Nous devons aussi prendre conscience des raisons qui ont poussé ces gens vers le désert du Sinaï: leur route migratoire passait autrefois par la Libye, mais les accords conclus entre l’Italie et la Libye, et entre l’Union européenne et la Lybie, présentés si souvent ici même par la Commission comme de bonnes nouvelles, font que les gens qui fuient ce que l’on a appelé à juste titre «un camp de concentration géant», ou encore «la Corée du Nord de l’Afrique», n’ont nulle part où aller.
We mogen niet alleen de smokkelaars aanpakken en vervolgens de slachtoffers compleet aan hun lot overlaten. Ook moeten we de oorzaken waardoor de vluchtelingen via de Sinaï zijn getrokken, erkennen: hun vluchtroutes liepen altijd via Libië, maar de overeenkomsten tussen Libië en Italië en Libië en de Europese Unie die door de Commissie regelmatig als een goede zaak zijn bestempeld, hebben ertoe geleid dat de mensen afkomstig uit wat terecht is beschreven als “een concentratiekamp” en “het Noord-Korea van Afrika”, nergens heen kunnen
