Vertaling van "pouvait se prononcer " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Trouble mal défini dont la validité nosologique reste incertaine. Cette catégorie concerne des enfants ayant un retard mental prononcé (Q.I. inférieur à 34) associé à une hyperactivité importante, une perturbation majeure de l'attention et des comportements stéréotypés. Les médicaments stimulants sont habituellement inefficaces (alors qu'ils peuvent être efficaces chez les enfants ayant un Q.I. normal) et peuvent provoquer une réaction dysphorique sévère (accompagnée parfois d'un ralentissement psychomoteur). A l'adolescence, l'hyperactivité fait souvent place à une hypoactivité (ce qui n'est habituellement pas le cas chez les enfants hyperkinétiques d'intelligence normale). Ce syndrome s'accompagne par ailleurs souvent de divers retards du développement, spécifiques ou globaux. On ne sait pas dans quelle mesure le syndrome comportemental est la conséquence du retard mental ou d'une lésion cérébrale organique.
Omschrijving: Dit is een slecht omschreven stoornis waarvan de nosologische validiteit niet vaststaat. De categorie is bedoeld om de verschijnselen in onder te brengen van een groep kinderen met ernstige zwakzinnigheid (IQ onder 34) wier problemen vooral te maken hebben met hyperactiviteit en met aandacht, evenals met stereotiep gedrag. Ze verbeteren meestal niet onder medicatie met stimulerende middelen (anders dan kinderen met een normaal IQ) en kunnen op die middelen een ernstig dysfore reactie vertonen (soms met psychomotore vertraging); in deze groep neigt de hyperactiviteit tijdens de adolescentie plaats te maken voor hypoactiviteit (een patroon dat niet gebruikelijk is bij hyperkinetische kinderen met normale intelligentie). Dit syndroom gaat ook vaak samen met verschillende specifieke- of globale vertragingen van de ontwikkeling. De mate waarin het gedragspatroon een functie is van het lage IQ dan wel van organisch hersenletsel is niet bekend.

prononcé | prononcé de la décision
uitspraak

se prononcer sur les recours en annulation formés contre les décisions et recommandations
bevoegd zijn uitspraak te doen inzake beroepen tot nietigverklaring van beschikkingen en aanbevelingen

prononcer la déchéance du droit à pension de l'intéressé
verval van het recht op pensioen

prononcer la dissolution
de ontbinding uitspreken

prononcer
uitspraak doen

prononcé
uitspraak

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Elles considèrent que cette question fait l'objet des présentes questions préjudicielles si bien qu'en vertu de l'article 4, § 3, du Traité sur l'Union européenne, la Commission européenne ne pouvait se prononcer sur ce point.
Zij zijn van mening dat die kwestie het voorwerp van de voorliggende prejudiciële vragen uitmaakt, zodat de Europese Commissie zich krachtens artikel 4, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie daarover niet kon uitspreken.

La ministre signalait en outre qu'elle ne pouvait se prononcer sur les chiffres communiqués par la ministre de l'Intérieur.
De minister deelde bovendien mee dat ze zich niet kon uitspreken over de cijfers die door de geachte minister van Binnenlandse Zaken werden meegedeeld.

Dans son arrêt du 2 juin 2005 (Arrêt Goktepe c. Belgique, no 50372/99) la Cour européenne des droits de l'homme a cependant estimé que le fait que la cour d'assises refuse de poser des questions individualisées sur les circonstances aggravantes et que le jury ne pouvait se prononcer sur celles-ci qu'à l'égard de tous les accusés, sans déterminer individuellement la responsabilité pénale de chacun d'eux, était une violation de l'article 6 de la CEDH.
In zijn arrest van 2 juni 2005 (arrest Goktepe vs. België, nr. 50372/99), heeft het Europees Hof voor de rechten van de mens echter geoordeeld dat het feit dat het Hof van Assisen weigert individuele vragen te stellen over de verzwarende omstandigheden en dat de jury zich hierover slecht ten opzichte van alle beschuldigden kan uitspreken, zonder de strafrechtelijke verantwoordelijkheid van elk van hen individueel te bepalen, een schending is van artikel 6 van het EVRM.

Il découle de l'annulation partielle de l'article 39 précité que, dans l'attente d'une intervention du législateur, le juge pouvait encore prononcer l'amende prévue par cette disposition s'il estimait que les faits étaient suffisamment graves pour entraîner une telle peine ou qu'il pouvait prononcer une amende moins forte, soit en raison de l'existence de circonstances atténuantes, soit en application du principe de proportionnalité contenu à l'article 1 du Premier Protocole additionnel à la Convention européenne des droits de l'homme.
Uit de gedeeltelijke vernietiging van het voormelde artikel 39 vloeit voort dat, in afwachting van een optreden van de wetgever, de rechter de geldboete waarin die bepaling voorziet nog vermocht uit te spreken indien hij meende dat de feiten voldoende ernstig waren om een dergelijke straf met zich mee te brengen, of dat hij een minder zware geldboete vermocht uit te spreken, ofwel wegens het bestaan van verzachtende omstandigheden, ofwel met toepassing van het evenredigheidsbeginsel vervat in artikel 1 van het Eerste Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag voor de rechten van de mens.

La Cour européenne des droits de l'homme a également jugé : « 89. Au vu de ce qui précède, la Cour n'exclut pas que des mesures prises par le législateur, des autorités administratives ou des juridictions après le prononcé d'une peine définitive ou pendant l'exécution de celle-ci puissent conduire à une redéfinition ou à une modification de la portée de la ' peine ' infligée par le juge qui l'a prononcée. En pareil cas, la Cour estime que les mesures en question doivent tomber sous le coup de l'interdiction de la rétroactivité des peines consacrée par l'article 7, § 1 in fine de la Convention. S'il en allait différemment, les Etats seraient libres d'adopter - par exemple en modifiant la loi ou en réinterprétant des règles établies - des mesures qui redéfiniraient rétroactivement et au détriment du condamné la portée de la peine infligée, alors même que celui-ci ne pouvait le prévoir au moment de la commission de l'infraction ou du prononcé de la peine. Dans de telles conditions, l'article 7, § 1, se verrait privé d'effet utile pour les condamnés dont la portée de la peine aurait été modifiée a posteriori, et à leur détriment. La Cour précise que pareilles modifications doivent être distinguées de celles qui peuvent être apportées aux modalités d'exécution de la peine, lesquelles ne relèvent pas du champ d'application de l'article 7, § 1 in fine. 90. Pour se prononcer sur la question de savoir si une mesure prise pendant l'exécution d'une peine porte uniquement sur les modalités d'exécution de celle-ci ou en affecte au contraire la portée, la Cour doit rechercher au cas par cas ce que la ' peine ' infligée impliquait réellement en droit interne à l'époque considérée ou, en d'autres termes, quelle en était la nature intrinsèque. Ce faisant, elle doit notamment avoir égard au droit interne dans son ensemble et à la manière dont il était appliqué à cette époque (Kafkaris, précité, § 145) » (CEDH, grande chambre, 21 octobre 2013, Del Río Prada c. Espagne).
Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft eveneens geoordeeld : « 89. Gelet op hetgeen voorafgaat, sluit het Hof niet uit dat maatregelen die worden genomen door de wetgever, administratieve overheden of rechtscolleges na de uitspraak van een definitieve straf of gedurende de uitvoering ervan, kunnen leiden tot een herdefiniëring of een wijziging van de draagwijdte van de ' straf ' die is opgelegd door de rechter die ze heeft uitgesproken. In dat geval is het Hof van mening dat de maatregelen in kwestie moeten vallen onder het verbod van de retroactiviteit van de straffen, zoals verankerd in artikel 7.1 in fine van het Verdrag. Zo niet zouden de Staten vrij zijn om - bijvoorbeeld door de wet te wijzigen of de vastgestelde regels opnieuw te interpreteren - maatregelen aan te nemen die de draagwijdte van de opgelegde straf op retroactieve wijze opnieuw zouden definiëren, in het nadeel van de veroordeelde, terwijl die laatste dat niet kon voorzien op het ogenblik dat het misdrijf is gepleegd of de straf is uitgesproken. In dergelijke omstandigheden zou artikel 7.1 geen nuttig effect hebben voor de veroordeelden ten aanzien van wie de draagwijdte van de straf a posteriori zou zijn gewijzigd, in hun nadeel. Het Hof preciseert dat dergelijke wijzigingen moeten worden onderscheiden van die welke kunnen worden aangebracht in de strafuitvoeringsmodaliteiten, die niet vallen onder het toepassingsgebied van artikel 7.1 in fine. 90. Om zich uit te spreken over de vraag of een maatregel die is genomen tijdens de tenuitvoerlegging van een straf uitsluitend betrekking heeft op de uitvoeringsmodaliteiten ervan dan wel daarentegen de draagwijdte ervan aantast, moet het Hof geval per geval nagaan wat de werkelijke gevolgen van de opgelegde ' straf ' waren in het interne recht in de beschouwde periode of, met andere woorden, wat de intrinsieke aard ervan was. Daarbij moet het met name rekening houden met het interne recht in zijn geheel en met de wijze waarop het in die tijd ...

2. Par lettre du 30 janvier 2003, le Ministre du Budget a communiqué qu'il ne pouvait se prononcer sur le projet d'arrêté royal, dès lors qu'il subsistait quelques lacunes dans le texte transmis.
2. De Minister van Begroting heeft bij brief van 30 januari 2003 medegedeeld dat hij zich niet kon uitspreken over het ontwerp van koninklijk besluit omdat er nog enkele lacunes bestonden in de overgezonden tekst.

Il me fit aussi comprendre que ses services seraient prêts avant la fin de 2005, mais qu'il ne pouvait se prononcer au nom de sa collègue des Classes moyennes.
Hij liet ook verstaan dat zijn diensten tegen eind 2005 zouden klaar zijn, maar dat hij niet kon spreken namens zijn collega van Middenstand.

Le 19 décembre 2005, on ne pouvait se prononcer sur le nombre d'offrants qui se présenteraient effectivement vu que, dès son ouverture, la séance avait été reportée au 22 décembre 2005 parce que des explications devaient encore être données en réponse à des questions écrites introduites en dernière instance par certains candidats.
Op 19 december 2005 kon niet geoordeeld worden hoeveel bieders zich effectief zouden aandienen, aangezien de zitting reeds bij de opening ervan verdaagd werd naar 22 december 2005 omdat nog verduidelijkingen moesten worden gegeven bij in laatste instantie ingediende schriftelijke vragen van bepaalde kandidaten.

Initialement, la proposition de loi stipulait que cette commission pouvait se prononcer à un tiers de ses membres.
Oorspronkelijk stond in het wetsvoorstel dat deze commissie zich met één derde moest uitspreken.