REACH promettait, il y a quelques semaines encore, d’être le signe d’une véritable ambition pour l’Europe: l’Union européenne allait se doter d’une législation qui plaçait, enfin, la santé publique et l’environnement au-dessus des calculs économiques à court terme; elle imposait, enfin, aux entreprises la prise en considération du coût social de leur course éperdue à la compétitivité; elle tirait, enfin, les enseignements du scandale de l’amiante et, compte tenu du fait que la nouvelle législation concernerait aussi les produits importés en quantités considérables, l’Europe obligeait l’industrie mondiale à s’adapter à ses nouvelles normes.
Een paar weken geleden nog leek REACH de voorbode te zijn van een waarachtige ambitie voor Europa: de Europese Unie zou voor een wetgeving zorgen waarin de volksgezondheid en het milieu eindelijk zwaarder zouden wegen dan economische berekeningen voor de korte termijn; zij zou ondernemingen dwingen om in hun haastige streven om zich een goede concurrentiepositie te verwerven, eindelijk rekening te houden met de sociale kosten; zij zou eindelijk lering trekken uit het asbestschandaal, en gezien het feit dat de nieuwe wetgeving ook zou gelden voor op grote schaal geïmporteerde producten, zou Europa de industrie wereldwijd dwingen zich aan zijn nieuwe normen aan te passen.
