Comment s’étonner que certains individus, au mieux psychologiquement fragiles, au pire consciemment criminels, perdent tout repère et commettent des actes condamnables non pas par éloignement géographique ou différence culturelle, mais parce que, dans leur propre pays, ces repères sont brisés.
Is het dan verwonderlijk dat bepaalde individuen, die op zijn best psychologisch zwak zijn en op zijn slechtst bewust crimineel, alle normen verliezen en afkeurenswaardige daden begaan, niet omdat ze uit een andere regio komen, of vanwege culturele verschillen, maar omdat die normen in hun eigen land zijn vervaagd?