Vertaling van "refus facultative étant jugée " (Frans → Nederlands) :

Cela étant, au cours des débats en commission, le texte de l'article 13 n'est pas apparu suffisamment contraignant, la clause de refus facultative étant jugée en tant que telle insuffisante.
Niettemin is bij de bespreking in de commissie gebleken dat de tekst van artikel 13 niet bindend genoeg was, omdat de facultatieve weigeringsclausule onvoldoende werd geacht.

Les dispositions en cause, dans cette interprétation, correspondent à l'intention du législateur, qui a indiqué lors des travaux préparatoires que la faculté pour le juge saisi du recours contre la décision de refus de prolonger le délai de six mois permettait ' d'éviter, par ce biais, que les parties doivent, une deuxième fois, faire une déclaration ' (Doc. parl., Sénat, 1998-1999, n° 512/4, p. 12).
In die interpretatie stemmen de in het geding zijnde bepalingen overeen met de wil van de wetgever, die tijdens de parlementaire voorbereiding heeft aangegeven dat de mogelijkheid, voor de rechter bij wie het beroep tegen de weigeringsbeslissing is ingesteld, om de termijn van zes maanden te verlengen, kon ' voorkomen dat partijen voor een tweede maal een aangifte dienen te doen ' (Parl. St., Senaat, 1998-1999, nr. 1-512/4, p. 12).

- Les articles 165, § 3 et 167, alinéas 2 et 6, du Code civil violent les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec le droit d'accès au juge, dans l'interprétation selon laquelle, lorsque l'officier de l'état civil et, le cas échéant, le procureur du Roi décident de surseoir au mariage, que l'officier de l'état civil refuse ensuite de célébrer le mariage et que cette décision est notifiée après l'expiration du délai maximum dans lequel le mariage doit être célébré, le recours valablement introduit contre cette décision est considéré comme étant sans objet et une prorogation de ce délai ne peut plus être accordée.
- De artikelen 165, § 3, en 167, tweede en zesde lid, van het Burgerlijk Wetboek schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het recht op toegang tot de rechter, in de interpretatie dat, wanneer de ambtenaar van de burgerlijke stand en in voorkomend geval de procureur des Konings tot uitstel van het huwelijk beslissen, de ambtenaar van de burgerlijke stand vervolgens weigert om het huwelijk te voltrekken en van die beslissing kennis wordt gegeven nadat de maximale termijn binnen welke het huwelijk moet worden voltrokken is verstreken, het beroep dat geldig tegen die beslissing wordt ingesteld als zonder voorwerp wordt beschouwd en geen verlenging van die termijn meer kan worden toegestaan.

Un membre précise que cette demande au juge commissaire du procès-verbal de vérification, implique une simple faculté du juge d'accepter ou de refuser.
Een lid preciseert dat dit verzoek aan de rechter-commissaris na de sluiting van het proces-verbaal van verificatie, de rechter gewoon de mogelijkheid geeft in te gaan op het verzoek of het af te wijzen.

Les dispositions en cause, dans cette interprétation, correspondent à l'intention du législateur, qui a indiqué lors des travaux préparatoires que la faculté pour le juge saisi du recours contre la décision de refus de prolonger le délai de six mois permettait « d'éviter, par ce biais, que les parties doivent, une deuxième fois, faire une déclaration » (Doc. parl., Sénat, 1998-1999, n° 1-512/4, p. 12).
In die interpretatie stemmen de in het geding zijnde bepalingen overeen met de wil van de wetgever, die tijdens de parlementaire voorbereiding heeft aangegeven dat de mogelijkheid, voor de rechter bij wie het beroep tegen de weigeringsbeslissing is ingesteld, om de termijn van zes maanden te verlengen, kon « voorkomen dat partijen voor een tweede maal een aangifte dienen te doen » (Parl. St., Senaat, 1998-1999, nr. 1-512/4, p. 12).

- Les articles 165, § 3, et 167, alinéas 2 et 6, du Code civil violent les articles 10 et 11 de la Constitution, combinés avec le droit d'accès au juge, dans l'interprétation selon laquelle, lorsque l'officier de l'état civil et, le cas échéant, le procureur du Roi décident de surseoir au mariage, que l'officier de l'état civil refuse ensuite de célébrer le mariage et que cette décision est notifiée après l'expiration du délai maximum dans lequel le mariage doit être célébré, le recours valablement introduit contre cette décision est considéré comme étant sans objet et une prorogation de ce délai ne peut plus être accordée.
- De artikelen 165, § 3, en 167, tweede en zesde lid, van het Burgerlijk Wetboek schenden de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in samenhang gelezen met het recht op toegang tot de rechter, in de interpretatie dat, wanneer de ambtenaar van de burgerlijke stand en in voorkomend geval de procureur des Konings tot uitstel van het huwelijk beslissen, de ambtenaar van de burgerlijke stand vervolgens weigert om het huwelijk te voltrekken en van die beslissing kennis wordt gegeven nadat de maximale termijn binnen dewelke het huwelijk moet worden voltrokken is verstreken, het beroep dat geldig tegen die beslissing wordt ingesteld als zonder voorwerp wordt beschouwd en geen verlenging van die termijn meer kan worden toegestaan.

L'intervenant souligne que le caractère personnel de la peine constitue une grande avancée dans la politique pénitentiaire et implique qu'on laisse une faculté d'appréciation au juge, étant entendu que le ministère public peut exercer les voies de recours disponibles en cas de décision arbitraire du juge et ce, dans le cadre d'une politique pénale générale dont le collège des procureurs généraux fixe par voie de directives l'orientation générale.
Dat impliceert dat men in dezelfde omstandigheden verschillende straffen kan uitspreken voor twee personen op grond van hun verleden bijvoorbeeld. Spreker verklaart dat de persoonlijke aard van de straf een grote vooruitgang betekent in het strafrechtelijk beleid en impliceert dat de rechter over enige beoordelingsvrijheid beschikt, met dien verstande dat het openbaar ministerie de beschikbare rechtsmiddelen kan aanwenden in geval van een willekeurige beslissing van de rechter en dit in het kader van een algemeen strafbeleid waarvan het college van procureurs-generaal door middel van richtlijnen de algemene strekking bepaalt.

Dans son arrêt nº 54/99 du 26 mai 1999 rendu sur une question préjudicielle du juge de paix du deuxième canton de Namur, la Cour d'arbitrage a jugé que les articles 127, 128 et 148, § 3, de la loi du 25 juin 1992 sur le contrat d’assurance terrestre violent les articles 10 et 11 de la Constitution « en ce qu’ils ont pour effet que lorsque deux époux sont communs en biens, que l’un d’eux a souscrit une assurance-vie pour garantir la bonne fin du remboursement d’emprunts communs et, ce remboursement étant fait, pour apporter un capital, non au conjoint survivant du souscripteur, mais uniquement à ce dernier au cas où il atteindrait un âge convenu, et qu’en outre, les primes ont été prélevées sur les biens communs, ce capital est propre et ne donne lieu à récompense que si les versements effectués à titre de primes et prélevés sur le patrimoine commun sont « manifestement exagérés eu égard aux facultés de celui-ci »».
Het Arbitragehof oordeelde in zijn arrest nr. 54/99 van 26 mei 1999, in antwoord op een prejudiciële vraag van de vrederechter van het tweede kanton te Namen, dat de artikelen 127, 128 en 148, § 3, van de wet van 25 juni 1992 op de landverzekeringsovereenkomst de artikelen 10 en 11 van de Grondwet schenden « doordat zij tot gevolg hebben dat, wanneer twee echtgenoten gemeenschap van goederen hebben, één van beiden een levensverzekering heeft aangegaan om de goede afloop van de terugbetaling van gemeenschappelijke leningen te waarborgen en, nadat die terugbetaling is gedaan, om een kapitaal op te leveren, niet voor de langstlevende echtgenoot van de verzekeringsnemer, maar enkel voor deze laatste ingeval hij een overeengekomen leeftijd zou bereiken, en bovendien de premies die ten laste van de gemeenschappelijke goederen zijn betaald, dat kapitaal eigen is en slechts aanleiding geeft tot vergoeding indien de premiebetalingen die ten laste van het gemeenschappelijk vermogen zijn gedaan « kennelijk de mogelijkheden ervan te boven gaan »».

3.3. Par ailleurs, M. Tomczak estime que, étant donné qu'un certain nombre de juges du tribunal du district d'Ostrów Wielkopolski (notamment Wojciech Baszczyński, vice-président du tribunal) ont refusé de siéger dans l'affaire engagée par M. Tomczak contre le procureur du district au motif qu'ils avaient des contacts personnels avec l'accusé, aucun des juges exerçant leurs activités à Ostrów Wielkopolski ne peut être objectif dans le cas d'espèce.
3.3. Voorts voert de heer Tomczak aan dat, aangezien een aantal rechters van de districtsrechtbank te Ostrów Wielkopolski (onder wie de ondervoorzitter van de rechtbank, Wojciech Baszczyński) zich hadden teruggetrokken uit de zaak van de heer Tomczak tegen het openbaar ministerie van het district, op grond van het feit dat zij persoonlijke contacten met de beklaagde onderhielden, geen enkele in Ostrów Wielkopolski zittende rechter in deze zaak objectief kan zijn.