La proposition actuelle parle d'une charge de la preuve « partagée »: lorsque la partie demanderesse invoque des éléments pouvant laisser présumer une discrimination ou qu'elle met l'accent sur un régime non-transparent appliqué par la partie défenderesse, cette dernière doit alors prouver que le principe de l'égalité de traitement n'est pas violé ou que la discrimination apparente est due à des facteurs objectifs qui n'ont aucun lien avec une quelconque forme de discrimination basée sur le sexe (le demandeur bénéficiant ici de l'avantage du doute).
In het huidige voorstel wordt gesproken van een « gedeelde » bewijslast :
wanneer de eisende partij feitelijke elementen aanvoert die een d
iscriminatie kunnen doen vermoeden of wijst op een niet-transparante regeling die wordt toegepast door de verwerende partij, dan dient deze laatste te bewijzen dat het beginsel van gelijke behandeling niet geschonden is of dat de ogenschijnlijke discriminatie is toe te schrijven aan objectieve factoren die geen enkel verband houden met enige vorm van discriminatie op grond v
an het ges ...[+++]lacht (de eiser geniet hierbij het voordeel van de twijfel).
