Le législateur avait opté à l’époque pour les termes « importuner » et non « inquiéter », pour permettre une approche plus objective des contre-indications, étant donné que la notion d'« inquiéter » peut être basée sur un sentiment subjectif, sans qu’il y ait objectivement matière à inquiétude.
De wetgever heeft toen geopteerd voor de bewoordingen « lastigvallen » en niet « verontrusten » teneinde een meer objectieve benadering van de tegenindicatie mogelijk te maken, daar de notie « verontrusten » gebaseerd kan zijn op een subjectief aanvoelen zonder dat er enige aanwijzing van zou zijn.