Traduction de «plus justifiée souligne » (Français → Néerlandais) :

15. rappelle qu'en vertu du principe de subsidiarité, l'Union n'intervient dans des domaines qui ne relèvent pas de sa compétence exclusive que si, et dans la mesure où, les objectifs d'une action envisagée peuvent être mieux réalisés au niveau de l'Union qu'aux niveaux national, régional ou local; estime que la subsidiarité peut à la fois conduire à étendre l'action de l'Union, dans les limites de ses compétences lorsque les circonstances l'exigent, et, inversement, à limiter l'action respective ou à y mettre un terme lorsque celle-ci n'est plus justifiée; souligne également à cet égard que le principe de subsidiarité ne s'applique pas seulement aux relations entre l'Union et les États membres, mais inclut aussi les niveaux régional et local;
15. herinnert eraan dat de EU volgens het subsidiariteitsbeginsel uitsluitend optreedt buiten de domeinen waarvoor zij exclusief bevoegd is indien en in zoverre de doelstellingen van een geplande maatregel beter kunnen worden verwezenlijkt op het niveau van de Unie dan op nationaal, regionaal of plaatselijk niveau; subsidiariteit kan dus zowel leiden tot een uitbreiding van het optreden van de Unie in het kader van haar bevoegdheden wanneer dit gezien de omstandigheden noodzakelijk is, als tot een beperking of stopzetting van de respectieve maatregel wanneer deze niet langer gerechtvaardigd is; onderstreept in dit verband dat subsidiariteit niet alleen van toepassing is op de verhouding tussen de EU en de lidstaten, maar ook geldt op regionaal of lokaal niveau;

15. rappelle qu’en vertu du principe de subsidiarité, l’Union n’intervient dans des domaines qui ne relèvent pas de sa compétence exclusive que si, et dans la mesure où, les objectifs d’une action envisagée peuvent être mieux réalisés au niveau de l’Union qu’aux niveaux national, régional ou local; estime que la subsidiarité peut à la fois conduire à étendre l’action de l’Union, dans les limites de ses compétences lorsque les circonstances l’exigent, et, inversement, à limiter l’action respective ou à y mettre un terme lorsque celle-ci n’est plus justifiée; souligne également à cet égard que le principe de subsidiarité ne s’applique pas seulement aux relations entre l’Union et les États membres, mais inclut aussi les niveaux régional et local;
15. herinnert eraan dat de EU volgens het subsidiariteitsbeginsel uitsluitend optreedt buiten de domeinen waarvoor zij exclusief bevoegd is indien en in zoverre de doelstellingen van een geplande maatregel beter kunnen worden verwezenlijkt op het niveau van de Unie dan op nationaal, regionaal of plaatselijk niveau; subsidiariteit kan dus zowel leiden tot een uitbreiding van het optreden van de Unie in het kader van haar bevoegdheden wanneer dit gezien de omstandigheden noodzakelijk is, als tot een beperking of stopzetting van de respectieve maatregel wanneer deze niet langer gerechtvaardigd is; onderstreept in dit verband dat subsidiariteit niet alleen van toepassing is op de verhouding tussen de EU en de lidstaten, maar ook geldt op regionaal of lokaal niveau;

4. rappelle qu’en vertu du principe de subsidiarité, l’Union n'intervient dans des domaines qui ne relèvent pas de sa compétence exclusive que si, et dans la mesure où, les objectifs d’une action envisagée peuvent être mieux réalisés au niveau de l’Union qu'aux niveaux national, régional ou local; estime que la subsidiarité peut à la fois conduire à étendre l’action de l’Union, dans les limites de ses compétences lorsque les circonstances l'exigent, et, inversement, à limiter l'action respective ou à y mettre un terme lorsque celle-ci n'est plus justifiée; souligne également à cet égard que le principe de subsidiarité ne s’applique pas seulement aux relations entre l’Union et les États membres, mais inclut aussi les niveaux régional et local; demande instamment à la Commission d’améliorer et de régulariser les déclarations qui justifient ses initiatives législatives sur la base de la subsidiarité; rappelle que le droit administratif de l'Union doit être adapté et simplifié afin de réduire le coût administratif et réglementaire; considère que, dans ce contexte, les principes de subsidiarité et de proportionnalité doivent être appliqués mutatis mutandis;
4. herinnert eraan dat de EU volgens het subsidiariteitsbeginsel uitsluitend optreedt buiten de domeinen waarvoor zij exclusief bevoegd is indien en in zoverre de doelstellingen van een geplande maatregel beter kunnen worden verwezenlijkt op het niveau van de Unie dan op nationaal, regionaal of plaatselijk niveau; subsidiariteit kan dus zowel leiden tot een uitbreiding van het optreden van de Unie in het kader van haar bevoegdheden wanneer dit gezien de omstandigheden noodzakelijk is, als tot een beperking of stopzetting van de respectieve maatregel wanneer deze niet langer gerechtvaardigd is; onderstreept in dit verband dat subsidiariteit niet alleen van toepassing is op de verhouding tussen de EU en de lidstaten, maar ook geldt op regionaal of lokaal niveau; dringt er bij de Commissie op aan de verklaringen die haar wetgevingsinitiatieven rechtvaardigen op basis van subsidiariteit te verbeteren en in overeenstemming te brengen met de regels; herinnert eraan dat het bestuursrecht van de Unie wordt aangepast en vereenvoudigd om de administratieve en de regelgevingskosten terug te dringen; verklaart dat het subsidiariteits- en het evenredigheidsbeginsel in deze context dienovereenkomstig moeten worden toegepast;

En ce qui concerne le délai de 15 jours, il y a lieu de souligner que dans sa décision C (2010) 1620 final du 19 mars 2010 établissant le Manuel relatif au traitement des demandes de visa et à la modification des visas délivrés, la Commission européenne mentionne ce qui suit : « (...) Les visas doivent être délivrés le plus rapidement possible et sur la base d'une procédure accélérée, et les procédures mises en place par les Etats membres (avec ou sans sous-traitance) doivent permettre de faire la distinction entre les droits d'un ressortissant de pays tiers qui est membre de la famille d'un citoyen de l'Union et ceux des autres ressortissants de pays tiers. Les premiers doivent être traités plus favorablement que les seconds. Les durées de traitement d'une demande de visa introduite par un ressortissant de pays tiers membre de la famille d'un citoyen de l'Union couvert par la directive qui excèdent 15 jours doivent être exceptionnelles et dûment justifiées (...) »
Wat de termijn van 15 dagen betreft, moet worden opgemerkt dat de Europese Commissie in haar besluit C(2010)1620-definitief van 19 maart 2010 tot vaststelling van een handleiding voor de behandeling van visumaanvragen en de wijziging van afgegeven visa het volgende vermeldt : « (...) Visa moeten op zo kort mogelijke termijn worden afgegeven op basis van een versnelde procedure, en de door de lidstaten ingestelde procedures (al dan niet met uitbesteding van diensten) moeten waarborgen dat een onderscheid kan worden gemaakt tussen de rechten van een onderdaan van een derde land die gezinslid is van een EU-burger, en andere onderdanen van derde landen. De eerstgenoemde geniet een voorkeursbehandeling. De behandelingstijd voor een visumaanvraag door een onderdaan van een derde land die gezinslid is van een EU-burger, mag slechts in uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen langer zijn dan 15 dagen (...) »

18. déplore que, selon certaines informations, des membres du Conseil aient suggéré de limiter le pouvoir dévolu à la BCE de veiller à la stabilité des prix en évoquant la possibilité soit de définir les " orientations générales " de la politique des changes, soit d'adopter un système des changes en bonne et due forme; souligne que de telles orientations sont d'autant moins justifiées qu'une faible part du PIB de la zone euro est désormais exposée aux fluctuations de change; souligne qu'une décision du Conseil en ce sens ne pourrait reposer que sur une recommandation soit de la BCE elle-même, soit de la Commission, et devrait être prise à l'unanimité; souhaite, à cet égard, que les membres du Conseil fassent preuve d'une plus grande circonspection dans leurs déclarations futures;
18. betreurt dat een aantal leden van de Raad zouden hebben gesuggereerd dat er grenzen moeten worden gesteld aan de mogelijkheden van de ECB om prijsstabiliteit na te streven door verruiming van de mogelijkheid van hetzij "algemene richtsnoeren” voor het wisselkoersbeleid of zelfs het hanteren van een officieel wisselkoerssysteem; merkt op dat de argumenten voor het eventueel hanteren van dergelijke richtsnoeren minder sterk zijn doordat maar een klein deel van het BBP van het eurogebied thans aan wisselkoersschommelingen is blootgesteld; stelt tevens vast dat een dergelijk eventueel door de Raad te nemen besluit alleen kan worden genomen op basis van een aanbeveling van hetzij de ECB zelf of de Commissie en dat daarvoor eenstemmigheid vereist zou zijn; spreekt in dit verband de hoop uit dat de leden van de Raad bij hun toekomstige commentaren iets omzichtiger te werk zullen gaan;