Par ce truchement, certaines juridictions ont admis que le « noyau dur » des droits économiques, sociaux et culturels consacrés par l'article 23, alinéa 3, en tant qu'il exprime la conditio sine qua non d'une vie digne, pouvait se voir reconnaître un effet direct (72).
Op die wijze hebben bepaalde rechtscolleges aanvaard dat de « harde kern » van de economische, sociale en culturele rechten, die worden bekrachtigd door artikel 23, derde lid, een conditio sine qua non is voor een menswaardig leven, en dus rechtstreekse werking kan krijgen (72).