L'approche utilisée pour les paiements de commissions, courtages, ristournes commerciales, etc. faits à des bénéficiaires résidents soumis à la loi comptable du 17 juillet 1975 qui consiste à n'établir des fiches 281.50 et un relevé récapitulatif 325.50 que lorsque le débiteur n'a pas reçu et enregistré une facture du bénéficiaire pour les prestations ayant donné lieu à ces paiements, est-elle également applicable pour des paiements similaires faits à des bénéficiaires non-résidents soumis à une législation comptable comparable ?
Wanneer commissies, makelaarslonen, handelsrestorno's enz. worden betaald aan verkrijgers-inwoners, op wie de jaarrekeningenwet van 17 juli 1975 van toepassing is, worden de individuele fiches (281.50) en een samenvattende opgave (325.50) alleen dan opgesteld wanneer de schuldenaar geen factuur van de verkrijger heeft ontvangen noch geboekt voor prestaties die tot deze betalingen hebben geleid. Geldt deze aanpak eveneens voor gelijksoortige betalingen aan verkrijgers niet-inwoners op wie gelijklopende boekhoudregels van toepassing zijn ?