En vertu de cette disposition, le législateur – et non le Roi – n’est en droit de déroger à la condition de nationalité requise pour être admis aux emplois publics que pour des cas particuliers à définir in concreto, au cas par cas, ce qui exclut l’inversion du lien entre la règle constitutionnelle et l’exception comme le fait l’article 2, 2º, du projet ».
Krachtens die laatste bepaling kan de wetgever – en niet de Koning – slechts afwijken van het nationaliteitsvereiste voor benoeming in een overheidsbetrekking in bijzondere gevallen die telkens in concreto moeten worden omschreven, wat uitsluit dat de verhouding tussen de grondwettelijke regel en de uitzondering wordt omgekeerd, zoals uit artikel 2, 2º, van het ontwerp voortvloeit. “