Sous l'empire de l'ancien article 4, le respect de l'obligation de désigner un responsable de la distribution par succursale exigeait de lourds efforts administratifs et financiers, eu égard notamment aux exigences de formation plus sévères, en particulier pour les entreprises qui disposent d'un grand nombre de points d'exploitation, souvent répartis sur tout le pays, et pour lesquelles l'activité d'intermédiation en assurances ou en réassurances n'est souvent qu'accessoire par rapport à leur activité principale.
Onder de toepassing van het oude artikel 4 vereiste de naleving van de verplichting om per bijkantoor een verantwoordelijke voor de distributie aan te duiden zware administratieve en financiële inspanningen, mede gelet op de strengere opleidingsvereisten, inzonderheid voor die ondernemingen die een groot aantal exploitatiepunten hebben, vaak verspreid over het ganse land, en waarvoor de activiteit van verzekerings- of herverzekeringsbemiddeling vaak slechts bijkomstig is aan hun hoofdactiviteit.