Vertaling van "pays tiers puissent obtenir " (Frans → Nederlands) :

La version définitive du texte traite aussi des relations avec l'OTAN (la force d'intervention européenne n'interviendra que si l'OTAN ne le fait pas) et précise les rapports avec les pays neutres (les États membres de l'OTAN qui ne sont pas membres de l'UE peuvent participer à des opérations UE avec des moyens OTAN; les États membres de l'UE qui ne sont pas membre de l'UEO pourront aussi s'associer à une action PESC; il n'est pas exclu que des pays tiers puissent y prendre part ­ on pense notamment à la Russie ou à l'Ukraine).
In de definitieve tekst werd ook rekening gehouden met de betrekkingen met de NAVO (de Europese interventiemacht zal maar optreden als de NAVO dit niet doet) en werd de verhouding met neutrale landen verduidelijkt (NAVO-lidstaten die geen EU-lid zijn, kunnen deelnemen aan EU-operaties met NAVO-middelen; EU-lidstaten die geen lid zijn van de WEU kunnen zich ook aansluiten bij een GBVB-actie; zelfs derde landen ­ men denkt aan Rusland of Oekraïne ­ worden niet uitgesloten van deelname).

Ce cadre se propose d'assurer que les personnes qui ont besoin d'une protection internationale ou qui ont été admises pour d'autres raisons à séjourner dans un pays donné, puissent obtenir un statut, qu'il soit permanent ou temporaire.
Dit raamwerk moet ervoor zorgen dat de mensen die internationale bescherming nodig hebben of die om een andere reden toegelaten zijn tot het verblijf in een bepaald land, een tijdelijk of permanent statuut kunnen krijgen.

Relations avec les pays tiers en matière de marchés de travaux, de fournitures et de services Art. 155. Les opérateurs économiques peuvent informer le point de contact visé à l'article 163, § 2, de : 1° difficultés rencontrées de fait ou de droit lors de l'obtention de marchés de services dans des pays tiers; 2° difficultés rencontrées de fait ou de droit, dues au fait que les normes internationales du travail visées à l'annexe II, n'ont pas été respectées lorsque ces opérateurs ont tenté d'obtenir des marchés de services dans des pays tiers.
Betrekkingen met derde landen op het gebied van opdrachten voor werken, leveringen en diensten Art. 155. De ondernemingen kunnen het in artikel 163, § 2, bedoelde aanspreekpunt in kennis stellen van : 1° moeilijkheden die zij feitelijk of rechtens hebben ondervonden bij het verkrijgen van opdrachten voor diensten in derde landen; 2° moeilijkheden die zij feitelijk of rechtens hebben ondervonden die te wijten zijn aan het feit dat de in bijlage II bedoelde internationale arbeidsnormen niet in acht zijn genomen toen deze ondernemingen trachtten in derde landen opdrachten voor diensten toegewezen te krijgen.

3. Les députés européens souhaitent également que les États membres puissent être en mesure d'utiliser le système ECRIS pour communiquer des informations relatives à des infractions terroristes ou graves reçues bilatéralement de la part d'un pays tiers.
3. De Europarlementariërs willen ook dat de lidstaten het ECRIS-systeem kunnen gebruiken om informatie over terroristische en zware misdrijven die ze bilateraal van een derde land ontvangen hebben, uit te wisselen.

Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE, lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la charte des droits fondamentaux de l'Union européenne, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b, de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale : - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision (de refus de 9ter) ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".
In het arrest Abdida (C-562/13) van 18 december 2014 heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie geoordeeld dat "de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep dat wordt ingesteld tegen een besluit (van weigering van 9ter) waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".

Elle poursuit en estimant que la directive 2008/115 (article 14, § 1, sous b) s'oppose à une législation nationale qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base d'un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle l'État membre concerné est tenu de reporter l'éloignement de ce ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice d'un recours contre une décision de retour prise à son encontre.
Het gaat voort door te stellen dat richtlijn 2008/115 (artikel 14, § 1, sub b) zich verzet tegen een nationale wettelijke regeling die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin de lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen.

Le 18 décembre 2014 la Cour de Justice de l'UE dans l'arrêt Abdida (C-562/13) a déclaré que: "Les articles 5 et 13 de la directive 2008/115/CE [retour], lus à la lumière des articles 19, paragraphe 2, et 47 de la Charte, ainsi que l'article 14, paragraphe 1, sous b), de cette directive doivent être interprétés en ce sens qu'ils s'opposent à une législation nationale: - qui ne confère pas un effet suspensif à un recours exercé contre une décision [de refus de 9ter] ordonnant à un ressortissant de pays tiers atteint d'une grave maladie de quitter le territoire d'un État membre, lorsque l'exécution de cette décision est susceptible d'exposer ce ressortissant de pays tiers à un risque sérieux de détérioration grave et irréversible de son état de santé, et - qui ne prévoit pas la prise en charge, dans la mesure du possible, des besoins de base dudit ressortissant de pays tiers, afin de garantir que les soins médicaux d'urgence et le traitement indispensable des maladies puissent effectivement être prodigués, durant la période pendant laquelle cet État membre est tenu de reporter l'éloignement du même ressortissant de pays tiers à la suite de l'exercice de ce recours".
In zijn arrest van 18 december 2014 in de zaak-Abdida (C-562/13) heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie het volgende geoordeeld: "Uit een en ander volgt dat op de gestelde vragen moet worden geantwoord dat de artikelen 5 en 13 van richtlijn 2008/115, gelezen in het licht van de artikelen 19, lid 2, en 47 van het Handvest, en artikel 14, lid 1, sub b, van die richtlijn in die zin moeten worden uitgelegd dat zij zich verzetten tegen een nationale wettelijke regeling: - die geen schorsende werking toekent aan een beroep tegen een besluit waarbij een derdelander die aan een ernstige ziekte lijdt, wordt gelast het grondgebied van een lidstaat te verlaten, wanneer de uitvoering van dat besluit voor die derdelander een ernstig risico inhoudt dat zijn gezondheidstoestand op ernstige en onomkeerbare wijze verslechtert, en - die niet bepaalt dat in de mate van het mogelijke wordt voorzien in de elementaire levensbehoeften van die derdelander teneinde te verzekeren dat de dringende medische zorg en de essentiële behandeling van ziekte daadwerkelijk worden verstrekt tijdens de periode waarin die lidstaat als gevolg van het instellen van dat beroep verplicht is de verwijdering van die derdelander uit te stellen".

L'article 44 de l'arrêté royal doit donc être modifié afin que les ressortissants de pays tiers, qui rejoignent ou accompagnent un citoyen européen ou une personne assimilée à celui-ci, et qui sont dans l'impossibilité de se procurer les documents officiels établissant leur lien familial, puissent bénéficier de la même faveur que s'ils avaient été membres de la famille d'un ressortissant de pays tiers, en leur permettant de produire d'autres documents valables au sujet de ce lien.
Artikel 44 van het koninklijk besluit moet dus worden gewijzigd opdat onderdanen van derde landen die zich voegen bij een burger van de Europese Unie of daarmee gelijkgestelde persoon of deze vergezellen, en die in de onmogelijkheid verkeren zich de officiële documenten te verschaffen die hun gezinsband vaststellen, dezelfde gunst kunnen genieten als wanneer zij gezinsleden waren van een onderdaan van een derde land, door hun toe te staan andere geldige documenten betreffende deze band over te leggen.

2. Dans les conclusions du Conseil européen de Thessalonique de juin 2003, on a de nouveau insisté sur le fait qu'il fallait chercher « des moyens légaux pour que les étrangers des pays tiers puissent migrer dans l'Union, en tenant compte de la capacité d'accueil des États membres, dans le cadre d'une coopération renforcée avec les pays d'origine ».
2. In de conclusies van de Europese Raad van Thessaloniki van juni 2003 werd opnieuw benadrukt dat moest worden gezocht naar « legale middelen voor derdelanders om naar de Unie te migreren, met inachtneming van de opvangcapaciteit van de lidstaten, binnen het kader van een versterkte samenwerking met de landen van oorsprong ».

Une autorisation de séjour d'un État membre de l'UE pour un ressortissant d'un pays tiers ne donne droit qu'à un séjour maximal de trois mois dans un autre État membre de l'UE. Pour obtenir l'établissement en Belgique, les étrangers régularisés par l'Espagne doivent satisfaire aux conditions de la loi belge relative aux étrangers, comme tous les ressortissants d'un pays tiers.
Een verblijfsvergunning van een EU-lidstaat voor een onderdaan van een derde land, geeft enkel recht op verblijf van maximaal drie maanden in een andere EU-lidstaat. Om de vestiging te verkrijgen in België, moeten de door Spanje geregulariseerde vreemdelingen voldoen aan de door de Belgische vreemdelingenwet gestelde vereisten, net als alle onderdanen van derde landen.