L'immigration d'allocations présente deux erreurs: elle déracine les pauvres gens, hypnotisés par le miroir aux alouettes de la ville occidentale, et, dans le pays d'accueil, elle déséquilibre les budgets sociaux, qui sont nés et ne peuvent perdurer que dans le cadre restreint et protecteur de la nation.
Uitkeringsimmigratie vertoont twee gebreken: ze ontheemt door de luchtkastelen van de westerse stad aangetrokken armen en verstoort in het ontvangende land het evenwicht van de sociale begrotingen, die zijn ontstaan in het beperkte en beschermende kader van de natie en alleen daar kunnen voortbestaan.