Vertaling van "revêtus " (Frans → Nederlands) :

TERMINOLOGIE

feuillards non revêtus en acier laminé à froid
niet-bekleed koudgewalst band

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Les officiers du niveau A ont accès aux sélections comparatives pour les classes A1 et A2 du niveau A. Toutefois, les militaires revêtus du grade de major ou de lieutenant-colonel ont accès aux sélections comparatives de la classe A3 et les militaires revêtus du grade de lieutenant-colonel, porteurs du brevet d'état-major ou du brevet supérieur d'état-major ou du brevet d'administrateur militaire ou du brevet supérieur d'administrateur militaire ou du brevet d'ingénieur du matériel militaire, ont accès aux sélections comparatives de la classe A4".
De officieren van het niveau A hebben toegang tot de vergelijkende selecties voor de klassen A1 en A2 van het niveau A. De militairen bekleed met de graad van majoor of luitenant-kolonel hebben echter toegang tot de vergelijkende selecties van de klasse A3 en de militairen bekleed met de graad van luitenant-kolonel, houders van het stafbrevet of het hogere stafbrevet of het brevet van militair administrateur of het hogere brevet van militair administrateur of het brevet van ingenieur van het militair materieel hebben toegang tot de vergelijkende selecties van de klasse A4".

Art. 20. A l'article 62 du même arrêté, les modifications suivantes sont apportées : 1° dans le paragraphe 3, alinéa 2, les mots "composé d'un président du jury et de deux autres membres désignés par le DGHR" sont abrogés; 2° dans le paragraphe 3, un alinéa rédigé comme suit est inséré entre l'alinéa 2 et 3 : "Chaque jury est composé : 1° d'un président, officier supérieur; 2° de deux membres revêtus au moins du grade de capitaine, désignés par le DGHR; 3° de deux conseillers sans voix délibérative, sous-officiers supérieurs revêtus du grade d'adjudant-major, ou par manque d'adjudants-majors, un ou deux sous-officiers supérieurs revêtus du grade d'adjudant-chef, de régime linguistique différent désignés, par le DGHR".
Art. 20. In artikel 62 van hetzelfde besluit, worden de volgende wijzigingen aangebracht : 1° in paragraaf 3, tweede lid, worden de woorden "samengesteld uit een voorzitter van de examencommissie en twee andere leden aangewezen door de DGHR" opgeheven; 2° in paragraaf 3, wordt tussen het tweede en het derde lid een lid ingevoegd, luidende : "Elke examencommissie is samengesteld uit : 1° een voorzitter, hoofdofficier; 2° twee leden ten minste bekleed met de graad van kapitein, aangewezen door de DGHR; 3° twee raadgevers zonder stemrecht, hoofdonderofficieren bekleed met de graad van adjudant-majoor, of bij gebrek aan adjudanten-majoors, één of twee hoofdonderofficieren bekleed met de graad van adjudant-chef, van een verschillend taalstelsel, aangewezen door de DGHR".

Snappe, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet et R. Leysen, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 16 septembre 2013 en cause du ministère public contre Christophe Briand, dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 30 octobre 2015, le Tribunal de police de Bruxelles a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 62, § 8, de la loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation routière en ce qu'il prévoit que la copie des procès-verbaux doit être adressée ' aux contrevenants ' dans un délai de 14 jours, et non pas ' aux contrevenants et/ou aux titulaires de la plaque d'immatriculation ', ne viole-t-il pas les articles 10 et 11 de la Constitution dès lors qu'il s'interprète en ce sens que seuls les procès-verbaux dont copie a été envoyée au contrevenant, tel une personne physique titulaire de la plaque d'immatriculation (et de ce fait présumée ' contrevenant ' car présumée avoir commis l'infraction en vertu de l'article 67bis de la loi du 16 mars 1968 relative à la police de la circulation) ou toute personne dont il se confirmerait qu'elle est la contrevenante, dans le délai de 14 jours à compter de la date de constatation de l'infraction, sont revêtus de la force probante spéciale prévue à l'article 62, alinéa 2, de ladite loi, tandis que les procès-verbaux dont copie a été envoyée à une personne morale, titulaire de la plaque d'immatriculation, à l'égard de laquelle n'existe aucune présomption de culpabilité, ne seraient pas revêtus de ladite force probante spéciale ?
Snappe, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul, T. Giet en R. Leysen, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 16 september 2013 in zake het openbaar ministerie tegen Christophe Briand, waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 30 oktober 2015, heeft de Politierechtbank te Brussel de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 62, § 8 [lees : achtste lid], van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer, in zoverre het bepaalt dat het afschrift van de processen-verbaal binnen een termijn van veertien dagen ' aan de overtreders ' en niet ' aan de overtreders en/of aan de houders van de nummerplaat ' moet worden toegezonden, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet wanneer het in die zin wordt geïnterpreteerd dat enkel de processen-verbaal waarvan een afschrift binnen de termijn van veertien dagen vanaf de datum van de vaststelling van het misdrijf werd verstuurd naar de overtreder, zoals een natuurlijke persoon die houder is van de nummerplaat (en die zodoende wordt vermoed de ' overtreder ' te zijn aangezien hij krachtens artikel 67bis van de wet van 16 maart 1968 betreffende de politie over het wegverkeer wordt vermoed de overtreding te hebben begaan) of elke persoon van wie zou worden bevestigd dat hij de overtreder is, de in artikel 62, tweede lid, van de genoemde wet bedoelde bijzondere bewijswaarde hebben, terwijl de processen-verbaal waarvan een afschrift werd verstuurd naar een rechtspersoon die houder is van de nummerplaat, ten aanzien van wie er geen vermoeden van schuld bestaat, die bijzondere bewijswaarde niet zouden hebben ?

Peuvent se porter candidats aux emplois auxquels est lié le titre d'attaché (A2) : les agents du SPF Finances qui estiment répondre aux conditions spécifiées dans le profil de fonction et qui à la date précitée : - sont revêtus de la classe A2; - sont revêtus de la classe A1 et comptent au moins deux années d'ancienneté dans la classe A1 (application de l'article 41, alinéa 1, de l'arrêté royal du 7 août 1939 organisant l'évaluation et la carrière des agents de l'Etat).
Kunnen zich kandidaat stellen voor de betrekkingen waaraan de titel is verbonden van attaché (A2) : de ambtenaren van de FOD Financiën die menen te beantwoorden aan de voorwaarden vermeld in het functieprofiel en die op voormelde datum : - bekleed zijn met de klasse A2; - bekleed zijn met de klasse A1 en minstens twee jaar anciënniteit tellen in de klasse A1 (toepassing van artikel 41, paragraaf 1, van het koninklijk besluit van 7 augustus 1939 betreffende de evaluatie en de loopbaan van het Rijkspersoneel).

1. Conformément à l'article 10 de la loi du 3 avril 1997 relative au régime fiscal des tabacs manufacturés, les tabacs manufacturés destinés à être mis à la consommation en Belgique doivent être revêtus de signes fiscaux dont les caractéristiques techniques et les énonciations sont fixées dans l'arrêté ministériel du 1er août 1994.
1. Overeenkomstig artikel 10 van de wet van 3 april 1997 betreffende het fiscaal stelsel van gefabriceerde tabak moeten tabaksfabricaten die bestemd zijn voor inverbruikstelling in België bekleed zijn met fiscale kentekens waarvan de technische kenmerken en de vermeldingen die hierop voorkomen zijn vastgelegd in het ministerieel besluit van 1 augustus 1994.

Auparavant, seuls des statutaires pouvaient en être revêtus.
Voordien kon de inspectiebevoegdheid enkel verleend worden aan de statutaire personeelsleden.

68 En premier lieu, le Tribunal aurait commis une erreur de droit en jugeant, aux points 83 et 84 de l’arrêt attaqué, que les chiffres relatifs aux ventes des produits revêtus de la marque demandée et aux frais publicitaires engagés pour promouvoir cette marque ne permettent pas d’établir que celle-ci a acquis un caractère distinctif par l’usage qui en a été fait, faute d’indications sur, respectivement, la part du marché des confiseries et la part du volume publicitaire pour ce marché que représentent ces chiffres.
68 In de eerste plaats heeft het Gerecht van een onjuiste rechtsopvatting blijk gegeven door in de punten 83 en 84 van het bestreden arrest te oordelen dat de verkoopcijfers betreffende de door het aangevraagde merk aangeduide waren en de reclamekosten voor dit merk niet bewijzen dat dit merk door het gebruik dat ervan is gemaakt, onderscheidend vermogen heeft verkregen, bij gebreke van informatie over het aandeel van de markt voor snoepgoed respectievelijk het aandeel in de reclame-uitgaven voor deze markt dat dit cijfermateriaal vertegenwoordigt.

En effet, il est vraisemblable que, en pareil cas, une telle marque n'est susceptible d'acquérir un caractère distinctif que si, à la suite de l'usage qui en est fait, les produits qui en sont revêtus détiennent une part non négligeable du marché des produits en cause.
Waarschijnlijk kan zo een merk in een dergelijk geval immers slechts onderscheidend vermogen krijgen wanneer de erdoor aangeduide waren, als gevolg van het gebruik dat van het merk is gemaakt, een niet te verwaarlozen aandeel van de markt voor de betrokken waren vertegenwoordigen.

Cependant, pour contribuer à établir le caractère distinctif d’une marque, ces éléments doivent démontrer que les consommateurs n’ont pas eu besoin de se familiariser avec la marque par voie d’usage, mais qu’elle leur a immédiatement permis de distinguer les produits ou services qui en étaient revêtus des produits ou services des entreprises concurrentes.
Willen deze elementen echter steun bieden voor de stelling dat een merk onderscheidend vermogen heeft, dan moet daaruit blijken dat het merk niet door het gebruik ervan bij de consument is ingeburgerd, doch dat het de consument van meet af aan in staat heeft gesteld de waren of diensten waarop het betrekking had, te onderscheiden van de waren of diensten van concurrerende ondernemingen.

Cependant, pour contribuer à établir le caractère distinctif d’une marque au sens de l’article 7, paragraphe 1, sous b), du règlement n° 40/94, ces éléments doivent démontrer que les consommateurs n’ont pas eu besoin de se familiariser avec la marque par voie d’usage, mais qu’elle leur a immédiatement permis de distinguer les produits ou services qui en étaient revêtus des produits ou services des entreprises concurrentes.
Willen deze bewijselementen echter steun bieden voor de stelling dat een merk onderscheidend vermogen heeft in de zin van artikel 7, lid 1, sub b, van verordening nr. 40/94, dan moet daaruit blijken dat het merk niet door het gebruik ervan bij de consument is ingeburgerd, doch dat het de consument van meet af aan in staat heeft gesteld de waren of diensten waarop het betrekking had te onderscheiden van de waren of diensten van concurrerende ondernemingen.