurelles» montre clairement ce dont il retourne depuis toujours: il n’a jamais été question de stabilité des prix ni de finances publiques saines, mais bien d’un instrument pour justifier l’exécution d’urgence de plans néolibéraux de libéralisation et de privatisation, des plans dont la mise en œuvre a déjà fait grimper les profits des conglomérats européens de jusqu’à 78% en 2004.
Temeer omdat we nu rekening moeten houden met zogenaamde structurele hervormingen waaruit duidelijk blijkt waarom het al die tijd al draaide: niet om prijsstabiliteit, niet om solide staatsfinanciën, maar om het doordrijven van neoliberale liberaliserings- en privatiseringsplannen. Plannen die ervoor hebben gezorgd dat de winsten van Europese concerns al in 2004 met 78 procent zijn gestegen.
