Vertaling van "premiers cités seraient contraints " (Frans → Nederlands) :

L'entité compétente de l'administration flamande peut, dans le cas cité dans l'alinéa premier, établir une contrainte et faire procéder à la notification d'un commandement et éventuellement à la saisie-exécution du véhicule.
De bevoegde entiteit van de Vlaamse administratie kan in het geval, vermeld in het eerste lid, een dwangschrift opstellen en laten overgaan tot betekening van een dwangbevel en eventueel tot uitvoerend roerend beslag op het voertuig.

Dans l'exemple cité par l'intervenant, le procureur général et le premier président de la Cour de cassation seraient du même rôle linguistique en cas de nomination intermédiaire.
In het door spreker aangehaalde voorbeeld zouden, bij tussentijdse benoeming, de procureur-generaal en de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie van dezelfde taal zijn.

Il convient de rappeler, en second lieu, qu’il est également de jurisprudence constante que si l’intéressé, au lieu de saisir directement le juge, invoque les dispositions statutaires pour s’adresser, sous forme d’une réclamation administrative, à l’AIPN, la recevabilité du recours juridictionnel introduit ultérieurement dépendra du respect par l’intéressé de l’ensemble des contraintes procédurales qui s’attachent à la voie de la réclamation préalable (arrêt du Tribunal de première instance du 23 janvier 2002, Gonçalves/Parlement, T-386/00, point 35, et la jurisprudence citée).
In de tweede plaats zij eraan herinnerd dat het eveneens vaste rechtspraak is dat indien de betrokkene, in plaats van zich rechtstreeks tot de rechter te wenden, met een beroep op de statutaire bepalingen een administratieve klacht indient bij het TABG, het later door hem ingestelde beroep in rechte slechts ontvankelijk is indien hij alle regels van de voorafgaande klachtprocedure heeft geëerbiedigd (arrest Gerecht van eerste aanleg van 23 januari 2002, Gonçalves/Parlement, T-386/00, punt 35, en aangehaalde rechtspraak).

« En ce qu'il dispose, en alinéa premier, que la compétence du Tribunal de première instance statuant en matière fiscale est déterminée par la situation du bureau où la perception de l'impôt a été ou doit être faite, l'article 632 du Code judiciaire n'est-il pas contraire aux articles 10 et 11 de la Constitution en ce que, en raison d'une décision prise par le secrétaire général du Ministère des finances le 23 novembre 1989 relative à la désignation, comme bureau où la perception doit être faite ' de la recette de Namur 4 sociétés pour les personnes morales ayant leur siège social ou leur principal établissement dans l'arrondissement du Brabant wallon, il créerait une distinction qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ?
« Schendt artikel 632 van het Gerechtelijk Wetboek, doordat in het eerste lid erin wordt voorzien dat de bevoegdheid van de rechtbank van eerste aanleg recht doende in fiscale zaken wordt bepaald door de ligging van het kantoor waar de belasting is of moet worden geïnd, al dan niet de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in zoverre wegens een beslissing van 23 november 1989 van de secretaris-generaal van het Ministerie van Financiën betreffende de aanwijzing, als kantoor ' waar de belasting moet worden geïnd ', van het ontvangkantoor Namen 4 vennootschappen voor de rechtspersonen die hun maatschappelijke zetel of hun voornaamste inrichting in het arrondissement Waals-Brabant hebben, een onderscheid in het leven wordt geroepen dat geenszins objectief of evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de 'justitie dichter bij de burger' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ?

Selon le demandeur devant la juridiction a quo, l'article 632, alinéa 1, du Code judiciaire créerait une distinction « qui n'est susceptible d'aucune justification objective ou proportionnelle entre les personnes morales dont le siège social se situe dans l'arrondissement du Brabant wallon et les personnes physiques dont le domicile fiscal se situe dans le Brabant wallon dès lors que, les premiers cités seraient contraints de plaider dans un lieu éloigné de leur siège, ce qui peut entraîner des frais plus importants et un risque plus grand de les voir faire défaut en rendant plus malaisé l'exercice du droit de leur défense, alors même que les seconds cités relèveraient de la justice de proximité voulue par le législateur, notamment dans le cadre de la récente loi du 23 mars 1999 et de l'arrêté royal du 25 mars 1999 désignant un Tribunal fiscal compétent par province pour garantir au citoyen une justice de proximité par rapport à son lieu d'établissement ».
Volgens de eisende partij voor het verwijzende rechtscollege zou artikel 632, eerste lid, van het Gerechtelijk Wetboek een onderscheid in het leven roepen « dat geenszins objectief en evenredig kan worden verantwoord, tussen de rechtspersonen waarvan de maatschappelijke zetel in het arrondissement Waals-Brabant is gelegen en de natuurlijke personen waarvan de fiscale woonplaats in Waals-Brabant is gelegen, aangezien de eerstgenoemden ertoe gedwongen zouden zijn in een ver van hun zetel verwijderde plaats te pleiten, wat gepaard kan gaan met hogere kosten en met een groter risico dat zij verstek laten gaan doordat de uitoefening van hun rechten van verdediging moeilijker wordt gemaakt, terwijl de laatstgenoemden zouden vallen onder de justitie dichter bij de burger ' die de wetgever heeft gewenst, onder meer in het kader van de recente wet van 23 maart 1999 en van het koninklijk besluit van 25 maart 1999, waarbij per provincie een bevoegde fiscale rechtbank wordt aangewezen teneinde de burger een justitie in de buurt van zijn plaats van vestiging te waarborgen ».

Le même exposé des motifs constate encore que si les droits en cause devaient être remboursés par les établissements qui les ont perçus au-delà du minerval prévu par la loi du 29 mai 1959, un grand nombre d'entre eux seraient contraints de fermer leurs portes, de sorte que la disposition attaquée est présentée comme répondant à « un motif impérieux d'intérêt général, à savoir la survie des établissements d'enseignement qui serait menacée si le jugement du tribunal de première instance de Namur devait faire jurisprudence et que les étudiants qui ont acquitté ces droits venaient en grand nombre en exiger le remboursement » (ibid., p. 5).
Dezelfde memorie van toelichting stelt voorts vast dat, indien het in het geding zijnde inschrijvingsgeld moest worden terugbetaald door de instellingen die het hebben geïnd bovenop het schoolgeld waarin de wet van 29 mei 1959 voorziet, een groot aantal onder hen ertoe verplicht zouden zijn hun deuren te sluiten, zodat de bestreden bepaling wordt voorgesteld als een bepaling die tegemoetkomt aan een « dwingende reden van algemeen belang, namelijk het voortbestaan van de onderwijsinstellingen dat zou worden bedreigd indien het vonnis van de Rechtbank van eerste aanleg te Namen gezaghebbend zou worden in de rechtspraak, en de studenten die dat inschrijvingsgeld hebben betaald, in groten getale de terugbetaling ervan zouden eisen » (ibid., p. 5).

La première de ces raisons est que pour les agriculteurs britanniques, la modulation volontaire serait tout sauf volontaire: ils seraient contraints d’accepter une réduction pouvant aller jusqu’à 20 % de la valeur de leur paiement direct unique, alors que tous les autres agriculteurs européens ne le seraient pas.
Om te beginnen zou voor de Britse boeren vrijwillige modulatie alles behalve vrijwillig zijn. Ze zouden gedwongen zijn om een afroming tot 20 procent van de waarde van hun enige bedrijfstoeslag te accepteren, terwijl dat niet voor de overige Europese boeren het geval is.

Dans l'arrêt de suspension relatif à ce décret, la Cour a déjà procédé à cette mise en balance des préjudices qui menacent, en cas de suspension, l'intérêt général, par rapport aux éventuels préjudices dans le chef des parties requérantes en cas d'exécution immédiate et la Cour a décidé que les préjudices cités en premier lieu seraient plus graves et plus difficilement réparables que le préjudice que pourrait causer l'exécution du décret à l'égard des parties requérantes (arrêt n° 116/2002, considérants B.6.5.1 à B.6.5.3).
Het Hof is in het schorsingsarrest over dat decreet reeds overgegaan tot de afweging van de, in geval van schorsing, dreigende nadelen voor het algemeen belang tegenover de mogelijke nadelen die verzoekende partijen zouden kunnen lijden in geval van onmiddellijke tenuitvoerlegging en heeft ter zake besloten dat de eerstgenoemde nadelen ernstiger en moeilijker te herstellen zouden zijn dan het nadeel dat de uitvoering van het decreet aan de verzoekende partijen zou kunnen veroorzaken (arrest nr. 116/2002, overwegingen B.6.5.1 tot B.6.5.3).

24. se félicite du soutien de la Commission à l'idée d'un procureur européen et escompte que la Commission, dans le livre vert qu'elle a annoncé, abordera la question des mesures à prendre pour parvenir, conformément au paragraphe 8 de sa résolution du 14 mars 2001 sur le rapport 1999 concernant la lutte contre la fraude, et sur la base du traité CE, à la création d'un procureur européen en matière financière, qui, dans un premier temps, ne serait compétent que pour les enquêtes internes et n'aurait vis-à-vis des autorités judiciaires nationales qu'un rôle de consultation et de soutien, sans compétence pour leur donner des instructions; souligne que le comité de surveillance de l'OLAF approuve, dans son dernier rapport d'activités, la demande de création d'un tel procureur, dont les compétences seraient limitées, dans un premier temps, à des enquêtes internes, et cite cette mesure comme une des conditions permettant de garantir la légalité et la légitimité des enquêtes de l'OLAF;
24. is verheugd dat de Commissie het idee van een Europese openbare aanklager steunt en verwacht dat de Commissie in het door haar aangekondigde Groenboek ook ingaat op de vraag hoe, overeenkomstig paragraaf 8 van zijn resolutie van 14 maart 2001 over het jaarverslag 1999 over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschap en fraudebestrijding, op grond van het EG-Verdrag de instelling kan worden verwezenlijkt van de functie van een openbare aanklager voor financiële aangelegenheden, die vooralsnog alleen bevoegd zou zijn voor interne onderzoeken en de bevoegde nationale justitiële instanties alleen zou mogen adviseren en ondersteunen, maar geen instructies zou mogen geven; wijst erop dat het Comité van toezicht op OLAF in zijn meest recente activiteitenverslag zijn steun uitspreekt voor de wens tot instelling van de functie van openbare aanklager, die in een eerste fase alleen bevoegd is voor intern onderzoek, en deze instantie als een van de voorwaarden beschouwt om de legaliteit en de legitimiteit van het OLAF-onderzoek te waarborgen;