C’est pourquoi nous pouvons nous réjouir que l’Union européenne soit désormais en mesure pour la première fois - au Moyen-Orient ou par rapport à l’Iran - de rallier d’autres pays à sa propre stratégie, qui plutôt que de s’appuyer sur la seule puissance militaire, allie la prévention, la gestion civile des crises et les capacités militaires, ou en d’autres termes, l’idée que «l’autorité en douceur» de l’Union européenne puisse devenir la norme à l’échelle mondiale.
Hierdoor is de Europese Unie nu voor het eerst in staat – of het nu gaat om het Midden-Oosten of Iran – om ook andere landen voor onze strategie te mobiliseren, waarmee preventie, civiel crisismanagement en militaire capaciteiten worden gecombineerd en niet uitsluitend op militaire kracht wordt vertrouwd, en het idee van soft power van de Europese Unie dus meer en meer een wereldwijde norm wordt; dat mogen we eveneens als een succes beschouwen.