Vertaling van "recours en question " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

recours contentieux (UE) [ recours contentieux communautaire | recours devant la Cour de justice ]
beroepsprocedure (EU) [ beroep bij het Hof van justitie | klacht inzake communautaire geschillen ]

recours contentieux administratif [ recours de pleine juridiction | recours en appréciation de validité | recours en légalité ]
klacht inzake bestuurlijke geschillen

recours administratif [ réclamation administrative | recours gracieux | recours hiérarchique ]
beroep in administratieve zaken [ administratieve klacht | bezwaar langs hiërarchische weg | vormloze aanvechting ]

recours judiciaire | recours juridictionnel | voie de recours juridictionnelle
beroep aantekenen bij een nationale rechtelijke instantie | beroep op de rechter | gerechtelijk beroep

chambre de recours | chambre de recours de l'Office de l'harmonisation dans le marché intérieur (marques, dessins et modèles) | chambre de recours de l'OHMI
Kamer van Beroep | kamer van beroep van het BHIM | kamer van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt (merken, tekeningen en modellen) | kamer van beroep van het OHIM | KvB BHIM [Abbr.]

comité pour les questions relatives aux taxes, aux règles d'exécution et à la procédure des chambres de recours de l'Office de l'harmonisation dans le marché intérieur
Comité voor vraagstukken inzake de taksen, de uitvoeringsverordening en de procesvoering voor de kamers van beroep van het Bureau voor harmonisatie binnen de interne markt

Sujets ayant recours aux services de santé pour des actes médicaux et des soins spécifiques
personen die in contact komen met gezondheidszorg voor specifieke verrichtingen en andere specifieke zorg

Sujets ayant recours aux services de santé pour des motifs liés à la reproduction
personen die in contact komen met gezondheidszorg wegens omstandigheden verband houdend met de voortplanting

Facteurs influant sur l'état de santé et motifs de recours aux services de santé
Factoren die de gezondheidstoestand beïnvloeden en contacten met gezondheidszorg (Z00-Z99)

emploi légal de la force | utilisation légale de la force | recours légal à la force | recours légal à un continuum de force
legitiem aanwenden van geweld | wettelijk toegestaan gebruik van dwangmiddelen | rechtvaardig gebruik van geweld | wettelijk gebruik van geweld

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Toutefois, à la demande des parties concernées, la chambre de recours peut décider que le recours en question aura un effet suspensif si elle considère que les circonstances, telles que l'incidence sur la sécurité, le permettent.
Op verzoek van de betrokken partijen kan de kamer van beroep echter beslissen dat het ingestelde beroep schorsende werking heeft indien zij van mening is dat de omstandigheden, zoals de gevolgen voor de veiligheid, dat toelaten.

1. a) Comment convient-il d'interpréter l'article 40 de la loi du 5 août 2006 relative à l'accès du public à l'information en matière d'environnement? b) La Commission de recours peut-elle consulter des documents confidentiels dans le cadre d'une procédure de recours en question, pour pouvoir juger du bien-fondé d'une demande tendant à rendre publics des documents?
1. a) Hoe dient artikel 40 van de wet van 5 augustus 2006 betreffende de toegang van het publiek tot milieu-informatie geïnterpreteerd te worden? b) Kan de beroepsinstantie vertrouwelijke documenten inkijken in het kader van een beroepsprocedure om zich een oordeel te kunnen vellen over de vraag om het openbaar maken van deze documenten?

Plus particulièrement, nombre de parties prenantes approuvent les paramètres élémentaires suivants quant à l’efficacité et aux garanties qu’un système de recours collectif offrirait: tout mécanisme de recours collectif devrait, d’abord et avant toute chose, pouvoir apporter une solution effective à un grand nombre d’actions individuelles en justice qui soulèvent des questions identiques ou communes et se rapportent à une infraction alléguée unique à des droits conférés par le droit de l’UE.
Meer in het bijzonder zijn veel belanghebbenden het eens met de volgende basiskenmerken van een systeem voor collectief verhaal in termen van doelmatigheid en waarborgen: een mechanisme voor collectief verhaal moet in de allereerste plaats op doeltreffende wijze een groot aantal individuele claims kunnen oplossen die soortgelijke en gemeenschappelijke problemen opleveren en die betrekking hebben op een enkele vermeende inbreuk op aan het EU-recht ontleende rechten.

Certains États membres n’envisageraient des règles de l’UE contraignantes qu’à l’égard de questions ou de domaines politiques spécifiques (le Danemark, pour les recours collectifs transfrontières; les Pays-Bas, pour les aspects de droit international privé des recours collectifs; la Suède, dans les domaines d’action dotés de règles matérielles harmonisées, comme la concurrence; le Royaume-Uni, en matière de concurrence; la Lettonie envisagerait un ensemble d’exigences minimales contraignantes en droit de la consommation et de la concurrence pour les affaires transfrontières).
Sommige lidstaten zouden alleen voor specifieke beleidsterreinen of kwesties bindende EU-regels overwegen (Denemarken – voor grensoverschrijdend collectief verhaal, Nederland– voor internationaal privaatrechtelijke aspecten van collectief verhaal, Zweden – voor beleidsterreinen met geharmoniseerde materieelrechtelijke bepalingen, zoals mededinging, het VK - voor mededinging; Letland zou een reeks bindende minimumvoorschriften overwegen op het gebied van consumenten- en mededingingsrecht voor grensoverschrijdende zaken).

Dans sa résolution du 2 février 2012, intitulée «Vers une approche européenne cohérente en matière de recours collectif»[27], le Parlement européen prend bonne note des opinions largement divergentes des parties prenantes sur la question des recours collectifs.
In de Resolutie van het Europees Parlement "Op weg naar een samenhangende Europese aanpak van collectieve verhaalmechanismen" van 2 februari 2012[27] wordt ruime aandacht besteed aan de sterk uiteenlopende standpunten van de belanghebbenden over collectief verhaal.

« Les articles 63, 165 et 167 du Code civil, pris isolément ou ensemble, en ce qu'ils impliquent selon l'interprétation qui leur est donnée par la Cour d'appel de Liège dont question ci-avant, que le recours visé à l'article 167 du Code civil doit être déclaré sans objet dans l'hypothèse où il est certes exercé dans le délai d'un mois de la notification de la décision de refus de célébration de l'Officier de l'état civil mais au-delà du délai originaire de célébration du mariage de 6 mois et 14 jours, ne violent-ils pas notamment les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés ou non avec d'autres dispositions légales supranationales telle la Convention européenne des droits de l'homme et notamment l'article 12 de cette dernière, pour (1) constituer une entrave au droit du mariage et (2) nuancer l'effectivité du recours judiciaire légalement prévu, dès lors qu'ils impliquent, tels qu'interprétés, une réduction de fait et de droit du délai de recours, ramené au dernier jour du délai originaire de célébration (de 6 mois et 14 jours) et non au dernier jour du délai d'un mois, le tout sauf à considérer que, conscients ou devant l'être des délais, les candidats au mariage doivent soit (1) saisir en amont le Procureur du Roi d'une demande de prolongation, l'expiration du délai de 6 mois et 14 jours durant l'expiration du délai de recours d'un mois constituant des raisons graves, soit (2) qu'en cas de refus de la célébration du mariage décidée par l'Officier de l'état civil, et depuis cette date, le délai originaire de célébration de mariage est suspendu, sans qu'aucune demande de prolongation ne doive être exigée, ce qui rendrait sans objet le prescrit de l'article 165, § 3, alinéa 1 du Code civil ?
« Schenden de artikelen 63, 165 en 167 van het Burgerlijk Wetboek, afzonderlijk genomen of met elkaar in samenhang gelezen, in zoverre zij, volgens de bovenvermelde interpretatie die eraan wordt gegeven door het Hof van Beroep te Luik, impliceren dat het beroep bedoeld in artikel 167 van het Burgerlijk Wetboek zonder voorwerp moet worden verklaard in de hypothese dat het weliswaar wordt uitgeoefend binnen de maand na de kennisgeving van de weigeringsbeslissing van de ambtenaar van de burgerlijke stand om het huwelijk te voltrekken maar na de oorspronkelijke termijn van 6 maanden en 14 dagen om het huwelijk te voltrekken, niet met name de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, al dan niet in samenhang gelezen met andere, supranationale wetsbepalingen, zoals het Europees Verdrag voor de rechten van de mens en met name artikel 12 van dat laatste, omdat zij (1) het huwelijksrecht belemmeren en (2) het daadwerkelijke karakter van het wettelijk bepaalde gerechtelijke beroep nuanceren, aangezien zij, in die interpretatie, een feitelijke en juridische inkorting impliceren van de beroepstermijn, die wordt teruggebracht tot de laatste dag van de oorspronkelijke termijn voor het voltrekken van het huwelijk (van 6 maanden en 14 dagen) en niet tot de laatste dag van de termijn van één maand, dat alles tenzij wordt beschouwd dat, waarbij zij zich bewust zijn of moeten zijn van de termijnen, de huwelijkskandidaten ofwel (1) vooraf aan de procureur des Konings een verzoek tot verlenging moeten richten, waarbij het verstrijken van de termijn van 6 maanden en 14 dagen voordat de beroepstermijn van één maand is verstreken een gewichtige reden vormt, ofwel (2) dat, indien de ambtenaar van de burgerlijke stand beslist de voltrekking van het huwelijk te weigeren, en vanaf die datum, de oorspronkelijke termijn voor het voltrekken van het huwelijk wordt opgeschort, zonder dat enig verzoek tot verlenging moet worden geëist, wat het voorschrift van artikel 165, § 3, eerste lid, van het Burgerli ...

La Cour constitutionnelle, composée des présidents J. Spreutels et E. De Groot, et des juges A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier F. Meersschaut, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 12 décembre 2014 en cause de la SA « Etablissements L. Lacroix Fils » contre la ville de Mons, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 22 décembre 2014, la Cour d'appel de Mons a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 7 de la loi du 23 décembre 1986 relative au recouvrement et au contentieux en matière de taxes provinciales et locales et l'article 378 du Code des impôts sur les revenus 1992, auquel il renvoie, tels qu'interprétés comme n'exigeant pas qu'un recours devant la cour d'appel en matière de taxes communales soit signifié à la députation permanente, violent-ils les articles 10, 11 et 172 de la Constitution en ce qu'ils instaurent, selon cette interprétation, une différence de traitement entre les redevables agissant à l'encontre d'une taxe provinciale ou d'une taxe communale, en ce que, dans la première hypothèse, le dossier est déposé au greffe de la cour d'appel par la province, agissant comme instance de recours et comme partie à l'instance judiciaire, suite à la signification intervenue auprès de celle-ci, ce dépôt faisant courir le délai de soixante jours permettant au contribuable de faire valoir des griefs nouveaux, alors que, dans la seconde hypothèse, la signification à la députation permanente de la province, agissant uniquement comme instance de recours, n'ayant pas lieu, le dépôt du dossier devant intervenir suite à la signification n'ayant pas non plus eu lieu, le délai précité de soixante jours ne commence pas à courir ?
Het Grondwettelijk Hof, samengesteld uit de voorzitters J. Spreutels en E. De Groot, en de rechters A. Alen, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier F. Meersschaut, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 12 december 2014 in zake de nv « Etablissements L. Lacroix Fils » tegen de stad Bergen, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 22 december 2014, heeft het Hof van Beroep te Bergen de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden artikel 7 van de wet van 23 december 1986 betreffende de invordering en de geschillen ter zake van provinciale en plaatselijke heffingen en artikel 378 van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, waarnaar het verwijst, in die zin geïnterpreteerd dat zij niet vereisen dat een beroep voor het hof van beroep inzake gemeentelijke heffingen aan de bestendige deputatie moet worden betekend, de artikelen 10, 11 en 172 van de Grondwet in zoverre zij, volgens die interpretatie, een verschil in behandeling invoeren tussen de belastingschuldigen die in rechte treden tegen een provinciale heffing of tegen een gemeentelijke heffing, doordat, in het eerste geval, het dossier wordt neergelegd ter griffie van het hof van beroep door de provincie, die optreedt als beroepsinstantie en als partij in het rechtsgeding, ingevolge de betekening aan haar, waarbij die neerlegging de termijn van 60 dagen doet ingaan die het de belastingplichtige mogelijk maakt nieuwe grieven te doen gelden, terwijl, in het tweede geval, aangezien de betekening aan de bestendige deputatie van de provincie, die enkel als beroepsinstantie optreedt, niet plaatsvindt en de neerlegging van het dossier die ingevolge de betekening moet geschieden, evenmin heeft plaatsgevonden, de voormelde termijn van 60 dagen geen aanvang neemt ?

La décision contient : 1° la date du recours et le nom ou la qualité de l'auteur du recours ; 2° la date et la nature de la décision contre laquelle le recours est intenté ; 3° la date de la demande ou de l'initiative d'office d'actualisation de l'objet ou de la durée ; 4° le nom ou la qualité du demandeur ou de l'autorité qui a pris l'initiative d'office ; 5° le nom et, le cas échéant, le numéro d'entreprise de l'exploitant ou de l'auteur du recours ; 6° l'identification de l'établissement classé ou de l'activité classée qui fait l'objet de la demande d'actualisation ; 7° le cas échéant, un renvoi à la nature des points de vue, observations et objections introduits durant l'enquête publique dans l'instance en question et à la façon dont ils ont été traités ; 8° une motivation de la décision, le cas échéant compte tenu notamment des dispositions des articles 73 et 74 du décret du 25 avril 2014 et des articles 3.3.0.1 à 3.3.0.3 inclus du titre II du VLAREM ; 9° le cas échéant, la durée modifiée du permis ou des conditions environnementales particulières qui sont imposées ; 10° le cas échéant, la situation d'autorisation actualisée visée à l'article 48, § 2 ; 11° la possibilité et les modalités de recours contre la décision prise auprès du Conseil du contentieux des permis.
De beslissing omvat : 1° de datum van het beroep en de naam of de hoedanigheid van de beroepsindiener; 2° de datum en de aard van de beslissing waartegen beroep wordt ingesteld; 3° de datum van het verzoek of ambtshalve initiatief tot bijstelling van het voorwerp of de duur; 4° de naam of de hoedanigheid van de verzoeker of van de overheid die het ambtshalve initiatief heeft genomen; 5° de naam en, in voorkomend geval, het ondernemersnummer van de exploitant of van de beroepsindiener; 6° de identificatie van de ingedeelde inrichting of activiteit die het voorwerp uitmaakt van het verzoek tot bijstelling; 7° in voorkomend geval, een verwijzing naar de aard van de standpunten, opmerkingen en bezwaren die zijn ingediend tijdens het openbaar onderzoek in de aanleg in kwestie, en de wijze waarop daarmee is omgegaan; 8° een motivering van de beslissing, in voorkomend geval onder meer rekening houdend met de bepalingen van artikel 73 en 74 van het decreet van 25 april 2014 en artikel 3.3.0.1 tot en met 3.3.0.3 van titel II van het VLAREM; 9° in voorkomend geval, de gewijzigde duur van de vergunning of de bijzondere milieuvoorwaarden die worden opgelegd; 10° in voorkomend geval, de geactualiseerde vergunningssituatie, vermeld in artikel 48, § 2; 11° de mogelijkheid en de modaliteiten van het beroep bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen tegen de genomen beslissing.

Le recours en question a rapidement été rejeté alors que l'auditeur du Conseil d'État avait pourtant conseillé de suspendre cette seconde décision de suspension.
Het beroep werd kort nadien verworpen, hoewel de auditeur bij de Raad van State had aanbevolen de tweede schorsingsbeslissing op te schorten.

3. a) Pour combien de ces demandeurs d'asile s'est-il agi d'une aide dans le cadre d'un recours introduit contre, respectivement, une première et une seconde décision de refus? b) A combien s'est élevé le coût mensuel total estimatif de ces recours au cours de la période de janvier à juin 2011? c) Qui a supporté ce coût? d) A combien s'est élevé, pour chaque recours, le coût total estimatif de l'aide juridique accordée dans le cadre de recours introduits contre une première décision de refus au cours de la période de 2010 à juin 2011? e) Même question que sous le point d) mais pour les recours introduits contre une seconde décision de refus.
3. a) Bij hoeveel onder hen betrof het hier bijstand in het kader van beroep dat werd aangetekend tegen respectievelijk een eerste en een tweede weigeringsbeslissing? b) Wat zijn de totale geraamde maandelijkse kosten, gedurende de periode januari-juni 2011, voor het in beroep gaan tegen een weigeringsbeslissing? c) Door wie werden deze kosten ten laste genomen? d) Opgedeeld per beroep: wat zijn de totale geraamde kosten voor de juridische ondersteuning bij de in 2010-juni 2011 aangetekende beroepen tegen een eerste weigeringsbeslissing? e) En tegen een tweede weigeringsbeslissing?