Traduction de «strafvordering anvers » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Règles du Rhin Anvers-Rotterdam 1956 | Règles du Rhin Anvers-Rotterdam 1979
Rijn-Regelen Antwerpen-Rotterdam 1956 | Rijn-Regelen Antwerpen-Rotterdam 1979

Règles d'York et d'Anvers, 1950 | règles d'York et d'Anvers, 1974
York-Antwerpen regels, 1950 | York-Antwerpen regels, 1974

Centre universitaire de l'Etat à Anvers
Rijksuniversitair Centrum te Antwerpen

Université coloniale de Belgique à Anvers
Koloniale Hogeschool van België te Antwerpen

Anvers
Antwerpen

Amsterdam-Rotterdam-Anvers | ARA [Abbr.]
Amsterdam, Rotterdam & Antwerpen | ARA [Abbr.]

province d'Anvers
Antwerpen

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

(28) Declercq, R., « Beginselen van Strafrechtspleging », Anvers, Kluwer, 1999, pp. 39-58; Verstraeten, R., « Handboek Strafvordering », Anvers, Maklu, 1999, pp. 81-90.
(28) Declercq, R., Beginselen van Strafrechtspleging, Antwerpen, Kluwer, 1999, blz. 39-58; Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1999, blz. 81-90.

a) Par le terme « mesures de contrainte », la doctrine entend : des mesures pour lesquelles ­ sauf le cas de flagrant délit ­ l'ordre du juge est nécessaire en vertu de la loi et par lesquelles, sans l'autorisation de l'intéressé, il est porté atteinte à ses droits et libertés personnels (cf. Verstraeten, R. , Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1993, nº 447 et 262; Van Den Wyngaert, C. , Strafrecht in hoofdlijnen, Anvers, Maklu, 1991, 624 et 631).
a) Met de term « dwangmaatregelen » wordt in de rechtsleer bedoeld : maatregelen waarvoor ­ behoudens het geval van heterdaad ­ krachtens de wet het bevel van een rechter noodzakelijk is en waarbij zonder toestemming van de betrokkene inbreuk wordt gemaakt op zijn persoonlijke rechten en vrijheden (vgl. Verstraeten, R. , Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1993, nr. 447 en 262; Van Den Wyngaert, C. , Strafrecht in hoofdlijnen, Antwerpen, Maklu, 1991, 624 en 631).

Dans ces cas-là, il ne suffirait, en effet, même pas que le juge prononce la peine la moins sévère ou se contente d'une simple déclaration de culpabilité pour qu'il y ait une réparation adéquate (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1999, nº 1435; Arnou, L., « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, p. 552).
In dat geval immers zou zelfs de grootst mogelijke strafvermindering of een loutere schuldigverklaring geen voldoende herstel kunnen bieden (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1999, nr. 1435; Arnou, L., « Is er nog toekomst voor de onontvankelijkheid van de strafvordering als sanctie van het overschrijden van de redelijke termijn in strafzaken », AJT, 1995-1996, blz. 552).

a) Par le terme « mesures de contrainte », la doctrine entend : des mesures pour lesquelles ­ sauf le cas de flagrant délit ­ l'ordre du juge est nécessaire en vertu de la loi et par lesquelles, sans l'autorisation de l'intéressé, il est porté atteinte à ses droits et libertés personnels (cf. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1993, nº 447 et 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Anvers, Maklu, 1991, 624 et 631).
a) Met de term « dwangmaatregelen » wordt in de rechtsleer bedoeld : maatregelen waarvoor ­ behoudens het geval van heterdaad ­ krachtens de wet het bevel van een rechter noodzakelijk is en waarbij zonder toestemming van de betrokkene inbreuk wordt gemaakt op zijn persoonlijke rechten en vrijheden (vgl. Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1993, nr. 447 en 262; Van Den Wyngaert, C., Strafrecht in hoofdlijnen, Antwerpen, Maklu, 1991, 624 en 631).

L'absence d'intervention de l'opinion publique favorise la qualité de la recherche de la vérité et est une condition nécessaire pour garantir l'impartialité et l'indépendance des magistrats (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Anvers, Maklu, 1994, n° 425).
Het feit dat de publieke opinie niet tussenkomt, bevordert de kwaliteit van de waarheidsvinding en is een noodzakelijke voorwaarde om de onpartijdigheid en de onafhankelijkheid van de magistraten te waarborgen (Verstraeten, R., Handboek Strafvordering, Antwerpen, Maklu, 1994, nr. 425).