Traduction de «son action disciplinaire dirigée contre » (Français → Néerlandais) :

Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul et T. Giet, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président J. Spreutels, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par arrêt du 24 novembre 2014 en cause du procureur général près la Cour d'appel de Liège contre E.H., dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 2 décembre 2014, la Cour d'appel de Mons a posé la question préjudicielle suivante : « L'article 1022 du Code judiciaire tel qu'il est en vigueur avant sa modification par la loi du 21 février 2010 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'une indemnité de procédure peut être mise à charge du ministère public lorsque celui-ci succombe dans son action disciplinaire dirigée contre un huissier de justice en application du Code judiciaire article 545 (article 532 avant la loi du 7 janvier 2014 modifiant le statut des huissiers de justice) alors qu'aucune indemnité de procédure ne peut être réclamée à l'Etat belge sur la base de l'article 162bis du Code d'instruction criminelle lorsque le ministère public intente une action publique se soldant par un non-lieu ou un acquittement ?
Moerman, E. Derycke, T. Merckx-Van Goey, P. Nihoul en T. Giet, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter J. Spreutels, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij arrest van 24 november 2014 in zake de procureur-generaal bij het Hof van Beroep te Luik tegen E.H., waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 2 december 2014, heeft het Hof van Beroep te Bergen de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schendt artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals het van kracht is vóór de wijziging ervan bij de wet van 21 februari 2010, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre een rechtsplegingsvergoeding ten laste kan worden gelegd van het openbaar ministerie wanneer het in het ongelijk wordt gesteld in zijn tuchtvordering gericht tegen een gerechtsdeurwaarder met toepassing van het Gerechtelijk Wetboek, artikel 545 (artikel 532 vóór de wet van 7 januari 2014 tot wijziging van het statuut van de gerechtsdeurwaarders), terwijl op grond van artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering geen enkele rechtsplegingsvergoeding kan worden gevorderd van de Belgische Staat wanneer het openbaar ministerie een strafvordering instelt die eindigt met een buitenvervolgingstelling of een vrijspraak ?

Par ces motifs, la Cour dit pour droit : L'article 1022 du Code judiciaire, avant l'entrée en vigueur de la loi du 21 février 2010 « modifiant les articles 1022 du Code judiciaire et 162bis du Code d'Instruction criminelle » et de la loi du 25 avril 2014 « visant à corriger plusieurs lois réglant une matière visée à l'article 78 de la Constitution », ne viole pas les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'une indemnité de procédure peut être mise à charge du ministère public lorsque celui-ci succombe dans son action disciplinaire dirigée contre un huissier de justice en application de l'article 532 du Code judiciaire, tel qu'il s'appliquait avant son remplacement par la loi du 7 janvier 2014 modifiant le statut des huissiers de justice.
Om die redenen, het Hof zegt voor recht : Artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, vóór de inwerkingtreding van de wet van 21 februari 2010 « tot wijziging van de artikelen 1022 van het Gerechtelijk Wetboek en 162bis van het Wetboek van strafvordering » en van de wet van 25 april 2014 « ter verbetering van verschillende wetten die een aangelegenheid regelen als bedoeld in artikel 78 van de Grondwet », schendt de artikelen 10 en 11 van de Grondwet niet in zoverre een rechtsplegingsvergoeding ten laste kan worden gelegd van het openbaar ministerie wanneer het in het ongelijk wordt gesteld in zijn tuchtvordering gericht tegen een gerechtsdeurwaarder met toepassing van artikel 532 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals het van toepassing was vóór de vervanging ervan bij de wet van 7 januari 2014 tot wijziging van het statuut van de gerechtsdeurwaarders.

« L'article 1022 du Code judiciaire tel qu'il est en vigueur avant sa modification par la loi du 21 février 2010 viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution en ce qu'une indemnité de procédure peut être mise à charge du ministère public lorsque celui-ci succombe dans son action disciplinaire dirigée contre un huissier de justice en application du Code judiciaire article 545 (article 532 avant la loi du 7 janvier 2014 modifiant le statut des huissiers de justice) alors qu'aucune indemnité de procédure ne peut être réclamée à l'Etat belge sur la base de l'article 162bis du Code d'instruction criminelle lorsque le ministère public intente une action publique se soldant par un non-lieu ou un acquittement ?
« Schendt artikel 1022 van het Gerechtelijk Wetboek, zoals het van kracht is vóór de wijziging ervan bij de wet van 21 februari 2010, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet in zoverre een rechtsplegingsvergoeding ten laste kan worden gelegd van het openbaar ministerie wanneer het in het ongelijk wordt gesteld in zijn tuchtvordering gericht tegen een gerechtsdeurwaarder met toepassing van het Gerechtelijk Wetboek, artikel 545 (artikel 532 vóór de wet van 7 januari 2014 tot wijziging van het statuut van de gerechtsdeurwaarders), terwijl op grond van artikel 162bis van het Wetboek van strafvordering geen enkele rechtsplegingsvergoeding kan worden gevorderd van de Belgische Staat wanneer het openbaar ministerie een strafvordering instelt die eindigt met een buitenvervolgingstelling of een vrijspraak ?

Art. 4. § 1. Le Secrétaire général n'accorde pas l'assistance dans les cas suivants : 1° lorsqu'il est manifeste que le membre du personnel a commis une faute, sauf s'il s'agit d'une faute légère n'ayant pas un caractère habituel dans son chef; 2° lorsque l'action est intentée à son encontre par la Région; 3° lorsque l'action est intentée à son encontre par un autre membre du personnel; 4° lorsque l'action publique qui est intentée à son encontre est fondée sur une plainte ou une dénonciation émanant des services de la Région ou d'un autre membre du personnel; 5° lorsqu'il fait l'objet d'une action disciplinaire pour les mêmes faits; 6° lorsque les faits ne sont pas liés à l'exercice des fonctions.
Art. 4. § 1. De secretaris-generaal verleent geen bijstand in de volgende gevallen : 1° als het personeelslid klaarblijkelijk een fout heeft begaan, behalve als het gaat om een lichte fout die zijnentwege geen gebruikelijk karakter heeft; 2° als de vordering jegens hem ingesteld wordt door het Gewest; 3° als de vordering jegens hem ingesteld wordt door een ander personeelslid; 4° als de jegens hem ingestelde vordering gegrond is op een klacht of een aanklacht die uitgaat van de diensten van het Gewest of van een ander personeelslid; 5° als het personeelslid het voorwerp uitmaakt van een tuchtvordering voor dezelfde feiten; 6° als de feiten geen verband hebben met de uitoefening van de functies.

La délégation de l'Union européenne à Dar es Salaam a également apporté son soutien aux organisations de la société civile et aux autorités locales sur la question de l'accès des albinos aux soins de santé et à l'éducation ainsi que dans la lutte contre la discrimination et la violence dirigées contre ces personnes, au moyen de l'instrument européen pour la démocratie et les Droits de l'homme (IEDDH).
Daarnaast zijn door de EU campagnes gevoerd om de bewustwording over deze kwestie te vergroten. De EU-delegatie in Dar es Salaam heeft steun verleend, aan organisaties van de civiele maatschappij en plaatselijke overheden om personen met albinisme toegang te bieden tot gezondheidszorg en onderwijs en om discriminatie en geweld ten aanzien van deze groep te bestrijden via het Europees instrument voor democratie en mensenrechten (EIDHR).

En mars 2015, la Commission a annoncé une liste exhaustive d'initiatives dans son plan d'action pour un système d'imposition des sociétés plus juste (COM(2015) 302). Dans le cadre du paquet sur la lutte contre l'évasion fiscale (Anti-Tax Avoidance Package, ATAP) présenté à la suite de ce plan d'action, la Commission a proposé d'appliquer dans l'Union européenne l'action 13 du plan d'action de lutte contre l'érosion de la base d'imposition et le transfert de bénéfices (BEPS) de l'Organisation de coopération et de développement économiques (OCDE), plan d'action qui a été ratifié par le G20.
De Commissie heeft in maart 2015 een uitvoerige lijst van initiatieven aangekondigd in haar actieplan voor een eerlijker vennootschapsbelastingstelsel (COM(2015) 302) en heeft als onderdeel van het daarop aansluitende pakket anti-ontgaansmaatregelen (Anti-Tax Avoidance Package (ATAP)) voorgesteld om actie 13 van het door de G20 bekrachtigde actieplan van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) ter bestrijding van grondslaguitholling en winstverschuiving (BEPS) in de Europese Unie uit te voeren.

4° En ce qui concerne les données de localisation des sportifs d'élites de niveau national : les agents de l'ONAD de la Commission communautaire commune, le sportif d'élite contrôlé et, le cas échéant, son responsable d'équipe dûment mandaté, le médecin contrôleur mandaté pour le contrôle du sportif d'élite concerné, les responsables de la lutte contre le dopage au sein des organisations sportives nationales et internationales dont le sportif d'élite relève, les responsables de la lutte contre le dopage au sein des autres organisations antidopage, en ce compris les autres ONAD belges, ainsi que l'AMA; 5° En ce qui concerne les informations et les données recueillies et traitées dans le cadre de la gestion des résultats, en ce compris les décisions disciplinaires prises par les associations sportives en application de l'article 30 de l'ordonnance : les agents de l'ONAD de la Commission communautaire commune, les responsables de la lutte contre le dopage au sein des organisations sportives nationales et internationales dont le sportif relève, les responsables de la lutte contre le dopage au sein des autres organisations antidopage, en ce compris les autres ONAD belges, et l'AMA.
4° Wat betreft de verblijfsgegevens van de elitesporters van nationaal niveau : de ambtenaren van de NADO van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, de gecontroleerde elitesporter en, in voorkomend geval, zijn behoorlijk gemandateerde ploegverantwoordelijke, de controlearts gemandateerd voor de controle van de betrokken elitesporter, de verantwoordelijken voor het antidopingbeleid binnen de nationale en internationale sportverenigingen waaronder de elitesporter ressorteert, de verantwoordelijken voor het antidopingbeleid binnen de andere antidopingorganisaties, met inbegrip van de andere Belgische NADO's, alsook het WADA; 5° Wat betreft de informatie en de gegevens verkregen en verwerkt in het kader van het resultatenbeheer, alsook de tuchtbeslissingen genomen door de sportverenigingen in toepassing van artikel 30 van de ordonnantie : de ambtenaren van de NADO van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie, de verantwoordelijken voor het antidopingbeleid binnen de nationale en internationale sportverenigingen waaronder de sporter ressorteert, de verantwoordelijken voor het antidopingbeleid binnen de andere antidopingorganisaties, met inbegrip van de andere Belgische NADO's, alsook het WADA.

4. Lorsque la demande de conciliation est consécutive à l'introduction d'une demande en justice qui n'est pas dirigée contre une contrainte (par exemple: une action en restitution, une demande dirigée contre un procès-verbal, une décision de régularisation, une décision directoriale, une décision d'un service central, etc.) ou lorsque semblable demande en justice, non dirigée contre une contrainte, est introduite alors que la demande en conciliation est pendante, ne faut-il pas admettre que la demande en conciliation est recevable et que le service de conciliation fiscale reste compétent?
4. Wanneer de aanvraag tot fiscale bemiddeling volgt op de indiening van een rechtsvordering die niet gericht is tegen een dwangbevel (bijvoorbeeld een vordering tot teruggave, een vordering tegen een proces-verbaal, een regularisatiebeslissing, een beslissing van een directeur, een beslissing van een centrale dienst, enzovoort), of wanneer er een soortgelijke rechtsvordering, die niet tegen een dwangbevel gericht is, wordt ingediend terwijl de aanvraag tot bemiddeling hangende is, moet men er dan niet van uitgaan dat het bemiddelingsverzoek ontvankelijk is en de fiscale bemiddelingsdienst bevoegd blijft?

De ce que le législateur a estimé devoir fixer lui-même le délai raisonnable dans lequel l'action disciplinaire contre un avocat, un magistrat ou un greffier doit être intentée alors qu'il laisse le juge apprécier ce délai quand l'action disciplinaire est dirigée contre un huissier de justice, il ne s'ensuit pas qu'il aurait violé les articles 10 et 11 de la Constitution.
Uit het feit dat de wetgever heeft geoordeeld zelf de redelijke termijn te moeten vaststellen waarbinnen een tuchtvordering tegen een advocaat, een magistraat of een griffier moet worden ingesteld, terwijl hij de rechter die termijn laat bepalen wanneer de tuchtvordering is gericht tegen een gerechtsdeurwaarder, volgt niet dat hij de artikelen 10 en 11 van de Grondwet zou hebben geschonden.

« L'article 1, alinéa 1, a), de la loi du 6 février 1970 relative à la prescription des créances à charge ou au profit de l'Etat et des provinces, seul et/ou combiné avec l'article 100, alinéa 1, des lois sur la comptabilité de l'Etat (coordonnées par arrêté royal du 17 juillet 1991), tel qu'il était applicable avant le 1 janvier 2007, viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution, en ce qu'il empêche qu'une commune (ou un particulier), au cours d'un litige en matière de responsabilité, intente une action en garantie contre l'Etat ou la Région (flamande), au motif que cet article, en ce qui concerne les actions extracontractuelles dirigées contre l'Etat (et donc également contre la Région flamande), prévoit un délai de prescription de cinq ans à partir du 1 janvier de l'année budgétaire au cours de laquelle cette créance est née, alors qu'en ce qui concerne les actions extracontractuelles dirigées contre la commune, le délai de prescription (plus long) court à compter du fait générateur du dommage (article 2262bis du Code civil), ce qui implique qu'une action extracontractuelle est, dans certaines circonstances, considérée comme prescrite contre l'Etat (la Région flamande), mais pas contre la commune ?
« Schendt artikel 1, lid 1, a) van de Wet van 6 februari 1970 betreffende de verjaring van schuldvorderingen ten laste of ten voordele van de Staat en de provinciën, alleen en/of in samenlezing met artikel 100, eerste lid van de Wet Rijkscomptabiliteit (gecoördineerd bij K.B. van 17 juli 1991) zoals in voege vóór 1 januari 2007, de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, in de mate dat het eraan in de weg staat dat een gemeente (of een particulier) in een aansprakelijkheidsgeding een vordering in vrijwaring stelt tegen de Staat of het (Vlaamse) Gewest, en zulks doordat het artikel inzake extracontractuele vorderingen tegen de Staat (en dus ook het Vlaamse Gewest) een verjaringstermijn voorziet van 5 jaar lopende vanaf de eerste januari van het begrotingsjaar in de loop waarvan die vordering ontstond, terwijl inzake extracontractuele vorderingen tegen de Gemeente een (langere) verjaringstermijn vanaf de schadeverwekkende gebeurtenis toepasselijk is (art. 2262bis B.W.), hetgeen impliceert dat een extracontractuele vordering onder bepaalde omstandigheden als verjaard wordt beschouwd tegen de Staat (Vlaamse Gewest), doch niet tegen de Gemeente ?