Vertaling van "punissables mais font " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

Définition: Trouble caractérisé par la présence de craintes de l'enfance, hautement spécifiques d'une phase de développement, et survenant (à un certain degré) chez la plupart des enfants, mais dont l'intensité est anormale. Les autres craintes qui surviennent dans l'enfance, mais qui ne font pas partie du développement psychosocial normal (par exemple une agoraphobie), doivent être classées dans la catégorie appropriée de la section F40-F48.
Omschrijving: Verwijst naar angsten op kinderleeftijd die uitgesproken specifiek zijn voor een bepaalde ontwikkelingsfase en (in enige mate) bij de meeste kinderen voorkomen, maar abnormaal hevig zijn. Angsten die op kinderleeftijd ontstaan, maar geen deel uitmaken van een normale psychosociale ontwikkeling (bijvoorbeeld agorafobie), dienen gecodeerd te worden in de desbetreffende categorie van blok F40-F48

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Elle permet de réaliser des comptages sur différentes variables statistiques telles que le nombre de faits enregistrés, les modi operandi, les objets utilisés lors de l'infraction, les moyens de transport utilisés, les destinations de lieu, etc. Outre les infractions pénales, la BNG recense un certain nombre de faits qui ne sont pas punissables mais font tout de même l'objet d'un procès-verbal (suicides, accidents (sauf roulage), objets perdus, etc.).
Zij laat toe om tellingen uit te voeren op verschillende statistische variabelen, zoals het aantal geregistreerde criminele feiten, de modi operandi, de voorwerpen gehanteerd bij het misdrijf, de gebruikte vervoermiddelen, de bestemmingen-plaats, enz. Naast de strafrechtelijke inbreuken worden er in de ANG ook een aantal feiten geregistreerd die op zich niet strafbaar zijn, maar waarvoor toch een proces-verbaal wordt opgemaakt (zelfmoord, ongevallen (exclusief verkeer), verloren voorwerpen, enz.).

Deuxièmement, on ne voit pas clairement si la réglementation prévue dans l'article 19bis, alinéas 1, 2, 3 et 4, proposé concerne à la fois la situation dans laquelle le service de renseignement et de sécurité dispose d'informations établissant un crime ou un délit (article 29 du Code d'instruction criminelle) et la situation dans laquelle un service de renseignement et de sécurité dispose d'informations qui font naître une suspicion raisonnable que des faits punissables, tels que ceux énumérés à l'article 90ter, §§ 2, 3 et 4 du Code d'instruction criminelle, vont être commis ou ont déjà été commis mais ne sont pas encore connus (la recherche proactive), ou la dernière situation uniquement.
Een tweede bedenking is dat het niet duidelijk is of de regeling bepaald in artikel 19bis, eerste, tweede, derde en vierde lid in ontwerp zowel betrekking heeft op de situatie waarbij de inlichtingen- en veiligheidsdienst in het bezit is van inlichtingen waaruit een misdaad of een wanbedrijf blijkt (artikel 29 Wetboek van strafvordering), als op de situatie waarin deze dienst beschikt over inlichtingen die een redelijk vermoeden inhouden van te plegen of reeds gepleegde maar nog niet aan het licht gebrachte strafbare feiten, zoals opgesomd in artikel 90ter, §§ 2, 3 en 4 Wetboek van strafvordering (de proactieve recherche), dan wel enkel op de laatste situatie.

La décision-cadre, comme la loi attaquée et la genèse de celle-ci, font apparaître que l'exigence de la double incrimination pour les infractions énumérées à l'article 5, § 2, n'est pas abandonnée, mais qu'il n'est pas contrôlé s'il est satisfait à cette exigence, parce que, eu égard à leur gravité, les faits sont réputés punissables dans tous les Etats membres de l'Union européenne (Doc. parl., Chambre, 2003-2004, DOC 51-279/001, p. 13).
Zowel uit het kaderbesluit als uit de bestreden wet en de totstandkoming ervan blijkt dat de eis van dubbele incriminatie voor de in artikel 5, § 2, opgesomde strafbare gedragingen niet wegvalt maar dat het voldaan zijn aan die eis niet wordt gecontroleerd omdat de feiten, gezien hun ernst, geacht worden strafbaar te zijn in alle lidstaten van de Europese Unie (Parl. St., Kamer, 2003-2004, DOC 51-279/001, p. 13).

Les faits punissables aux termes de la loi sur les stupéfiants, qui en principe sont punis de peines correctionnelles mais qui deviennent des crimes lorsqu'ils sont assortis d'une des circonstances aggravantes énoncées à l'article 2bis, § 2 à 4, de la même loi font théoriquement l'objet d'une demande de renvoi ou d'une citation.
De feiten die strafbaar zijn krachtens de wet op de verdovende middelen, die in beginsel worden gestraft met correctionele straffen, maar misdaden worden als zij gepaard gaan met een van de verzwarende omstandigheden bedoeld in artikel 2bis, §§ 2 tot 4, van dezelfde wet, leiden theoretisch gezien tot een vordering tot verwijzing of dagvaarding.