Lorsque nous avilissons les mères en faisant d’elles des bénéficiaires permanentes de l’assistance sociale, quand il n’est pas possible de vivre d’un travail honnête, et lorsque le fait d’avoir des enfants est un moyen infaillible de tomber dans la pauvreté, nous ne devons pas nous étonner de l’enthousiasme décroissant pour l’UE et de la perspective d’une baisse de la natalité.
Als we moeders degraderen tot permanente bijstandtrekkers, als je van eerlijk werk niet meer kunt leven en kinderen een garantie zijn voor armoede, dan hoeft noch het slinkende enthousiasme voor de EU, noch het spookbeeld van de kinderloosheid ons te verbazen.