Avec l’émergence de l’approche de précaution dans la gestion de la pêche consécutive à l'adoption de l’accord des Nations unies sur les stocks chevauchants en 1995, les avis sollicités concernaient davantage le volume maximal de captures pouvant être effectuées sans que la biomasse féconde des stocks ne soit compromise à court terme ou que les taux de mortalité par pêche atteints ne fassent peser, à plus longue échéance, un risque excessif sur le stock reproducteur.
Met de ontwikkeling van de voorzorgsbenadering in het visserijbeheer na de goedkeuring van de VN-overeenkomst inzake grensoverschrijdende visbestanden in 1995 is advies ingewonnen over de grootste vangst die mogelijk zou zijn zonder de paaibiomassa van de bestanden op korte termijn te schaden, of zonder een visserijsterfte te veroorzaken met een buitensporig hoog risico voor de paaibestanden op de langere termijn.
