En imposant aux tribunaux correctionnels statuant en première instance et aux cours d'appel une motivation plus étendue et plus précise que celle qui suffisait auparavant, le législateur cherchait notamment à éviter le risque d'arbitraire, risque créé par l'individualisation et la diversification des peines (Doc. parl., Chambre, 1982-1983, n° 668/1, p. 1), à faciliter l'exécution de celles-ci et à augmenter la cohérence dans l'application du droit (ibid., pp. 5 et 6).
Door aan de correctionele rechtbanken die uitspraak doen in eerste aanleg en aan de hoven van beroep de verplichting op te leggen tot ruimere en duidelijkere motivering dan die welke vroeger voldoende was, wilde de wetgever onder meer het risico van willekeur vermijden, dat werd gecreëerd door de individualisering en de diversifiëring van de straffen (Parl. St., Kamer, 1982-1983, nr. 668/1, p. 1), de tenuitvoerlegging van de straffen vergemakkelijken en de samenhang in de toepassing van het recht verhogen (ibid., pp. 5 en 6).