Traduction de «tribunal en invoquant » (Français → Néerlandais) :

TERMINOLOGIE

Tribunal (UE) [ TPICE | Tribunal de première instance | Tribunal de première instance CE | Tribunal de première instance des Communautés européennes ]
Gerecht (EU) [ Gerecht van eerste aanleg | Gerecht van eerste aanleg EG | Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen ]

Tribunal | Tribunal de l'Union européenne | tribunal de première instance | Tribunal de première instance des Communautés européennes | TPICE [Abbr.]
Gerecht | Gerecht van eerste aanleg | Gerecht van eerste aanleg van de Europese Gemeenschappen | GEA [Abbr.]

Tribunal pénal international [ TPI | TPIR | TPIY | Tribunal pénal international pour l'ex-Yougoslavie | Tribunal pénal international pour le Rwanda ]
Internationaal Straftribunaal [ ICTY | Internationaal Straftribunaal voor Rwanda | Internationaal Straftribunaal voor voormalig Joegoslavië | Internationaal Tribunaal voor misdrijven in Voormalig Joegoslavië | Internationaal Tribunaal voor Rwanda | internationale strafrechtbank | ITR ]

Tribunal de la fonction publique [ TFP [acronym] Tribunal de la fonction publique de l'Union européenne | Tribunal de la fonction publique européenne ]
Gerecht voor ambtenarenzaken [ Gerecht voor ambtenarenzaken van de Europese Unie ]

juridiction criminelle | juridiction pénale | juridiction répressive | tribunal criminel | tribunal pénal | tribunal répressif
strafgerecht | strafrechtbank | strafrechter

tribunal d'arrondissement | tribunal de police | tribunal de simple police
politierechtbank

invoquer le bénéfice
beroepen (zich)

motif invoqué
opgegeven reden

tribunal de première instance
rechtbank van eerste aanleg

tribunal de police
politierechtbank

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

L'intervenant cite l'exemple d'un patient qui a obtenu gain de cause auprès du tribunal en invoquant la libre circulation des biens et des services au sein de l'Union européenne.
Spreker citeert het geval waarbij een patiënt zich beriep op het vrij verkeer van goederen en diensten binnen de Europese Unie en daarbij door de rechter in het gelijk werd gesteld.

Moerman, E. Derycke et F. Daoût, assistée du greffier P.-Y. Dutilleux, présidée par le président E. De Groot, après en avoir délibéré, rend l'arrêt suivant : I. Objet de la question préjudicielle et procédure Par jugement du 17 avril 2015 en cause du ministère public et A.D. et E.D., parties civiles, contre A.V. et la SPRL « VDA Co », dont l'expédition est parvenue au greffe de la Cour le 22 mai 2015, le Tribunal de première instance de Flandre Orientale, division Termonde, a posé la question préjudicielle suivante : « Les articles 1, 2 et 41 [lire : 46] de la loi sur les accidents du travail violent-ils le principe d'égalité et de non-discrimination, garanti par la Constitution coordonnée aux articles 10 et 11, s'ils sont interprétés en ce sens que : - un employeur dont le travailleur ou apprenti est victime d'un accident du travail peut, sur la base de l'article 46 de la loi sur les accidents du travail, invoquer une immunité civile (la ' règle de l'immunité '); - un employeur qui occupe une personne sur la base d'un contrat de formation professionnelle individuelle, tel qu'il est réglé par l'article 95 de l'arrêté du Gouvernement flamand du 5 juin 2009 portant organisation de l'emploi et de la formation professionnelle, ne peut invoquer le régime d'immunité prévu à l'article 46 de la loi sur les accidents du travail, alors que cet employeur doit également conclure un contrat avec un assureur qui est tenu d'offrir les mêmes garanties que celles prévues par la loi du 10 avril 1971 sur les accidents du travail, et que la nature des accidents qui donnent lieu aux actions en réparation du dommage qui en découle et la portée des garanties qui doivent être offertes par les assureurs sont identiques ou analogues et que la pression financière sur l'employeur est identique ?
Moerman, E. Derycke en F. Daoût, bijgestaan door de griffier P.-Y. Dutilleux, onder voorzitterschap van voorzitter E. De Groot, wijst na beraad het volgende arrest : I. Onderwerp van de prejudiciële vraag en rechtspleging Bij vonnis van 17 april 2015 in zake het openbaar ministerie en A.D. en E.D., burgerlijke partijen, tegen A.V. en de bvba « VDA Co », waarvan de expeditie ter griffie van het Hof is ingekomen op 22 mei 2015, heeft de Rechtbank van eerste aanleg Oost-Vlaanderen, afdeling Dendermonde, de volgende prejudiciële vraag gesteld : « Schenden de artikelen 1, 2 en 41 [lees : 46] van de arbeidsongevallenwet het door de gecoördineerde Grondwet in de artikelen 10 en 11 gewaarborgde gelijkheids- en niet-discriminatiebeginsel, wanneer ze aldus worden uitgelegd dat : - een werkgever wiens werknemer of leerjongen het slachtoffer is van een arbeidsongeval zich op basis van artikel 46 van de Arbeidsongevallenwet (de ' immuniteitsregel ') op een burgerrechtelijke immuniteit kan beroepen; - een werkgever die een persoon tewerkstelt op basis van een IBO-overeenkomst zoals geregeld in artikel 95 van het besluit van de Vlaamse regering van 5 juni 2009 houdende de organisatie van de arbeidsbemiddeling en de beroepsopleiding geen beroep kan doen op de immuniteitsregeling zoals voorzien in [artikel] 46 van de Arbeidsongevallenwet terwijl deze werkgever ook een overeenkomst moet sluiten met een verzekeraar die dezelfde waarborgen moet bieden als deze voorzien in de Arbeidsongevallenwet van 10 april 1971 en de aard van de ongevallen die aanleiding geven tot de vorderingen tot vergoeding van de daaruit voortvloeiende schade en de omvang van de waarborgen die door de verzekeraars moeten worden verstrekt, identiek of soortgelijk zijn en de financiële druk op de werkgever identiek is ?

Dans quelques affaires, des sociétés ont agi, non pas devant un tribunal du travail mais devant les chambres fiscales d'un tribunal de première instance, en invoquant leur compétence générale en matière fiscale fixée par l'article 569, 32°, du Code judiciaire.
Daarbij werd de door het RSVZ verdedigde argumentatie gevolgd. In enkele zaken hebben vennootschappen niet bij een arbeidsrechtbank een vordering ingesteld, maar bij de fiscale kamers van een rechtbank van eerste aanleg, door het inroepen van de algemene bevoegdheid inzake fiscale zaken van deze kamers, die is vastgelegd door artikel 569, 32° van het Gerechtelijk Wetboek.

Le jugement rendu hier (le 22 juin 2015) par le tribunal de commerce, aux termes duquel le contrôle de la liquidation et les possibilités de requête en destitution des liquidateurs, tels que prévus aux articles 184 et 185 du Code des sociétés, tendent uniquement à la protection de tiers (par exemple, des créanciers) et ne peuvent être invoqués par les actionnaires, ne manque dès lors pas de surprendre.
Het is dan ook zeer opmerkelijk dat het vonnis van de rechtbank van koophandel gisteren (22 juni 2015) stelde dat het toezicht op de vereffening en de mogelijkheden tot verzoek om het ontslag van de vereffenaars als bepaald in artikels 184 en 185 van het wetboek van vennootschappen enkel dient ter bescherming van derden (bvb schuldeisers) en aandeelhouders daar geen beroep op kunnen doen.

La charge de la preuve est dès lors renversée : il incombe à la société de prouver que le non-dépôt ou le dépôt tardif de ses comptes annuels n'a pas occasionné le dommage invoqué par un tiers ; - aux termes de l'article 182, § 1er, du Code des sociétés, le tribunal de commerce peut, à la demande de tout intéressé ou du ministère public, prononcer la dissolution d'une société restée en défaut de satisfaire à l'obligation de déposer les comptes annuels pour trois exercices consécutifs ; - en vertu de l'article III. 42, § 1er, 4°, du Code de droit économique, le service de gestion de la Banque-Carrefour des Entreprises peut procéder à la radiation d'office des données des sociétés, telles que visées à l'article 2 du Code des sociétés, qui n'ont pas respecté l'obligation de dépôt de leurs comptes annuels à la Banque nationale de Belgique pour au moins 3 exercices comptables consécutifs ; - l'article 101, alinéas 5 à 8, du Code des sociétés, prévoit enfin que, sauf en cas de force majeure, les sociétés qui publient tardivement leurs comptes annuels ou leurs comptes consolidés contribuent aux frais exposés par les autorités fédérales de surveillance en vue de dépister et de contrôler les entreprises en difficultés.
De bewijslast is bijgevolg omgekeerd: de vennootschap moet bewijzen dat de niet of laattijdige neerlegging van haar jaarrekening de door een derde ingeroepen schade niet heeft veroorzaakt; - volgens artikel 182, § 1, van het Wetboek van vennootschappen kan de rechtbank van Koophandel op vraag van iedere belanghebbende of van het openbaar ministerie de ontbinding uitspreken van een vennootschap die gedurende drie opeenvolgende boekjaren haar jaarrekening niet heeft neergelegd; - krachtens artikel III. 42, §1, 4°, van het Wetboek van Economisch Recht, is de beheersdienst van de Kruispuntbank van Ondernemingen gemachtigd tot het ambtshalve doorhalen van de gegevens van de ondernemingen, bedoeld in artikel 2 van het Wetboek van Vennootschappen, die de verplichting tot neerlegging van hun jaarrekeningen bij de Nationale Bank van België minstens drie opeenvolgende boekjaren niet zijn nagekomen. - artikel 101, vijfde tot achtste lid, van het Wetboek van vennootschappen bepaalt tenslotte dat de vennootschappen die hun jaarrekening of geconsolideerde jaarrekening laattijdig neerleggen, behoudens overmacht, een bijdrage dienen te betalen tot de door de federale toezichthoudende overheden gemaakte kosten voor de opsporing en controle van ondernemingen in moeilijkheden.

Cette responsabilité a d'ailleurs été consacrée, en principe, par une décision du tribunal civil de Liège du 17 novembre 2000 (JT 2001, p. 303; dans ce cas d'espèce, le tribunal a fini par constater que la faute n'était pas en relation causale directe avec les préjudices invoqués mais a néanmoins admis le principe).
Die verantwoordelijkheid wordt trouwens in beginsel bevestigd door een beslissing van de burgerlijke rechtbank van Luik van 17 november 2000 (JT 2001, blz. 303; in dat geval heeft de rechtbank uiteindelijk vastgesteld dat er geen oorzakelijk verband bestond tussen de fout en de aangehaalde schade, maar toch heeft zij het principe erkend).

Si le demandeur ne peut invoquer l'article 628, 1º, est seul compétent le tribunal de son domicile ou de sa résidence ou, à défaut, le tribunal choisi par lui».
Kan de eiser zich niet beroepen op artikel 628, 1º, dan is alleen bevoegd de rechtbank van zijn woonplaats of verblijfplaats dan wel, bij gebreke daarvan, de door hem gekozen rechtbank».

Cette responsabilité a d'ailleurs été consacrée, en principe, par une décision du tribunal civil de Liège (4); dans le cas d'espèce, le tribunal a fini par constater que la faute n'était pas en relation causale directe avec les préjudices invoqués mais a néanmoins admis le principe).
Die verantwoordelijkheid werd trouwens principieel verankerd door een beslissing van de burgerlijke rechtbank van Luik (4); in casu stelde de rechtbank uiteindelijk vast dat tussen de tekortkoming en de aangevoerde nadelen geen oorzakelijk verband bestond, maar dat heeft niet belet dat de rechtbank het principe heeft aanvaard.

Le ministère public peut ensuite contester ces reconnaissances auprès du tribunal en invoquant des raisons d'ordre public.
Het openbaar ministerie kan achteraf deze erkenningen aanvechten bij de rechtbank op basis van de openbare orde.