Vertaling van "sénat peuvent amender " (Frans → Nederlands) :

Il part également du principe que les techniques de division proposées peuvent, à terme, entraîner une diminution du nombre de projets évoqués par le Sénat ou amendés par l'assemblée qui intervient en second lieu.
Ook zij ging ervan uit dat de voorgestelde splitsingstechnieken het aantal gevallen waarin wordt geëvoceerd door de Senaat of geamendeerd in de tweede kamer op termijn kunnen doen afnemen.

Alors qu'en 1971 le législateur a voulu garantir l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile.
Terwijl de wetgever in 1971 de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds beoogde te waarborgen omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd.

Alors qu'en 1971 le législateur a prévu l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a limité cette intervention sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause : « Le texte du 2° du § 1 de l'article 50, tel qu'il était rédigé dans le Doc. 570 obligeait le Fonds Commun de garantie à intervenir dans n'importe quelle hypothèse de non-intervention d'une compagnie d'assurance agréée; cela visait, par exemple, toutes les restrictions apportées à l'indemnisation des personnes lésées par la législation sur l'assurance de responsabilité civile automobile. Les conséquences pécuniaires de cette disposition auraient été très lourdes. C'est pourquoi l'amendement reprend le texte du projet de loi primitif sur le contrôle des entreprises d'assurance (Doc., Sénat, 269) qui prévoyait l'intervention du Fonds lorsque l'obligation d'assurance n'ayant pas été respectée, aucune entreprise d'assurance agréée n'est obligée par la loi à ladite réparation. Cette version est d'ailleurs celle du projet de loi relatif à l'assurance obligatoire de la responsabilité civile automobile (art. 20, § 1 , 2°), qui a déjà été adopté à la Chambre. L'amendement introduit en outre une disposition qui traduit la volonté des membres de la Commission des Affaires économiques d'étendre l'obligation d'intervention du Fonds à la réparation des dommages provoqués par un accident de la circulation imputable à un événement fortuit (Doc. Sénat, 570, p. 52) » (Doc. parl., Sénat, 1974-1975, n° 468-2, p. 19).
Terwijl de wetgever in 1971 in de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds heeft voorzien omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 die tegemoetkoming beperkt op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden : « Volgens de tekst van het 2° van § 1 van artikel 50 zoals hij in het Doc. 570 was opgesteld, was de tussenkomst van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds verplichtend in om 't even welke hypothese van niet-interventie van een toegelaten verzekeringsmaatschappij; dit had, bijvoorbeeld, betrekking op alle beperkingen die door de wetgeving op de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorrijtuigen aan het vergoeden der benadeelde personen worden opgelegd. De geldelijke gevolgen van die beschikking zouden zeer zwaar geweest zijn. Dit is de reden waarom het amendement de tekst overneemt van de oorspronkelijke wet op de controle der verzekeringsondernemingen (Doc. Senaat 269) waarin de tussenkomst van het Fonds voorzien was wanneer, ingevolge de niet-naleving der verzekeringsverplichting, geen enkele toegelaten verzekeringsonderneming door de wet tot schadevergoeding verplicht is. Die zienswijze is trouwens ook die van het wetsontwerp op de verplichte verzekering van de burgerrechtelijke aansprakelijkheid inzake motorvoertuigen (art. 20, § 1, 2°), dat reeds door de Kamer werd goedgekeurd. Het amendement voert, bovendien, een beschikking in die de wil weergeeft van de leden der Commissie van Economische Zaken om de verplichte tussenkomst van het Fonds uit te breiden tot het herstel van de schade die veroorzaakt wordt door een verkeersongeval dat aan een toeval te wijten is (Doc. Senaat, 570, blz. 52) » (Parl. St., Senaat, 1974-1975, nr. 468-2, p. 19).

Alors qu'en 1971 le législateur a voulu garantir l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, « pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées » (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a prévu une intervention limitée du Fonds commun de garantie, et ce sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause :
Terwijl de wetgever in 1971 de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds beoogde te waarborgen omdat het « om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed » (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 in een beperkte tegemoetkoming voorzien van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds en zulks op grond van de volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden :

M. Laeremans dépose l'amendement nº 3 (subsidiaire à l'amendement nº 2, do c. Sénat, nº 5-1566/3) visant à remplacer le 1º de cet article par ce qui suit:« 1º les mots « Les décrets, règlements et actes administratifs ne peuvent porter préjudice aux garanties existantes au moment de l'entrée en vigueur de la présente disposition dont bénéficient les francophones dans les communes citées à l'article 7 des lois sur l'emploi des langues en matière administrative » sont remplacés par les mots « Les règlements et ordonnances des pouvoirs locaux ne peuvent porter préjudice aux garanties existantes au moment de l'entrée en vigueur de la présente disposition dont bénéficient les néerlandophones dans les communes citées à l'article 7 des lois sur l'emploi des langues en matière administrative »».
De heer Laeremans dient amendement nr. 3 in (subsidair amendement op amendement nr. 2, Stuk Senaat, nr. 3-1566/2) om het 1º van dit artikel te vervangen als volgt :« 1º de woorden « De decreten, reglementen en administratieve handelingen mogen geen afbreuk doen aan de op het ogenblik van de inwerkingtreding van deze bepaling bestaande garanties die de Franstaligen genieten in de gemeenten genoemd in artikel 7 van de wetten op het gebruik van de talen in bestuurszaken » worden vervangen door de woorden « De reglementen en verordeningen van de plaatselijke besturen mogen geen afbreuk doen aan de op het ogenblik van de inwerkingtreding van deze bepaling bestaande garanties die de Nederlandstaligen genieten in de gemeenten genoemd in artikel 7 van de wetten op het gebruik van de talen in bestuurszaken »».

M. Laeremans dépose l'amendement nº 12 (do c. Sénat, nº 5-1563/3) qui vise à remplacer, à l'article 93, § 4, alinéa 2, les mots « qui peuvent chacun décider » par les mots « qui peuvent décider conjointement ».Dans le régime proposé, le premier président et le président peuvent décider individuellement de renvoyer l'affaire à l'assemblée générale.
De heer Laeremans dient amendement nr. 12 in (stuk Senaat, nr. 5-1563/3) dat ertoe strekt in het voorgestelde artikel 93, § 4, tweede lid, het woord « elk » te vervangen door het woord « gezamenlijk ». In de voorgestelde regeling kunnen de eerste voorzitter en de voorzitter elk afzonderlijk beslissen om de zaak toch nog naar de algemene vergadering te verwijzen.

Il dépose à cet effet l'amendement nº 11 (do c. Sénat, nº 5-145/6) qui est un sous-amendement à l'amendement nº 7. Les amendements n 8 et 9 peuvent dès lors être retirés.
Hij dient daartoe amendement nr. 11 in (stuk Senaat, 5-145/6) dat een subamendement is op amendement nr. 7. De amendementen 8 en 9 kunnen dan worden ingetrokken.

Alors qu'en 1971 le législateur a voulu garantir l'intervention du Fonds commun de garantie parce que, ' pour des raisons de justice sociale, il ne convient pas de laisser sans réparation les victimes d'accidents de la circulation qui ne peuvent être dédommagées ' (Doc. parl., Sénat, 1970-1971, n° 570, p. 52), en 1975 il a prévu une intervention limitée du Fonds commun de garantie, et ce sur la base de la justification suivante de l'amendement du Gouvernement qui est devenu la disposition en cause :
Terwijl de wetgever in 1971 beoogde de tegemoetkoming van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds te garanderen omdat het ' om redenen van sociale rechtvaardiging niet past de slachtoffers van verkeersongevallen zonder schadeloosstelling te laten, wanneer deze niet kunnen worden vergoed ' (Parl. St., Senaat, 1970-1971, nr. 570, p. 52), heeft hij evenwel in 1975 in een beperkte tegemoetkoming voorzien van het Gemeenschappelijk Waarborgfonds en zulks op grond van volgende verantwoording van het amendement van de Regering dat tot de in het geding zijnde bepaling zou leiden :

Dans la loi en cause, le législateur avait à l'origine opté pour un système de « sanctions alternatives » comparable à celui des amendes en matière sociale (Doc. parl., Sénat, 1988-1989, n° 775-1, pp. 40 et 41) mais, pour tenir compte d'une remarque de la section de législation du Conseil d'Etat, qui redoutait « qu'une confusion s'instaure entre l'infraction pénale et l'infraction administrative » (ibid., pp. 57 à 60), il a distingué les faits qui sont passibles d'une amende pénale (article 18) et d'autres faits qui peuvent faire l'objet d'une sanction administrative (article 19).
In de in het geding zijnde wet had de wetgever oorspronkelijk gekozen voor een systeem van alternatieve sancties dat vergelijkbaar is met dat van de geldboeten op sociaal vlak (Parl. St., Senaat, 1988-1989, nr. 775-1, pp. 40 en 41), maar teneinde rekening te houden met een opmerking van de afdeling wetgeving van de Raad van State, die vreesde « dat er onduidelijkheid ontstaat over de strafrechtelijke overtreding en de administratieve overtreding » (ibid., pp. 57 tot 60), heeft hij een onderscheid gemaakt tussen de feiten die met een strafrechtelijke geldboete kunnen worden bestraft (artikel 18) en de andere feiten die het voorwerp kunnen uitmaken van een administratieve sanctie (artikel 19).