Ensuite, il faut noter l'adaptabilité constante des « réseaux »[1] de TEH aux mesures mises en place pour les combattre; ainsi la « contrainte économique » a remplacé progressivement la contrainte physique, (même si cette dernière persiste encore) et rend plus difficile encore l'identification des victimes: les motivations des victimes ont changé, obtenir un statut et une protection ne les intéressent plus puisqu'elles proviennent pour la plupart des pays membres de l'UE et ne sont plus systématiquement soumises à des violences physiques.
Daarnaast is er het vermogen van de « netwerken » [1] van mensenhandel om zich voortdurend aan te passen aan de maatregelen die worden getroffen om ze te bestrijden; de « economische dwang » heeft bijvoorbeeld geleidelijk aan de fysieke dwang vervangen (ook al bestaat die laatste nog) en maakt de identificatie van de slachtoffers nog moeilijker : de motieven van de slachtoffers zijn veranderd, een status en bescherming verwerven interesseert hen niet meer, aangezien ze in meerderheid afkomstig zijn uit EU-lidstaten en niet meer systematisch lichamelijk geweld moeten ondergaan.