Mais, si l'on se réfère au principe selon lequel le droit pénal est de stricte interprétation, comment peut-on faire figurer dans un texte pénal le concept de « minimisation grossière », dont l'appréciation recèle une large part de subjectivité ?
Indien men evenwel uitgaat van het beginsel volgens hetwelk het strafrecht beperkend wordt geïnterpreteerd, hoe kan men dan in een strafbepaling het begrip « schromelijke minimalisering » opnemen aangezien de beoordeling daarvan grotendeels subjectief is ?