Si le législateur belge suivait cette vision (ce qu'il n'a pas fait), cela signifierait que, selon le droit pénal fiscal actuel, presque toute infraction fiscale qui procure un avantage quelconque, le cas échéant une économie fiscale illicite, relèverait du champ d'application ratione materiae de la législation préventive en matière de blanchiment».
Indien de Belgische wetgever deze visie zou volgen (tussen haakjes de wetgever heeft deze visie niet gevolgd), zou dit betekenen dat onder het huidige fiscaal strafrecht zowat elk fiscaal misdrijf dat enig voordeel, in voorkomend geval een onrechtmatige fiscale besparing, realiseert, binnen het toepassingsgebied ratione materiae van de preventieve Witwaswet zou vallen».