Traduction de «transmis au sénat semble pouvoir » (Français → Néerlandais) :

Concernant la référence à l'Assemblée générale et au Conseil de sécurité des Nations unies, le texte transmis au Sénat semble pouvoir être interprété de deux manières: faut-il considérer que les qualifications opérées par ces deux organes des Nations Unies s'ajoutent à celles des juridictions internationales; ou alors, s'agit-il des juridictions internationales reconnues par l'Assemblée générale et le Conseil de sécurité ?
Wat betreft de verwijzing naar de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, lijkt de tekst die aan de Senaat is overgezonden, vatbaar voor twee interpretaties : moet men ervan uitgaan dat de kwalificaties door die twee instanties van de Verenigde Naties toegevoegd worden aan die van de internationale rechtscolleges, of gaat het om de internationale rechtscolleges die erkend worden door de Algemene Vergadering en de Veiligheidsraad ?

Le texte voté par la Chambre et transmis au Sénat semble ne pas être celui qui a dû être adopté en commission: si on rapproche l'article dans sa version primitive et l'amendement nº 62, on ne peut arriver à ce texte, qui contient du reste, un non-sens flagrant, puisqu'il décide que le remplacé désigne lui-même son remplaçant .
De tekst die door de Kamer werd aangenomen en aan de Senaat werd overgezonden, is kennelijk niet de tekst die in de commissie moet zijn aangenomen : wanneer men het artikel in zijn oorspronkelijke lezing naast amendement nr. 62 legt, kan men niet tot die tekst komen. Overigens staat er klinkklare onzin in, want hij beslist dat de vervangene zelf zijn vervanger aanwijst .

Le Sénat semble pouvoir accepter la procédure proposée, moyennant certaines conditions :
De Senaat lijkt de voorgestelde procedure te kunnen aanvaarden onder een aantal voorwaarden :

Prévoir l'intervention d'un avocat dans ce contexte semble, en effet, pouvoir engendrer des difficultés, surtout pour l'inculpé qui est en prison: l'article 31 impose de former le pourvoi dans les vingt-quatre heures à compter du jour de la signification de la décision à l'intéressé » (Doc. parl., Sénat, 2012-2013, n° 5-1832/1, pp. 13-14).
Het optreden van een advocaat in die context opleggen kan problemen met zich brengen, vooral voor de verdachte die zich in de gevangenis bevindt : artikel 31 verplicht ertoe het cassatieberoep in te stellen binnen vierentwintig uur vanaf de dag van de betekening van de beslissing aan de betrokkene » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-1832/1, pp. 13-14).

En instaurant l'indemnité de procédure, le législateur poursuivait un double objectif : d'une part, mettre fin à l'obligation, pour les justiciables, d'introduire une nouvelle procédure devant le juge civil, sur la base de l'article 1382 du Code civil, en vue d'obtenir une indemnité pour les frais d'avocat qu'ils ont supportés, et, d'autre part, améliorer la gestion des finances publiques en évitant que des autorités aient à supporter les frais de deux procédures différentes devant deux juridictions différentes à l'occasion de la contestation, par un justiciable, d'un même acte administratif : « Actuellement, le requérant qui obtient gain de cause devant le Conseil d'Etat doit introduire une action devant les juridictions de l'ordre judiciaire en vue d'obtenir la répétibilité des honoraires d'avocats, sauf accord à l'amiable avec la partie adverse. [...] Toutefois, il semble contraire au principe de bonne administration de la justice d'imposer à un justiciable une nouvelle procédure juridictionnelle lorsqu'il est arrivé avec succès au terme de la procédure devant la section du contentieux administratif du Conseil d'Etat. De même, les pouvoirs publics s'exposent à devoir supporter une double indemnité, d'une part, pour la procédure devant le Conseil d'Etat et d'autre part, pour la procédure ultérieure devant la juridiction de l'ordre judiciaire, ce qui est préjudiciable à une bonne gestion des deniers publics » (Doc. parl., Sénat, 2012-2013, n° 5-2277/1, p. 24).
Met het invoeren van de rechtsplegingsvergoeding streefde de wetgever een dubbele doelstelling na : enerzijds, een einde maken aan de verplichting, voor de rechtsonderhorigen, om een nieuwe procedure op te starten voor de burgerlijke rechter op grond van artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek teneinde een vergoeding te verkrijgen voor de door hen gemaakte advocatenkosten en, anderzijds, het beheer van de openbare financiën verbeteren door te vermijden dat overheden de kosten van twee verschillende procedures voor twee verschillende rechtscolleges moeten dragen bij de betwisting, door een rechtsonderhorige, van een zelfde bestuurshandeling : « Momenteel moet de verzoeker, die voor de Raad van State in het gelijk gesteld wordt, een rechtsvordering instellen voor de gewone rechtscolleges teneinde de verhaalbaarheid van de advocatenhonoraria te verkrijgen, behoudens minnelijke overeenkomst met de tegenpartij. [...] Het lijkt echter tegenstrijdig met het principe inzake goed bestuur om aan een rechtsonderhorige een nieuwe gerechtelijke procedure op te leggen wanneer de procedure voor de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State voor die partij met succes beëindigd werd. Bovendien worden de openbare overheden blootgesteld aan een dubbele vergoeding, enerzijds voor de procedure voor de Raad van State en anderzijds voor de daaropvolgende procedure voor de justitiële rechter, wat afbreuk doet aan een goed beheer van de openbare financiën » (Parl. St., Senaat, 2012-2013, nr. 5-2277/1, p. 24).