Lorsque la détermination du taux annuel effectif global n'était pas possible, le Roi pouvait fixer le coût maximum du crédit, à savoir notamment le taux débiteur maximum et, le cas échéant, les frais récurrents maxima et les frais non récurrents maxima liés à l'ouverture ou au renouvellement du crédit.
Wanneer de berekening van het jaarlijkse kostenpercentage onmogelijk was, kon de Koning de maximale kredietkosten bepalen, zoals ondermeer de maximale debetrentevoet en, in voorkomend geval, de maximale terugkerende kosten en de maximale niet-terugkerende kosten bij een kredietopening of -verlenging.