Je voudrais y ajouter un espoir: je serais vraiment enchantée si, en 2057 - et je peux vivre jusque là -, tous les Européens pouvaient voir la phrase merveilleuse de la déclaration de Berlin «Notre chance pour nous, (.), c’est d’être unis» non pas comme une décision prise en coulisse, mais comme un concept que nous vivons chaque jour.
Daaraan wil ik nog iets toevoegen: het zou mij veel genoegen doen als in 2057 – en misschien maak ik dat zelfs nog mee – alle Europeanen de schitterende zinsnede in de Verklaring van Berlijn „Wij hebben het geluk verenigd te zijn“ niet als een besluit beschouwen dat in een achterkamertje is genomen, maar als iets wat zij dag in dag uit ervaren.